Przykład. Ciało rzucone pionowo do góry wznosi się na wysokość h w ciągu czasu T, a następnie spada na miejsce, z którego zostało wyrzucone. Na trasie ziemia — najwyższy punkt — ziemia, mamy = 0, nato-
Drogę s przebytą przez ciało można obliczyć bezpośrednio z równania x = *(/), jeśli są określone chwile zawracania, w których prędkość zmienia zwrot; na rys. 2-2 są to chwile t2 i /4. W tych chwilach następuje zmiana znaku składowej prędkości. Prędkość jest równa tangensowi kąta nachylenia stycznej do krzywej określonej równaniem x = x(t), co pokazano dla przykładu dla chwil t0 i /, na rys. 2-2. Dla chwili zawracania t2
i l4 prędkość jest równa zeru. Jak widać z rysunku droga s przebyta w czasie t3 -il (jedna chwila zawracania) wynosi
Wzór ten można łatwo uogólnić na dowolną liczbę chwil zawracania (np. na rys. 2-2 droga j(r) = 5,+.j2+j3).
Analogicznie do określenia prędkości średniej dla dowolnego ruchu przyspieszenie średnie wyraża się wzorem
au
h-ti
(2.7)
gdzie r(/2) i «(/,) są wektorami prędkości w chwilach t2 i tx.
Kinematyczne równanie ruchu x = x(t) i otrzymane przez różniczko-
. . dx d2x
wanie rownosci v — ——, a —
dt dtY
są spełnione w każdej chwili czasu.
Oznacza to, że jeśli w pewnej chwili /, położenie ciała jest określone przez .v,, prędkość przez vlt a przyspieszenie przez alt wówczas .v, = .v(r,), e, s u(f,), ax = a(/,).
Przykład. Rozważmy ruch prostoliniowy wzdłuż osi Ox opisany kinematycznym równaniem ruchu x(/) = 3/2 + 2sin 5/. Przez różniczkowanie otrzymujemy: v(t) = 6/+10 cos St, a(r) = 6-50 sin 51. Oznacza to, żc w dowolnych chwilach t2,... parametry określające ruch wynoszą odpowiednio: x, = 3/J + 2sin 5/,, t>, = 6/! +10cos 5/,, ax = 6—50 sin 5ft; x2 = 3/^ + 2sin 5(2, v2 = 6t2+ 10cos 5r2. a2 = 6—50sin5r2 itd.
Ruch prostoliniowy jednostajnie zmienny. Gdy siła wypadkowa Fw działająca na ciało nie zmienia się w czasie, ciało porusza się ruchem jednostajnie zmiennym, a = const. Tor, po którym porusza się wówczas ciało, zależy od kierunku prędkości początkowej r0. Gdy zwrot wektora jest zgodny lub przeciwny do zwrotu wektora a (również do zwrotu Fw), ruch odbywa się po linii prostej. Obierając wówczas np. kierunek osi Ox układu współrzędnych zgodnie z kierunkiem wektora r0, otrzymujemy kinematyczne równania ruchu jednostajnie zmiennego postaci
x (f) = x0 +1>01 + (2.8a)
v(t)=*v0 + at (2.8b)
gdzie .v0 — współrzędna określająca położenie początkowe (.v(0) = .v0), ” prędkość początkowa (u(0) = v0), a - przyspieszenie. Zwróćmy uwagę, żc zgodnie z definicją prędkości równanie (2.8b) wynika z (2.8a). Różniczkując z kolei v (/) względem t otrzymamy, zgodnie z definicją, przyspieszenie a.
Dwa szczególne przypadki ruchu jednostajnie zmiennego: rzut pionowy w dół i rzut pionowy do góry, są przedstawione na rys. 2-3 i 2-4; n«I to wykresy funkcji x = .v(f) określonej wzorem (2-8aJ.
21