(1201)

Wykonujący zabiegi zobowiązany jest do wpisywania w karcie zabiegowej uwag dotyczących reakcji pacjenta i wyników konsultacji lekarskiej.

Zabiegów fizykoterapeutycznych na ogół nie powinno się wykonywać bez zlecenia lekarza, gdyż zlecenie stanowi dokument, który musi być dołączony do karty zabiegowej. Na ogół najpierw należy wystawić zlecenie na 4—6 zabiegów, po czym pacjent powinien wrócić do lekarza na badanie kontrolne, po którym zaleca się wykonanie następnych zabiegów, jeśli można spodziewać się dobrych wyników. Należy pamiętać o tym. że zależnie od rodzaju zabiegu na serię składa się od 6 do 12 zabiegów, po których stosuje się odpowiednio długą przerwę. W przypadku niedostatecznych wyników leczniczych należy zmienić rodzaj zabiegu. Jeśli po pierwszych zabiegach następuje pogorszenie stanu zdrowia pacjenta oznacza to albo błąd w ocenie wskazań i przeciwwskazań do nich, albo niewłaściwe dawkowanie lub wykonanie zabiegu. W każdym z tych przypadków należy zaprzestać ich wykonywania.

W zleceniu na zabiegi powinny znaleźć się:

•    dane personalne pacjenta, tj. imię i nazwisko, wiek, miejsce zamieszkania;

•    informacje o chorobie podstawowej i współistniejącej; określenie okresu choroby i aktywności procesu chorobowego; dane dotyczące wyników badań czynnościowych (zwłaszcza serca, krążenia i płuc); informacje

0    dotychczas stosowanych zabiegach fizykoterapeutycznych i reakcjach na nie; informacje ogólne o stosowanych lekach (np. chory otrzymuje leki na nadciśnienie);

•    dokładne określenie rodzaju zabiegu, który ma zostać wykonany, dawka (siła i czas trwania zabiegu, częstotliwość i liczba zabiegów w serii), dokładne określenie miejsca, na którym ma być wykonany zabieg.

1    sposób jego wykonania (np. w przypadku diatermii krótkofalowej musi być, m.in. określona metoda, rodzaj i wielkość elektrod oraz miejsce i sposób ich ustawienia).

Bezpośredni odbiór bodźców fizykoterapeutycznych przez skórę

Skóra — bariera rozdzielająca dwa środowiska

Skóra oddziela środowisko wewnętrzne organizmu od zewnętrznego, ale też je łączy. Jest więc barierą chroniącą organizm przed wszelkimi niekorzystnymi wpływami środowiska zewnętrznego, a równocześnie zaporą dla wszystkich składników tkanek, które nie mogą przez nie opuścić organizmu. Wiadomo, że podstawowym warunkiem zdrowia jest utrzymanie stałości środowiska wewnętrznego ustroju — homeostazy. I na straży homeostazy właśnie skóra stoi. Gdy jest zdrowa i nieuszkodzona, nie pozwala wniknąć

14