Tabela 45.1 owania |9 od jego
69)
500
165
800 |
1000 |
310 |
420 |
46. POMIAR DAWKI PROMIENIOWANIA JĄDROWEGO NA WYBRANYCH STANOWISKACH PRACY
Prawo rozpadu promieniotwórczego
Samorzutną przemianę jądra atomowego, w wyniku której emituje ono cząstkę a (promieniowanie a), elektron (promieniowanie (3 ) lub falę elektromagnetyczną (promieniowanie r) przechodząc w inne jądro lub to samo jądro, lecz w innym stanie energetycznym, nazywamy rozpadem promieniotwórczym.
Prawo, które określa ilościowo zmianę w czasie liczby jąder rozpadających sięt nazywamy prawem rozpadu promieniotwórczego. Matematycznie zapisuje się je następująco:
N(t) = Nq e'Xt; (46.1)
gdzie Nq - liczba jąder pierwiastka promieniotwórczego ulegających rozpadowi w chwili t=0 , od której zaczynamy
liczyć czas, N(t) - liczba jąder, które po czasie t nie uległy jeszcze rozpadowi, A - tzw. stała rozpadu,czyli wielkość, która charakteryzuje prawdopodobieństwo rozpadu pojedynczego jądra w jednostce czasu. Jej jednostką w układzie SI jest [s"1 ] .
Dla różnych jąder radioaktywnych stała rozpadu zmienia się w szerokim zakresie, pokrywając dwadzieścia kilka rzędów wielkości od 1.58'10" 17 [s-1 ] do 2.3 106 [s"1 ] .
Dla scharakteryzowania szybkości rozpadu wprowadza się obok stałej rozpadu następujące wielkości: