HWScan00165

Tablica 4 jj

Jednostkowe siły kopania gliny dla koparek jednonaczyniowych

1 Pojemność 1 naczynia J m^3	Sze rokość naczy nia b cm	Grubość skiby h cm	Długość	Powierzch	Siła kopania Pk kG	Jednostkowa siła kopania
			kra wędzi l cm	nia przekroju skiby F cm^2		powierz chniowa kF kG cm^2	liniowe kG cm
0,25	75	18	111	1 350	3130	2,32	28,2
0,50	95	22,5	140	2140	4 770	2,23	34,0
1,00	122	28,5	179	3 470	7 340	2,19	41,0
2,00	152	35,0	222	5 350	11 600	2,16	52,0
3,00	180	41,0	262	7 250	15 600	2,15	59,6
4,00	190	45,0	280	8 550	18 400	2,14	65,8
6,00	222	52,0	332	11 800	25 200	2,145	76,0
8,00	232	57.0	346	13 200	28 200	2.142	81,5
15,00	262	72,0	406	18 900	40 400	2,14	99,5

Tablica 4.10

Jednostkowe powierzchniowe siły kopania koparek kołowych w kG/cm-

Grupa maszyn	Jednostkowa siła kopania przy prędkościach I, 11					Stosunek średnich wartości kp n n \173rtncei I* r
	rozrzut wartości		wartość średnia
	kFi	kFIl	kFl	kFIl	kFl kFIl	UU Wdl tUbCI Kf dla maszyn lekkich
Ciężkie	8,36-5-28,8	4,67-5-14,75	11,5	7,5	1,6	3,0
Średnie	5,00-5- 7,6	3,00-5- 4,55	6,85	3,9	1,6	1.6
Lekkie	2,63-* 4,8	1,23-5- 3,18	3,9	2,4	1,6	1,0

4.9. Dobór koparek ze względu na rodzaj i stan urabianych skał

Dobór koparek kołowych ze względu na rodzaj skały i wydajność, przeprowadza się w zależności od jednostkowych powierzchniowych sił kf. Istniejące zależności w oparciu o wzory (4.61) i (4JJ9) wyznaczono wy-kreślnie na rys. 4.43. Rysunek ten przedstawia związek między wydajnością techniczną a dysponowaną siłą jednostkową k_F przy zmiennym parametrze y_c, przykładowo dla koparki kołowej WK 1200. Na tym samym wykresie ustalono też z równania

k_s = q~ k_n ko

zależność między współczynnikiem spulchnienia k₃ a wydajnością techniczną Q_t, przy stałym współczynniku niejednostajności obrotów ko 1 i zmiennym współczynniku napełnienia k_n = 0,8 — 1,3. Na rys. 4.43 podano wartość wydajności teoretycznej

Qi = 60 I n_iy = 60 • 2,4 • 50 = 7200 m³/h

1 Q9

Wydajność teoretyczną osiąga maszyna przy współczynniku spulchnienia k_s = 1 i współczynniku napełnienia k_n = 1, co zaznaczono na wykresie (rys. 4.43, punkt M). Przy współczynniku spulchnienia na przykład k_s — 1,3, maszyna będzie miała wydajność techniczną Q, = 5500 m^:l/h (punkt A) i mogłaby wtedy urabiać skały o jednostkowym oporze urabiania w granicach k_F = 4,3-^5,4 kG/cm², w zależności od ciężaru objętościo

wego calizny y_c. Im ciężar objętościowy jest mniejszy, tym większy mógłby być jednostkowy opór k_F. Z wykresu widać, że opór ten mógłby osiągnąć największe wartości, gdyby urabiana skała miała ciężar objętościowy ?c ⁼ 0, a zatem nie byłaby wymagana praca podnoszenia. Przypadek ten jest oczywiście fikcyjny.

Na podstawie zależności określającej jednostkową liniową siłę k_L wyskalowano oś odciętych także w skali k_L dla różnych wartości y_c. Z wykresu (rys. 4.43) widać, że na przykład przy k_F — 3,5 kG/cm² jednostkowa liniowa siła kopania dla y_c = 1 wynosi k_L = 73 kG/cm, a dla y_c = 2,5 k_L = 62 kG/cm Jeżeli się założy, że koparka WK 1200 pracuje jeszcze ekonomicznie przy napełnieniu k_n = 0,8 oraz że napełnienie nie powinno przekraczać współczynnika k_n = 1,2, to przy maksymalnym spotykanym spulchnieniu k_s = 1,6 obszar możliwej pracy maszyny ograniczony jest po lewej stronie polem ABCD, co odpowiada po prawej stronie polu EFGH. Pola te wyznaczają też rodzaj skał, które mogą być Urabiane tą maszyną. Określają go odcięte punktów G i H, odpowiadające Wartościom k_F = 7,6 kG/cm² dla y_c — 2,5 oraz 8,2 kG/cm² przy y_c = 1.