freakpp030

58

na podstawie zaś wzoru (3.35) dla t = 0, 0_O= C otrzymuje się:

-ln0_o = -InC    (3.39)

Dla wyliczonej wartości C można odczytać p. z tablic. Z dostatecznie dobrym przybliżeniem można obliczyć wartość p. także z równania aproksymującego:

p = 2,982752VĆTm = 0,158748(C - l)²    (3.40)

3.3.4. Dane materiałowe

Opisaną metodą można wyznaczać dyfuzyjność cieplną różnych ciał stałych (przewodników, izolatorów). Jedyną trudność stanowi wykonanie kuli z danego materiału i umieszczenie dokładnie w jej środku termoelementu. Zestawienie własności cieplnych wybranych materiałów podano w tab. 3.3.

Tabela 3.3. Własności cieplne ciał stałych [6]

Materiał	T °C	P kg/m^3	c kJ/(kg-K)	X W/(m K)	a 10^6rrr/s
Glin	20	2696	0,879	206	87.0
Duralu ninium (94-96% Al, 3-5% Cu, 0,5% Mo)	20	2800	0.883	164.5	66,65
Magnez.	0	1740	1,001	172,1	98,0
Miedź	20	8930	0,381	395,5	116,4
Mosiądz (70% Cu, 30% Zn)	20	8520	0,385	110,6	34.16
Stal (0,15%)	0	7841	0,456	50.3	14,16
Stop Wooda	20	9700	0,146	12,8	9,0
Polietylen	20	900-1000	2,51	0,348-0,466	0,154-0,1853
Porcelana	95	2400	1,09	1,035	0,396
Żywica epoksydowa	37,8-65,5	1173	1,41	0,259	0,1566
Żywica epoksydowa z wypełnieniem 75% krzemionką	37,8-65,5	2050	0,824	1,524	0,903

Literatura

[1]    A.B. JlblKOB: Teopiia Ten.aonpoBoziHocTH. H3/taTe;ibCTBO Bbicuiaa LLlKOJia, MocKBa 1967.

[2]    W. GOGÓŁ: Mechanika Teoretyczna i Stosowana, 4(1966)1,21-44.

[3]    W. GOGÓL: Zeszyty Naukowe Politechniki Łódzkiej, Cieplne Maszyny Przepływowe, 101(1991)606,263-277.

[4]    J. KULESZA: Pomiar ciepła właściwego i dyfuzyjności termicznej materiałów. Część 1. Pomiary cieplne. WNT, Warszawa 1993.

[5]    S. WIŚNIEWSKI: Wymiana ciepła. PWN, Warszawa 1979.

[6]    S. OLSZAŃSKI, F. WOLAŃCZYK: Wymiana ciepła (termokinetyka). Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1979.