Estreicher1

19)    Kochanowskiego Zgoda (bez wydań zbiorowych);

20)    Mikołaja Kopernika De revolutionibus orbium coelestium (wydania łacińskie, polskie i niemieckie);

21)    Michała Dymitra Krajewskiego Leszek Biały;

22)    Ignacego Krasickiego Antimonachomachia (nie uwzględniać wydań zbiorowych, podać jednak wydania tego poematu wraz z Monachomachią);

23)    Przekłady Krasickiego Mikołaja Doświadczyńskiego przypadków na języki obce;

24)    Krasickiego Wojna okocimska (bez wydań zbiorowych);

25)    Polskie przekłady bajek Lafontaine’a;

26)    Łacińskie wydania Liwiusza w Polsce;

27)    Kaspra Miaskowskiego Zbiór rytmów;

28)    Prycza Modrzewskiego O poprawie Rzeczypospolitej w przekładach polskich;

29)    Świętoszek Moliere’a w przekładach polskich (uwzględnić wydania zbiorowe);

30)    Monteskiusza Listy perskie w przekładach polskich;

31)    Juliana Ursyna Niemcewicza Powrót posła, wydania polskie wraz z przekładami na języki obce;

32)    Krzysztofa Opalińskiego Satyry;

33)    Stanisława Orzechowskiego Fidelis subditus;

34)    Owidiusza Metamorfozy w przekładach polskich;

35)    Grzegorza Piramowicza Powinności nauczyciela;

36)    Poematy Wacława Potockiego;

37)    Proteus abo Odmieniec;

38)    Wszystkie dzieła Melchiora Pudłowskiego;

39)    Mikołaja Reja Kupiec;

40)    Reja Krótka rozprawa...;

41)    Reja Zwierzyniec wraz z przekładami na języki obce;

42)    Łacińskie i polskie wydania Salustiusza De Catilinae coniuratione;

43)    Przekłady M. K. Sarbiewskiego na język niemiecki i angielski;

44)    Szymona Simonidesa Castus Joseph;

45)    Tacyta Julii Agricolae vita — wydania łacińskie i polskie;

46)    Wszystkie dzieła Bernarda Wapowskiego;

47)    Wszystkie dzieła Tomasza Kajetana Węgierskiego;

48)    Wergiliusza Bukoliki w przekładach polskich;

49)    Wergiliusza Eneida w przekładach polskich;

50)    Zabłockiego Fircyk w zalotach (uwzględnić wydania zbiorowe). Uwaga: przy wypisywaniu poszczególnych pozycji można się posługiwać

opisem bibliograficznym skróconym. Należy uważnie przejrzeć wszystkie serie Estreichera.

l

3. PERIODYCZNA BIBLIOGRAFIA NARODOWA W POLSCE

Zrozumienie idei czasopisma bibliograficznego istniało w Polsce już dawno. W pewnym sensie takim czasopismem była „Polni-sche Bibliothek” Gotfryda Lengnicha (1718- 1719). Na niego jako na prekursora powoływał się Załuski w Programma Lit.terarium ad Bibliophilos, Typothetas... (Warszawa) 1732. Nieco później Mitzler de Kolof w wyda-

wanym w latach 1753 - 1755 piśmie „Warschauer Bibliothek” prowadził rubrykę Polnische gelehrte Neuigkeiten, zaś w wydawanych w latach 1758 - 1760 „Acta Litteraria Regni Poloniae et Magni Ducatus Lithua-niae” — rubrykę Nova litteraria Polonia. Obie rubryki podawały bieżące wskazówki bibliograficzne. Załuski w Bibliotece historyków, prawników i polityków polskich tak o nim pisał:

Mitzler Wawrzyniec, polski historiographus,

A przyjaciel mój „Acta — swe — Litteraria”

Wydał. Zrazu co kwartał były wydawane Przez dwie lecie, lecz że je rzadko kupowano,

Spełzł ten projekt w żurnalu niemieckim zaczęty Pod tytułem Warschauer Bibliothek (s. 162)

W latach 1787 - 1788 wychodziła pod red. Chrystiana Bogumiła Stei-nera „Polnische Bibliothek”. W pierwszej połowie XIX w. postulat takiego periodyku bibliograficznego wypowiedział poeta i bibliotekarz, Karol Sienkiewicz, w liście do Jerzego Samuela Bandtkiego z 3 lutego 1830: „Pozwól mi jeszcze Panie przedstawić sobie dwa z wielu projektów, które wiszą nad naszą drukarnią: l-o wydawanie dziennika w języku polskim, który by co kwartał zbierał wiadomości o wszystkich dziełach wychodzących w krajach słowiańskich; w tym to sposobie jak jest w Repertorium Becka lipskie (Allgemeines Repertorium d. neusten in- u. auslandischen Literatur fiir 1820, hrsg. v. einer Gesellschaft Gelehrter u. besorgt v. Christian Daniel Beck. Leipzig 1820) co do literatury niemieckiej. Można by mieć korespondentów Polaków w Moskwie i w Petersburgu. Pan Hanka może by nie odmówił pomocy co do Czeszczyzny; a P. Szaffa-rzyk już mi ją listownie obiecywał co do tamecznej słowiańszczyzny; dodał nawet, że od dawna było jego myślą, że coś podobnego powinno by w Polsce wychodzić...” ³⁷.

W XIX w. podejmowano kilkakrotnie efemeryczne próby bieżącej bibliografii.

W r. 1828 wychodził w Warszawie dodatek do „Gazety Polskiej” pt. „Kronika Literatury Polskiej”. Bieżąca bibliografia piśmiennictwa otrzymała tu obszerne adnotacje. Ukazało się tylko 12 numerów pisma.

W latach 1850 - 1854 Feliks Franke wydał we Lwowie 18 numerów „Bibliografii Polskiej”, obejmującej bieżącą (niepełną) bibliografię za lata 1849- 1854.

W r. 1856 ukazało się w Warszawie 5 numerów „Bibliografii Krajowej”, staraniem Ignacego Klukowskiego i Walentego Rafalskiego.

W latach 1861 - 1865 wychodziła w Lipsku nakładem Brockhausa „Bibliografia Polska” (miesięcznik).

„Ruch Literatury Polskiej” o założeniach bibliograficzno-krytycznych,

¹⁷ Rękopis Biblioteki Jagiellońskiej nr 1874. Ogłosił Józef Korpała w artykule Karola Sienkiewicza projekt kwartalnika bibliograficznego, ,,Silva Rerum” R. 3: 1927 s. 123.

101