HWScan00116

Aby wyznaczyć R'_A i R'_B z warunków równowagi z rysunku 4.I4 należy wyznaczyć kolejno

J S = G'_n + P_kl

+ K ~ ^Gn = 0

G ' a — G' c — P_k 1 b

R' =    -2---- kG

G' cl — G c P_k 1 b R\ = G" — —--^--_kG

A    n    _t

ty

Rys. 4.14. Układ sił działających na naczynie łańcuchowe a — puste, b — pełne

gdzie

Pm =    . kG,

z_u

G’_n = G_n sin a, kG,

G” = G„ cos a, kG.

Opór tarcia w prowadnicach napełnionych naczyń urabiających R_t wyliczamy analogicznie jak R\ (rys. 4.14 b)

R” = y~ z_u W„ = -y (Ra + Rb) Pz ^kG

Całkowity ciężar naczynia z urobkiem

G_c = G_u + G„ = I y_s k„ + G_n kG

gdzie G_n oznacza ciężar naczynia.

Licząc podobnie jak dla pustego naczynia

R„ = ^G"^a -^p"^b~ ^G'^C- _kG t

R_A = G" - ^{G a}~^P“^b~^q-    kG

gdzie

G' = (I y_s k_n + G_n) sin a, kG,

G” = (Iy_sk_n + GJ cos a, kG.

Opór tarcia w prowadnicach napełnionych naczyń w rynnie R'" liczy-_niy analogicznie jak dla napełnionych i urabiających (rys. 4.14 b), a zatem

K =*.«^,.='T ^(Ra + ^rb> ^kG

^cn

gdzie W„ oznacza opór tarcia w prowadnicach jednego naczynia napełnionego, kG.

Na podstawie rys. 4.14 b przy P_ki = 0 (brak siły kopania) obliczamy reakcje

- G” a + G' c + R'ń t = 0

„ R'_b=G" G" a-G'c

R'.

a zatem

kG

r:=

R' = G"

G" a — G' c

^_ t

kG

Po określeniu częściowych oporów tarcia całkowity opór tarcia R, wyznacza się z wzoru (4.29), a moc tarcia z wzoru (4.28).

4.4. Konstrukcja mechanizmów urabiania koparek kołowych

4.4.1. Przykłady rozwiązań

‘ Elementem urabiającym w koparkach kołowych jest koło naczyniowe osadzone na wale napędzanym przez silnik elektryczny za pośrednictwem przekładni zębatej. Na kole całkowicie spawanym osadzone są naczynia w kształcie tłoczonych powłok (rys. 4.15), najczęściej uzębione (rys. 4.16). Zęby te mają ostrza ze stali odpornej na ścieranie. Obecnie stosowane są koła komorowe i bezkomorowe. Napęd kół naczyniowych odbywa się przez przekładnię całkowicjje zamkniętą w jednej obudowie lub z ostatnim stopniem wydzielonynyNa rys. 4.17 pokazano układ napędowy koła bezkomo-rowego koparki WK 1200. Koło bezkomorowe ma naczynia 2 oparte w trzech punktach na obracającej się obudowie koła. Przestrzeń między obwodem zewnętrznym a—a i wewnętrznym b—b tworzy obustronnie otwarty pierścień, ograniczony od wewnątrz na pewnej części obwodu koła stałym pierścieniem walcowym 3. Na tej części obwodu pierścień jest zamknięty od wewnątrz.

Calizna urabiana naczyniem 2 wypełnia zatem nie tylko przestrzeń I_n jak w koparkach komorowych, ale też pierścieniową przestrzeń I_p, co tym samym powiększa znacznie pojemnośćjW przestrzeni tej urobek jest przemieszczany aż do chwili uzyskania kąta wysypu <p„. (rys. 4.21), który odpo-_/ wiada krawędzi wysypu nieruchomego pierścienia zamykającego od wewnątrz przestrzeń I_p. Od tego momentu rozpoczyna się opróżnianie naczyń, odbywające się na drodze odpowiadającej kątowi 9?i.m5o nominalnej pojemności naczynia wliczamy zwykle tylko 50% przestrzeni I_p — wobec czego całkowita pojemność naczynia I = I_n + 0,5 J_p.

Urobek spada po zsuwni 4 na przenośnik taśmowy odbierający 5. Obudowa koła 1 osadzona jest za pomocą staliwnych piast 6 na głównym