IMAG0067

w jaki wkraczają one od góry do dołu w konkretne teksty, które si rozwijają w rzeczywistym czasie.

(Simultanously with bottom-up analysis, te\i uscrs takc contextual factors into considcration and assess thcm in tcrms of ihc way ihcy impinge ,top-down’ upon actual tc\ts as thcsc unfold in rcal limc • ib. 7).

Uchwycenie logicznej struktury powiązań, na której zasadza się tekst, jest możliwe dopiero „oddolnie”, albowiem dopiero wraz z całym tekstem dane są wszystkie konstytuujące go elementy. W procesie odtwarzania struktury następuje uschematyzowane odniesienie treści jej składowych zarówno do rzeczywistości transcendentnej wobec tekstu, jak i do rzeczywistości immanentnej.

3.    Wartości uzyskane vt' analizie od góry do dołu mają tendencję krzyżowania się z cechami rozpoznanymi w analizie od dołu do góry. Wspólnie określają one sposób, w jaki tekst sprawia to, co ma sprawiać. Jako część tego procesu intertekstual-ność jest parametrem semiotycznym, wykorzystywanym przez użytkowników tekstu, zbliżonym do znaczenia społeczno-kulturalnego, jakie może przyjąć dane zdarzenie oraz do uznanych praktyk społeczno-tekstualnych (teksty, lekty i gatunki).

(Values yiclded by top-down analysis tcnd to cross-fcrtilize with fcaturcs iden-tified in bottom-up analysis. Together, these rcgulate thc way tcxts come to do what they arc intended to do. As part of this process, intertcxtuality is a semiotic parame-ter exploited by text uscrs, which draws on thc socio-cultural significance a given occurrencc might carry, as well as on rccognizablc socio-textual practiccs (texts, discourses and gcnres) - ib. 19).

Umieszczenie tekstu w odpowiednim kontekście sprawia, że tekst osiąga zamierzony efekt, czyli przemawia do odbiorcy tak, jak to założył autor. Pewne elementy tekstu mogą spotkać się z odbiorem „zaprogramowanym” przez wcześniejsze, wzmocnione przez okoliczności społeczno-kulturowe doświadczenie odbiorcy z pewną formą języka. Określono je mianem intertekstualności, gdyż wiąże się z relacją pomiędzy danym tekstem, a innym tekstem, jako elementem kultury pewnej społeczności.

4.    Intencje, przekonania, założenia i konkluzje producenta tekstu mają zastosowanie w analizie i percepcji danej jednostki zmoczenia.

Znaczenie pokrywa tu obszary zarówno praktyki społeczno-kulturalnej, jak i społeczno-tekstualnej.

(Tcxt producers' intentions, bclicfs, presuppositions and infcrenccs arc brought to bear on thc analysis and perception of a givcn unit of mcaning. Mcaning is herc understood to cover arcas of both socio-cultural and socio-tcxtual practicc - ib. 20).

Każdy tekst jest indywidualnym aktem językowej performancji, co oznacza, że obok cech uniwersalnych charakteryzuje się też cechami partykularnymi. Autor zajmuje pewne miejsce w społecznej kulturze i reprezentuje jej stanowisko i cele, sięgając do przyjętych form językowych lub odchodząc od nich.

5. Przynależność do pewnego rejestru jest rozumiana jako ilość parametrów, które rządzą operacją komunikacyjną. Obejmują one dziedzinę (field) (lub temat), brzmienie (tenor) (lub stopień formalności) i sposób (modę) (lub rozróżnienie pomiędzy wersją mówioną i pisaną). Rejestry są definiowane przez rozpoznanie takich czynników.

(Register membership is defimed irt terms of a number of parameters which constrain tbe communicative transaction. Thcsc include field (or subjcct tnatter), tenor (or levcl of formality), and modę (or the distinction bctwccn spoken and writ-tcn). It is by rccognition of such factors that registers are deiined - ib. 20).

Tekst dotyczy pewnego tematu i zwraca się do odbiorcy, który zetknie się z nim w pewnych określonych okolicznościach.

W związku z tym charakterystyka tekstu będzie obejmować pewien określony styl i słownik oczekiwany i akceptowany w danym środowisku odbiorców. Nie musi to być styl i słownik, z którym identyfikuje się autor tekstu.

Wybrana sekwencja zdań musi spełniać pewne waranki, aby móc uchodzić za tekst (warunki tekstualności). Są one następujące:

1.    sekwencja ta musi być relewantna wobec sytuacji, w jakiej się pojawia (warunek sytuacyjności);

2.    musi posiadać składowe w strukturze powierzchniowej, które są w zamierzeniu autora ze sobą powiązane (intencyjność i kohezja);

3.    musi posiadać dostępne wzajemnie i relewantne koncepty oraz relacje fundamentalne (intencyjność i koherencja);

4.    musi wykazywać zależność od rozpoznawalnych wcześniejszych tekstów i elementów tekstu (intertekstualność).