HWScan00111

N_c =

kW

(4.3)

Sdzie

ci -v

kąt trajektorii ruchu naczynia urabiającego na skarpie,

b —_ ii '. • i i_____!_•

naczyniowego. Po obu stronach wieloboków napędowych umieszcza $i prowadnice naprowadzające łańcuch na wielobok. Łożyskowanie wałó^ wieloboków napędowych powinno eliminować skutki niedokładnego mon, tażu. Trzeba zatem stosować łożyska wahliwe, a w przypadku łożysk śli₂' gowych muszą one mieć kuliste panewki. W tym przypadku łożyska mają smarowanie olejowe obiegowe, urządzenia kontroli temperatury oraz rei

Rys. 4.9. Urządzenie do chwytania zerwanego łańcucha naczyniowego w położeniu po zerwaniu górnego cięgna

zerwowy układ smarowania ręcznego. Koparki o podziałce łańcucha t > > 500 mm, szczególnie przy dużych głębokościach urabiania, mają w górnym i dolnym ciągu łańcucha blokujące urządzenia zabezpieczające. W czasie eksploatacji urządzenia te muszą być szczególnie pieczołowicie konserwowane. Z chwilą zerwania łańcucha urządzenie do jego chwytania (rys. 4.9) powinno unieruchomić napęd łańcucha, mechanizmu jazdy oraz obrotu. Łańcuch naczyniowy o podziałce t > 500 mm powinien być smarowany. Nacisk powierzchniowy między tulejkami ogniw i sworzniami nie może przekraczać 500 kG/cm². Naprężenia wywołane zginaniem sworzni powinny być mniejsze od 1800 kG/cm², a naprężenia rozciąg³" jące w ogniwie — mniejsze od 600 kG/cm². Zestawy krążków prowadzących i podpierających łańcuch należy resorować. Rozkład krążków prowadzących na wysięgniku urabiającym nie może być wielokrotności podziałki ogniw. Krążki prowadzące zaopatruje się w wymienne bandaże-Osie krążków prowadzących wykonuje się ze stali St 5 lub 35. Naprężeni³ na zginanie nie powinny przekraczać 700 kG/cm². Średnice kół zwrotny⁰*¹ w końcowym członie plantownika nie powinny być mniejsze niż 2,5-krotn³ podziałka ogniw, co zabezpiecza łańcuch przed przeciążeniami przy obie' ganiu koła. Łożyska osi kół zwrotnych są resorowane. Należy unikać ^sP^r^ żyn stożkowych. Droga napinania krążków zwrotnych nie powinna by^c mniejsza niż 1,5 podziałki łańcucha. Śruby nastawialne należy szczeim⁶ osłaniać. W większych koparkach stosuje się napinanie mechaniczne.

i 4.3. Obliczanie mocy silnika mechanizmu urabiania koparki łańcuchowej

■ Całkowita moc silnika mechanizmu urabiania koparki łańcuchowej składa się z kilku składników

N_k + N_p + N, N_k + N_p (1 + s_t)

tfm    V m

gdzie

Np — moc podnoszenia urobku, kW,

, Nt — moc tarcia w prowadnicach i przegubach łańcucha, kW, f _Vm — sprawność mechanizmu kopania.

Moc tarcia można wyrazić jako pewną część mocy podnoszenia urobku, wprowadzając współczynnik strat s_t

s = JŁ ' N

Na podstawie doświadczeń można dla wstępnych obliczeń założyć w przybliżeniu s_t = 1, a rj_m = 0,85.

4.3.1. Moc kopania

_Moc kopania określa_się na podstawie jednostkowego powierzchniowego oporu kopania kp lub llftiowego k_L. W odniesieniu do przekroju opór przypadający na jedno naczynie wynosi

P_kl = 10⁴ F k_F = 10² (<p' h + b)k_L kG    (4.4)

gdzie

F — powierzchnia przekroju skiby, m², h — głębokość urabiania (rys. 4.10), m, b — szerokość urabiania (rys. 4.10), m,

R    V

<P — współczynnik zaokrąglenia ostrza ą> =

przy czym V oznacza rzeczywistą długość bocznej krawędzi tnącej. Dla ^wstępnych obliczeń można przyjąć <p' = 1,35 H- 1,45. Współczynnik cp jest zmienny i zależny od głębokości urabiania.

[ W oparciu o rys. 4.11 można szerokość i grubość skiby wyrazić następująco:

b = t_n tg ci 60 v,

prędkość jazdy koparki, m/min, — prędkość łańcucha, m/sek. ponieważ    t = At

°ra_z

(4.5)

(4.6)

=