IMAG0195 (5)

Dorota Lubcr go, organizacja infrastruktury socjalnej, kulturalnej, oświatowej i rekreacyjnej, edukacja do starości, umożliwienie pracy i aktywności ludziom starszym² Chodzi więc głównie o to, aby poprzez adekwatne działania umożliwić ludziom starszym godne i wartościowe życie według indywidualnych, osobowościowych i zdrowotnych uwarunkowań.

Racjonalne przygotowanie do roli emeryta stanowi jedno z priorytetowych zadań andragogiki, tym bardziej, że badacze są zgodni co do tego, że proces starzenia się, aczkolwiek charakteryzuje się spadkiem sił psychofizycznych czy ograniczeniem aktywności, w żadnym wypadku nie powoduje deficytu intelektualnego ludzi starych; różnice pomiędzy młodymi i starymi są ilościowe, a nie jakościowe³. Potwierdzeniem tego faktu są dynamicznie rozwijające się Uniwersytety Trzeciego Wieku (UTW), skupiające w swoich szeregach rzesze ludzi w wieku emerytalnym, którzy nadal są gotowi pogłębiać swoją wiedzę, doskonalić umiejętności i rozwijać horyzonty myślowe. Ponadto udział osób starszych we wszelkiego rodzaju zrzeszeniach, stowarzyszeniach, zespołach charytatywnych świadczy o tym, że starość to czas, który można wykorzystać z pożytkiem dla siebie i dla ogółu społeczeństwa. Z tej racji andragogika wskazuje na potrzebę przygotowywania emerytów do wartościowego, rozwijającego osobowość i pozwalającego na utrzymanie dobrej kondycji fizycznej spędzania wolnego czasu. Chodzi o to, aby były to zajęcia, które sprawiają seniorom przyjemność, dają zadowolenie i wpływają na poziom poczucia własnej wartości. Wśród wielu takich zajęć można wymienić: podróżowanie, uprawianie sportu, uczestnictwo w życiu kulturalnym, uprawianie twórczości literackiej, plastycznej czy muzycznej, zaangażowanie w służbę społeczną, charytatywną czy działalność samorządową oraz pogłębianie wiedzy poprzez edukację w UTW czy autoedu-kację itp.

Aktywność w życiu każdego człowieka stanowi jeden z ważnych czynników warunkujących jego rozwój; ma ona różną intensywność, kierunek, czas aktywacji i przybiera różne formy. Różne są także rodzaje aktywności: fizyczna, kulturalna, zawodowa, zabawowa czy kreowana na zewnętrzne

| Por. S. Kawula: Pedagogika społeczna wobec problemów człowieka starego. W: Pedagogika społeczna. Dokonania - aktualność - perspektywy. Red. S. Kawula. Toruń 2001, s. 553-554. Ponadto znaczny odsetek ludzi starszych w społeczeństwie, przy jednoczesnym spadku liczby ludzi młodych spowoduje, że na tych drugich spadnie obowiązek opieki nad osobami w sędziwym wieku, dlatego powinien się rozwinąć rynek nastawiony na potrzeby ludzi starszych, począwszy od oferty kulturalnej i usług turystycznych, kończąc na żywności i ubraniu. Również rozbudowa placówek opiekuńczo-wychowawczych zajmujących się kształceniem i wychowaniem seniorów przyczyni się do rozwoju edukacji trzeciego wieku oraz stanie się szansą na znalezienie pracy dla ludzi młodych. Por. O. Boczukowa: Edukacja trzeciego wieku jako czynnik procesu kształcenia i wychowania dorosłych. W: Wyzwania współczesnej edukacji dorosłych. Andragogika jako przedmiot akademicki. Red. A. Fabiś. Mysłowice-Zakopane 2004, s. 194.

' Por. M. Oramus, B. Pietkiewicz: Sitoe włosy ludzkości. „Polityka" 2001, nr 20 s. 4-5