irlairy rawnitn ni budynku WPROWADZENIE
Technologie budowy ścian
ch
• fpatenały o dużej wytrzymałości konstrukcyjnej, o zwartej strukturze dobrze przewodzą ciepk>. przez co źle izolują wnętrze.
Nowoczesna ściana zewnętrzna, spełniająca wymogi ochrony cieplnej budynku, składa się z następujących warstw:
w wykończenie wewnętrzne - tynki wykonywane na mokro lut> płyty
gipsowo-kartonowe.
• warstwa nośna (konstrukcyjna) - cegły, pustaki, żelbet, konstrukcja drewniana lub stalowa.
• warstwa izolacyjna (izolacja termiczna, parolzolacja) - najczęściej role warstwy termoŁzoŁaóyjnej pełni styropian lub wełna mineralna czy szklana, dostępne sąjednak takie technologie, w których sam element konstrukcyjny pełni równocześnie rolę termoizolacji - np. pustaki
. ware^T^łEoF^łld^n^ak 'Jel^frzna - tynk zewnętrzny, oblicówka ceglana lub różnego rodzaju okładziny elewaoyjne.
2e względu na zjawiska cieplno-wilgotnościowe, ściany zewnętrzne powinny s^-aó^i^e^^ eS2Czert winien być w możliwie
strumień cepła z zaVwracany z powrotemM^^^^^^HHM
dużym stopniu blokowany i zawracany ^.^ri ^oterialu akumulującego
zewnętrznej
• para
wodna powinna
mieć zapewniony
przez
swobodny przepływ
est z materiałów
fla< H
warstw ściany, trzeba
wszystkie wars^śt^y-^3 elewacy]na kiedy
w przypadku Kieoy naleźy zastosować szczel—i^ow-tczebą-szczelnych dla P» Ki>plen,a się pary w jednej Z
strooy paroizo,ację;
idany utMfiom bućym WPROWADZENIE
Krzywa temperatury » taarm oempCną zaśanęe uę ostro no grancy z ootegą Omczo to. to city nur jost nagrzany i odda/e fcunutaaane oaęlo do mnętrza Opóźnia to wycfodzarm smętna nawal przy czatowym wyłączano ogrzewana Powierzchnia Jenny /oat przy tym o 56 ‘C wyzua ni w przypadku muru monolitycznego, co powoduje logodnejuy obiegpow-trza we wnętrzu.
Rysunek 29 _
Rozkład tmparakr w toam auomną baz ocieplenia oraz w śóam z aarmą tomoaoiacyjną
Zjawiska cieplne J wilgotnościowe występujące w przegrodach budowlanych są ze sobą ściśle powiązane. W projekcie należy uwzględniać zarówno zagadnienia ochrony cieplnej, jak i zjawiska związane z obecnością pary wodnej.
W dawniej stosowanych ścianach jednorodnych izolacyjność cieplna uzyskiwana była przez odpowiednią grubość ściany - np. zewnętrzna ścianaz cegły miała min. 51 cm. W budownictwie współczesnym stosuje się prawie wyłącznie przegrody warstwowe, w których funkcja ochrony cieplnej jest przerzucona prawie w całości na zewnętrzną warstwę izolacyjną. Ściany wielowarstwowe powinno się konstruować tak. aby warstwy o dużym oporze dyfuzyjnym (tzn. źle przepuszczającym parę wodną) znajdowały się jak najbliżej wewnętrznej, ciepłej powierzchni ścian. W takim układzie warstw para wodna może wydostawać się ze ściany w takiej samej ilościwjakiej napływa, bez wykraplania się wewnątrz przegrody. Stosowane materiały izolacyjne mają zróżnicowany opór dyfuzyjny - od bardzo dużego da styropianu, do małego da miękkiej wełny mineralnej układanej luzem. Różnice te mają duże znaczenie w projektowaniu przegród, w których obowiązywać powinna zasada takiego dobierania warstw, aby we wnętrzu przegrody nie zatrzymywała się i nie gromadziła para wodna.
W przypadkach kiedy nie ma możliwości takiego dobrania zewnętrznych warstw przegrody, aby ich opór był mniejszy lub równy oporowi warstwy izolacyjnej - konieczne jest stosowanie paroizolacji. Zadaniem paroizolacji jest zablokowanie przepływu pary przez warstwy ściany. Paroizolacja zakładana jest na ścianie od strony wnętrza.
Przy stosowaniu ekranów paroszczelnych bardzo ważne jest uzyskanie maksymalnej szczelności paroizolacji. Nawet drobne szczeliny mogą przyczynić się do znacznego obniżenia izolacyjności przegrody, gdy para wodna zacznie się kondensować w obrębie izolacji termicznej.
RytunakJO
Zjawisko dyluzf pary nośtą m ioma rtożonej z części konstrukcyjnej, izolacyjną iahmcyjnaf
i) wanta* ałamcyjna przapuazuatoa (tynkoma/ymoporradytozypymf Z) szczelna aaraksa Wewacyjna • para dochodzi do ZoWęfpoaodtaęckondan-
31 szczelna mantom atoaacypm • dzęw paroaotacyiparamdodio&doeBlazp 4) szczęsna nantytacjpm pod szoaśą mmtmąatamacymą
77