Historia Polski
6

Po 1989 roku Polska wiele uwagi poświęciła rozwojowi stosunków bilateralnych i dobrosąsiedzkich, których podstawą stały się traktaty dwustronne. Obok ścisłej współpracy z państwami strefy euroatlantyckiej, w tym z USA w ramach koalicji antyterrorystycznej, Polska pragnie utrzymywać także dotychczasową dynamikę stosunków z swoimi głównymi europejskimi partnerami: Niemcami, Francją i Wieiką Brytanią.

Jednym z symboli powrotu Polski do grona europejskich państw demokratycznych stało się spotkanie ministrów spraw zagranicznych: Poiski - Krzysztofa Skubiszewskiego, Niemiec - Hansa Dietricha Genschera i Francji - Rolanda Dumasa w Weimarze w sierpniu 1991 roku. Zapoczątkowało ono współpracę trójstronną Polski, Niemiec i Francji pod nazwą Trójkąta Weimarskiego. Spotkanie w Weimarze poprzedziło podpisanie 9 kwietnia 1991 roku Traktatu o Przyjaźni i Solidarności między Polską a Francją oraz podpisanie 17 czerwca tego samego roku polsko-niemieckiego Traktatu o Dobrym Sąsiedztwie i Współpracy.

Spotkanie prounijne w Warszawie.

Władze polskie, zarówno na szczeblu najwyższym, jak i na poziomie regionalnym, uważają rozwój kontaktów transgranicznych za skuteczne narzędzie wzajemnego poznawania się i przezwyciężania stereotypów. W interesie Polski leży realizacja strategicznego celu polityki Unii Europejskiej, jakim jest budowanie dobrego sąsiedztwa z państwami obszaru Europy Wschodniej. Jako kraj sąsiadujący bezpośrednio poprzez Obwód Kaliningradzki z Rosją, Polska z dużym zadowoleniem przyjmuje wszelkie inicjatywy zmierzające do rozwoju współpracy, w tym gospodarczej. Polska deklaruje swoje zdecydowane poparcie dla Ukrainy w jej ambicjach zbliżenia z państwami i instytucjami strefy euroatlantyckiej.

Po upadku systemu komunistycznego wspólne doświadczenia przeszłości i świadomość nowych wyzwań politycznych, społecznych i ekonomicznych, skłoniły trzy kraje regionu - Polskę, Węgry i Czechosłowację do zacieśnienia kontaktów. W lutym 1991 roku utworzona została Grupa Wyszehradzka, będąca ważnym elementem współpracy regionalnej, wzmacniającym pozycję czterech partnerów w procesie integracji europejskiej. Świadectwem regionalnego podejścia do problemów gospodarczych stało się powołanie w 1993 roku - z inicjatywy Grupy Wyszehradzkiej - Środkowoeuropejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (CEFTA).

Innymi formami współpracy regionalnej, którą Polska traktuje jako element procesów integracyjnych w Europie, są Inicjatywa Środkowoeuropejska oraz Rada Państw Morza Bałtyckiego. IŚE jest płaszczyzną współpracy państw Europy Środkowej i Wschodniej, zainicjowaną w 1989 roku. Polska uczestniczy w jej pracach od 1991 roku. Pomimo zróżnicowanej sytuacji państw członkowskich, Inicjatywa pozostaje platformą dialogu politycznego o kwestiach regionalnych i forum współdziałania państw środkowoeuropejskich w integracji kontynentu. Rada Państw Morza Bałtyckiego zajmuje się z kolei koordynacją działań w zakresie ochrony środowiska naturalnego Bałtyku, rozwoju infrastruktury energetycznej i transportowej, zacieśnianiem więzi pomiędzy krajami bałtyckimi oraz z Unią Europejską. Istniejąca od 1992 roku organizacja skupia państwa basenu Morza Bałtyckiego.

Demokratyczna Polska przykłada wielką wagę do rozwijania przyjaznych i partnerskich stosunków ze swoimi sąsiadami. Po przyjęciu dokumentów, stanowiących fundament współpracy transgranicznej - Europejskiej Konwencji Ramowej o Współpracy Transgranicznej, Europejskiej Karty Samorządu Terytorialnego oraz Europejskiej Karty

Regionów Granicznych i Transgranicznych - Polska od ooczątku lat 30. aktywnie wsoółuczestniczy w tworzeniu

L-f A; i r-.f    r;