40476 SAM29

POLSKA POLITYKA ZAGRANICZNA PO 1989 ROKU

PDzwycłęstwie^Sołkhrnośd’’ w częściowo tylko demokratyczny^ wyborach 4 czerwca 1989 r. przez wiele tygodni trwało zamieszany i w końcu PZPR uznała, iż należy oddać urząd premiera opozy^ Pierwszy od kilkudziesięciu lat niekomunistyczny szef polskiego tą. du. Tadeusz Mazowiecki, został zatwierdzony przez Sejm znaczy większością głosów 19 sierpnia.

Tadtua MuowiecW (ur. 18 kwietnia 1927 r. w Płocku) - publicystą dżtaba społeczny I polityk, współtwórca i przewodniczący Unii Demokratycznej i (Mii Wolności, pierwszy premier III Rzeczypospolitej w latach 1989 1990, wielokrotny poseł na sejmy PR jego rząd zdołał w krótkim czasie przeprowadzić wiele Istotnych reform. Gruntownie zmieniono ustrój polityczny, konstytucją, godło i nazwą państwa &PRLnaRP). wprowadzono pełen zakres swobód obywa-tefcUdi i system wfcfepartyjny (Mąki temu możliwe stało sią prze-pmmdwnfc transforniacji gospodarczej. Pakiet reform rządu, oku Rwy od nazwiska głównego twórcy .planem Balcerowicza”. amtM Otrzymanie Mperinfbcji, restrukturyzacją gospodarki, ■pwadwnłe mechanizmów rynkowych i prywatyzacji

Dokładnie miesiąc wcześniej prezydentem został wybrany w dość dramatycznych okolicznościach (większością jednego głosu) generał Wojciech Jaruzelski. Początkowo nie chciał kandydować, ale gorąco namawiali go do tego zarówno Lech Wałęsa, jak i Michaił Gorbaczow oraz przebywający tydzień wcześniej w Warszawie ówczesny amerykański prezydent, George H. Bush (senior). Istotną rolę przy wyborze Jaruzelskiego odegra) amerykański ambasador John Davis, który namawiał opozycyjnych parlamentarzystów, by umożliwili wybór generała, na przykład poprzez oddawanie głosów nieważnych lub celową aeabtauść Szybko aię jednak okazało, że pozycja Jaruzelskiego jako prezydenta była niezwykle słaba.

Rrąd Mazowieckiego powołany zoitał 12 września 1980 r. przy mtTiate swego rodzaju wielkiej koalicji skupiającej przedstawicieli najważniejszych sil politycznych w kraju; w skład gabinetu weszli takie przedstawiciele PZPR (czterech, min. generałowie Czesław Kiszczak i Florian Siwicki na czele tzw. resortów siłowych). PZPR żądała po-oątkowo także resortu spraw zagranicznych, lecz Mazowiecki przeforsował na to stanowisko swego kandydata - formalnie niezależnego, lecz sympatyzującego z „Solidarnością” - wybitnego znawcę prawa międzynarodowego z Uniwersytetu Poznańskiego, profesora Krzysztofo Skubiszewskiego.

Skubiszewski Krzysztof (ur 8 października 1926 w ftananiu) - profesor nauk prawnych, mąż stanu. Ukończył studia prawnicze w h znaniu, następnie na uniwersytetach w Nancy i Hazardzie. W litach Stanu wojennego (198M984) był członkiem Rady Społeonej przy prymasie tolskJ, następnie - Rady Konsultacyjnej przy przewodniczącym Rady Państwa, gdzie od strony prawnej zajmował się wznowieniem działalno<d Niezależnego Związku Zawodowego .Solidarność"

Od 1994 roku jest członkiem Trybunału Europejskiego w Hadze, prezydentem Trybunału Rozjemczego kan-USA w Hadze. Jest doktorem honoris causa kilku uniwersytetów, kawalerem najwyższych odznaczeń polskich I międzynarodowych, wśród nich - Krzyża Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Bundesverdienstkreuz). Wielokrotny minister spraw zagranicznych JJIRP w latach 1989-199).

To właśnie pierwszy po wojnie niekomunistyczny polski premier zaproponował mu tekę ministra spraw zagranicznych. Tym samym zapoczątkowana została nowa epoka w dziejach polskiej dyplomacji. Skubiszewski kierował polską polityką zagraniczną ponad cztery lata, od 12 września 1989 do 26 października 1993 u podczas kadencji sze-tów rządów RP wywodzących się z obozu solidarnościowego (Tadeusza Mazowieckiego, Jana Krzysztofa Bieleckiego, Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej). Po latach podporządkowania Polski Związkowi Radzieckiemu i interesom obozu komunistycznego był pierwszym w pełni samodzielnym polskim ministrem spraw zagranicznych od zakończenia D wojny światowej. Stanął wówczas przed olbrzymia wy-