Foto2909

64 Rozdział 1

—    wójtom (burmistrzom, prezydentom miast niebędących miastami na prawach powiatu),

—    kierownikom jednostek organizacyjnych utworzonych przez powiat,

—    kierownikom powiatowych służb, inspekcji i straży,

—    kierownikom jednostek ochrony przeciwpożarowej działających na obszarze powiatu,

—    kierownikom jednostek organizacyjnych czasowo przekazanych przez właściwe organy do jego dyspozycji i skierowanych do wykonywania zadań na obszarze powiatu.

Zarówno starosta, jak i wójt, burmistrz czy prezydent miasta mogą występować do kierowników innych jednostek organizacyjnych działających na obszarze gminy z wnioskami o wykonanie czynności niezbędnych w celu zapobieżenia skutkom kięski żywiołowej lub ich usunięcia.

W kierowaniu działaniami prowadzonymi w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia na obszarze województwa, jak już wspomniano, wojewodzie podporządkowane są organy i jednostki organizacyjne administracji rządowej i samorządu województwa działające na obszarze danego województwa oraz inne siły i środki wydzielone do jego dyspozycji i skierowane do wykonywania tych działań na obszarze województwa, w tym pododdziały i oddziały Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej¹. W zapobieganiu skutkom klęski żywiołowej łub ich usuwaniu uczestniczą: Państwowa Straż Pożarna, inne jednostki ochrony przeciwpożarowej, centra powiadamiania ratunkowego, Policja, jednostki systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego, dyspozytorzy medyczni, jednostki ochrony zdrowia, Straż Graniczna, Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa i inne właściwe w tych sprawach państwowe urzędy, agencje, inspekcje, straże i służby².

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o stanie klęski żywiołowej wymienione podmioty podlegają kierownictwu organów właściwych w sprawach zarządzania kryzysowego (w zależności od poziomu władzy samorządowej: wojewodzie, staroście, wójtowi, burmistrzowi czy też prezydentowi miasta) lub kierownictwu ich pełnomocników. Schemat ideowy algorytmu kierowania zarządzaniem kryzysowym zilustrowano na rysunku 10.

1.7.4.4. Komunikacja w zarządzaniu kryzysowym

Informacje na temat zagrożeń, ocena ich skutków i szybkie podjęcie działań ratunkowych jest priorytetem w zarządzaniu kryzysowym. Podstawą jest tutaj

możliwość wymiany informacji pomiędzy podmiotami biorącymi udział w reagowaniu na powstałe zagrożenie.

Dostęp do informacji, ich rzetelność, sposób generowania i przekazywania ma zasadniczy wpływ na trafność podejmowanych decyzji, gdyż proces podejmowania decyzji opiera się na przetwarzaniu danych. System przekazywania informacji zasadza się na strukturze organizacyjnej: podziale władzy, relacji i zależności. Informacje powinny docierać przede wszystkim do organów dowodzących na danym szczeblu organizacyjnym, który w danej sytuacji odpowiada za eliminację zagrożenia. Następnie, w formie uszczegółowionej, powinny one docierać do organów operacyjnych, a do jednostek wykonawczych - w postaci zadań. Podstawowym warunkiem podjęcia odpowiednich działań przez jednostki wykonawcze jest znajomość postawionych przed nimi zadań. Informacje takie ujęte są w procedurach działań, a treści o bieżących zadaniach przekazywane są w formie poleceń służbowych.

System łączności w podejmowaniu działań ratunkowych powinien umożliwiać swobodną komunikację, dostęp do danych o zdarzeniu oraz dostarczać informacji wspomagających działania. Sektor bezpieczeństwa jest jednym z głównych użytkowników wszelkich technologii. Nowoczesne technologie umożliwiają obserwację i monitorowanie, ostrzeganie o nietypowych zjawiskach, usprawniają dowodzenie i stwarzają warunki do minimalizacji strat. Współcześnie w działaniach ratunkowych wykorzystywane są przede wszystkim połączenia telefoniczne przewodowe, bezprzewodowe i komórkowe, systemy przywoławcze i łączność radiowa. Koordynacja działań wielu podmiotów na rozległym obszarze wymaga zastosowania zaawansowanych technologii, do których można zaliczyć:

—    systemy monitoringu wizyjnego przestrzeni publicznych,

—    System Informacji Geograficznej GIS (Geographic Information System),

—    systemy satelitarne: GPS-NAVSTAR (ang. Global Positioning System —

NAYigation Signal Timing And Ranging), GALILEO, GLONASS.

System monitoringu wizyjnego jest zorganizowanym zbiorem zasobów ludzkich i rzeczowych, spełniającym funkcję informacyjną. Umożliwia on natychmiastowe uzyskiwanie i przekazywanie informacji o wszelkich zakłóceniach porządku publicznego. Z definicji jest to „system składający się z punktów kamerowych, urządzeń kontrolnych oraz urządzeń do przesyłu i sterowania, system może być niezbędny do dozorowania określonej strefy bezpieczeństwa”³. Z kolei GIS to system służący do wprowadzania, gromadzenia, przetwarzania i wizualizacji danych geograficznych w celu wspomagania procesów decyzyjnych. Kojarzony jest on głównie z mapami, ale to przede wszystkim zbiór danych opisujących pewne zjawiska i obiekty. Umożliwia integrację danych z mapami, ich analizę i uzyskanie potrzebnych informacji w formie graficznej i opisowej.

IM

1

   Art. 11 Ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (DzU z 2002 r. Nr 62, poz. 558 z późn. zm.).

2

   Art. 11 ust. 1 Ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (DzU z 2002 r. Nr 62, poz. 558 z późn. zm.).

3

EN 50132: Systemy alarmowe. Systemy dozorowe CCTV stosowane w zabezpieczeniach.