Scan 110328 0076

77

PRZYPISY

niakalni lub maniakalni przytłaczają innych uczestników swoimi postawami wielkościowymi, rozdrażnieniem i brakiem skupienia; pochłaniają ogromną część czasu i energii, nie czerpiąc z tego żadnej korzyści. Często też pozwalają sobie na bardzo chaotyczne bądź manipulacyjne interakcje („Nie rozumiem, dlaczego prowadzący każą mi mniej mówić czy nie komentować tak ostro! W końcu jesteście tu po to, żeby mi pomóc, i powinienem móc swobodnie wszystko mówić, prawda?").

W tego rodzaju krytycznych sytuacjach terapeuta musi szybko interweniować, w razie potrzeby stosując odpowiednie leki. W trakcie trwania kryzysu prowadzący będzie być może musiał się spotykać indywidualnie z zaburzonym pacjentem. Również w tym przypadku grupa powinna wnikliwie zbadać implikacje tego zdarzenia i wspólnie podjąć decyzję, chyba że zachowanie maniakalnego uczestnika tak zaburza spotkania, że należy go jak najszybciej z grupy usunąć.

PRZYPISY

1.    Yalom, I. D. (1966). A study of group therapy dropouts. Archwes of General Psychiatry,

14, 393-414.

2.    Yalom, I. D. (1985). The theory and practice of group psychotherapy (wyd. 3). New York:

Basic Books. [Piąte wydanie tej książki ukazało się w Polsce: Yalom, I. D., Leszcz, M. (2006). Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego].

3.    Connelly, J. L., Piper, W. E., DeCarufel, F. L., Debbane, E. G. (1986). Premature termi-

nation in group psychotherapy: Pretherapy and early treatment predictors. International Journal of Group Psychotherapy, 36, 145-152.

4.    Dies, R. R., Teleska, P. A. (1985). Negative outcome in group psychotherapy. W:

D. T. Mays, C. M. Franks (red.), Negatwe outcome in psychotherapy. New York: Springer Publishing Company.

5.    Berne, E. (2004). W co grają ludzie. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

6.    Horwitz, L. (1980). Group psychotherapy for borderline and narcissistic patients. Bulletin

of Menninger Clinic, 44, 191-200.