Foto2881

Wstęp

Rozwój cywilizacyjny stworzył dobra ułatwiające życie, podnoszące jego standard oraz zwielokrotniające możliwości komunikacji. Równocześnie nastąpiła eskalacja zagrożeń. Obok zagrożeń naturalnych pojawiły się nowe problemy - efekty uboczne postępu technicznego, zagospodarowania przestrzeni i wykorzystywania coraz nowszych rozwiązań technologicznych. W przypadku większości zagrożeń administracja samorządowa, organizacje i społeczeństwo radzą sobie z występującymi zagrożeniami. Mają miejsce jednak sytuacje, w których rutynowe działania nie są wystarczające. Zagrożenia takie są nieprzewidywalne i mogą mieć szeroki zasięg rażenia. Z tego względu konieczne jest wcześniejsze przygotowanie i organizacja działań, aby w przypadku wystąpienia zdarzenia móc jak najszybciej zareagować. Służy temu celowi zarządzanie kryzysowe, realizowane przez odpowiednie jednostki administracji rządowej i samorządowej. Przepisy prawne nakładają na administrację publiczną obowiązek utrzymania porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz zapewnienie ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej. Zadania i zasady działania organów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego zostały szczegółowo opisane w Ustawie o zarządzaniu kryzysowym (DzU z 2007 r. Nr 89, poz. 590 z późn. zm.). Z ustawy tej wynika, że obowiązek podjęcia działania w przypadku wystąpienia zagrożeń spoczywa przede wszystkim na samorządach, gdzie realizowane jest ono przy pomocy administracji zespolonej, współdziałającej z centrami zarządzania kryzysowego. Przepisy prawne stwarzają podstawy do organizacji systemu zarządzania kryzysowego, a wypracowanie rozwiązań, stworzenie struktur systemowych i wdrożenie instrumentów zarządzania są zadaniami organów władzy państwowej. Zadania realizowane w zakresie zarządzania kryzysowego wymagają koordynacji działań wielu niezależnych merytorycznie podmiotów, konsolidacji procedur działania i wykorzystywanych technologii. Wymagają również podejmowania trafnych i racjonalnych decyzji. Niezbędna jest tutaj szeroka wiedza z zakresu nauk o zarządzaniu, ciągłe doskonalenie, podnoszenie kompetencji, świadomości oraz nieustanne uzupełnianie informacji, gdyż zarządzania kryzysowego nie da się ująć w sztywne ramy. Nie jest możliwe stworzenie uniwersalnych planów działania, gdyż każda sytuacja kryzysowa jest odmienna,