Zaczynamy 5
Sumowanie zarobków można z kolei rozłożyć na:
1. Weź dane opisujące pracownika.
2. Odczytaj sumę wynagrodzenia.
3. Dodaj do sumy całkowitej.
4. Przejdź do następnego pracownika.
Pobieranie danych pracownika można rozbić na:
1. Otwórz plik z danymi o pracownikach.
2. Przejdź do właściwego miejsca w pliku (rekordu).
3. Wczytaj dane z dysku.
Programowanie strukturalne pozwala na skuteczne rozwiązywanie dużych problemów.
Oczywiście, także tu są problemy. Oddzielenie danych od programów, które na nich operują powoduje, że całe zadanie staje się coraz mniej zrozumiałe i trudniejsze do opanowania wraz ze wzrostem ilości danych. Im więcej operacji chce się wykonać na danych, tym większy się tworzy bałagan.
Programiści wykorzystujący styl proceduralny stale szukają nowych rozwiązań dla starych problemów. Inny model postępowania to tworzenie takich składników o znanych właściwościach, które łatwo jest adaptować do własnych potrzeb i wykorzystywać we własnych programach. Odbywa się to w oddzieleniu od sprzętu - kiedy specjalista od elektroniki potrzebuje tranzystora, to nie robi nowego, tylko idzie do magazynu, w którym wyszukuje potrzebny mu element. Dopiero programowanie obiektowe dało podobną możliwość specjalistom od oprogramowania.
Esencją programowania obiektowego jest połączenie danych i procedur, które na nich operują w jedną całość - „obiekt” - samodzielną jednostkę z własną „tożsamością” i charakterystyką.
C++ w pełni pozwala na obiektowe programowanie z wykorzystaniem czterech „filarów” tego stylu programowania: hermetyzacji, ukrycia danych, dziedziczenia i polimorfizmu.
Kiedy inżynier tworzy nowe urządzenie, łączy on różne elementy. Mogą to być rezystory, kondensatory, tranzystory. Tranzystor (oraz inne części) posiada odrębne właściwości i zachowanie. Konstruktor może z niego korzystać bez dokładnego zrozumienia zasad jego działania - wystarczy, że będzie widział, co on robi.
Żeby to osiągnąć, tranzystor musi być stanowić zamkniętą całość i całkowicie wykonywać postawione mu zadanie. Wykonywanie jednej, konkretnej czynności nosi nazwę hermetyzacji.
Sumowanie zarobków można z kolei rozłożyć na:
1. Weź dane opisujące pracownika.
2. Odczytaj sumę wynagrodzenia.
3. Dodaj do sumy całkowitej.
4. Przejdź do następnego pracownika.
Pobieranie danych pracownika można rozbić na:
1. Otwórz plik z danymi o pracownikach.
2. Przejdź do właściwego miejsca w pliku (rekordu).
3. Wczytaj dane z dysku.
Programowanie strukturalne pozwala na skuteczne rozwiązywanie dużych problemów.
Oczywiście, także tu są problemy. Oddzielenie danych od programów, które na nich operują powoduje, że cale zadanie staje się coraz mniej zrozumiałe i trudniejsze do opanowania wraz ze wzrostem ilości danych. Im więcej operacji chce się wykonać na danych, tym większy się tworzy bałagan.
Programiści wykorzystujący styl proceduralny stale szukają nowych rozwiązań dla starych problemów. Inny model postępowania to tworzenie takich składników o znanych właściwościach, które łatwo jest adaptować do własnych potrzeb i wykorzystywać we własnych programach. Odbywa się to w oddzieleniu od sprzętu - kiedy specjalista od elektroniki potrzebuje tranzystora, to nie robi nowego, tylko idzie do magazynu, w którym wyszukuje potrzebny mu element. Dopiero programowanie obiektowe dało podobną możliwość specjalistom od oprogramowania.
NOWY TERMIN
Esencją programowania obiektowego jest połączenie danych i procedur, które na nich operują w jedną całość - „obiekt" - samodzielną jednostkę z własną „tożsamością” i charaktei-ystyką.
C++ w pełni pozwala na obiektowe programowanie z wykorzystaniem czterech „filarów” tego stylu programowania: hermetyzacji, ukrycia danych, dziedziczenia i polimorfizmu.
Kiedy inżynier tworzy nowe urządzenie, łączy on różne elementy. Mogą to być rezystory, kondensatory, tranzystory. Tranzystor (oraz inne części) posiada odrębne właściwości i zachowanie. Konstruktor może z niego korzystać bez dokładnego zrozumienia zasad jego działania — wystarczy, że będzie widział, co on robi.
NOWY TERMIN
Żeby to osiągnąć, tranzystor musi być stanowić zamkniętą całość i całkowicie wykonywać postawione mu zadanie. Wykonywanie jednej, konkretnej czynności nosi nazwę hermetyzacji.