<p = «pt
p = n-2
, y-i
.dl 2
P = 0
6(p +
S
W równaniu (4.41) drugi składnik przed znakiem całki odniesiony jest też do podziałki kątowej, co stanowi pewne przybliżenie. Ponieważ po rozwinięciu sumy górna granica całki poprzedzającej jest każdorazowo równa dolnej granicy całki po niej następującej, to hc można przedstawić jako
h - rz c 2 71
WT (n - 2) ~~ <« - 1)
lian: a
bc + he —
<Pu
h
<F = <PU ~T~ T
oraz kąta urabiania co odpowiada
wynosi
* = *,, ~ T
* = o h(1
100 D 2 *60
43)
(4.44)
Przebieg urabiania kołem naczyniowym jest procesem periodycznym powtarzającym się w przedziale, w którym różnica kąta cp2 ~ (fi = y
~ . Przy stałej prędkości urabiania.
Dla określenia sumy hc średnich grubości urabiania n naczyń należy dodaćjwartości h3 wszystkich naczyń urabiających, poczynając od ę? == q do <p — cpu, gdzie qpu oznacza kąt urabiania (rys. 4.21).
Wielkości hs należy każdorazowo ustalić w przedziałach cp2 -r- <pi =
“ 0 . ~~ -i- 2 itd. i wtedy otrzymamy
hc = 2'h
v (n - l)
gdzie
n — liczba naczyń aktualnie urabiających, p — liczba podziałek w kącie urabiania.
(n - 1)
— =3 0
r
Określając szerokość cięcia jednego naczynia przez b otrzymamy sum? czołowych długości n ostrzy naczyń znajdujących się w urabianiu przy danym kącie urabiania <px, zakładając w całym kącie urabiania b = const.
bc--^ <PU ^ m
ednia długość ostrzy Ls jest sumą szerokości i średnich grubości
b+r /“ Tf’v 1+r i(£)
Wykreślna interpretacja podanych zależności wykazała, że wartość całki podwójnej
<P = 0 hw
——- = 0 r
z dostateczną dla praktyki dokładnością w zakresie
0,7< — <2,5
14 , ^ 22
70°<9?u<U0o lub
ĄD<H-<T D
podstawieniu Ls do wzoru (4.39) na moc kopania N^ otrzymamy 100 ?! nwD kLz_ f b + (ife _ J_ j (h + 0,7 r)l
iVfc 60 * 102 z2n 1/ \ n Zn J J
2^[yob + (i^-1l)(h+.0.7r)] kW (4,
Ponieważ
Qt = h b Hu nw 60 m3/h
152