8

Rysunek 3.

ł.liJuki brwiowe i dnif,A linia przeprowadzona poziomo pi zez litu nie biegu.} wówczas równolegle do siebie, jak u zdrowego, lecz przecinają się z sob} po stronie chorej. W kręczu szyi występuje często tak zwana „skolioza twarzy". 1’rzy jej istnieniu linia pionowa twarzy będąca odcinkiem linii środkowej ciała przedniej, przebiega nie prosto, a łukowato. Wypukłość tego tuku zwrócona jest ku stionie zdrowej (rys. 3).

Oglądanie twarzy może również dostarczyć wskazówek co sio istnienia niektórych chorób, jak choroba <»ravesa i llasedowa, akromegalia, choroba Cuslringa, Parkinsona,obrzęk śluzowaty, cho toby nerek, obwodowe porażenie nerwu twarzowego, zez, oczopląs, niewydolność narządu krążenia i oddechowego.

liaclanie klatki piersiowej

Ogl}daj.)c klatkę piersiowy zwracamy uwagę na jej kształt, symetrię, przebieg żeber, zachowanie się przestrzeni międzyżebrowych, ustasvicnic łopatek, obojczyków, wygląd dołów nad- i podobojczykowych. Staramy się określić tor oddychania i typ klatki piersiowej (lejkowata, czyli szewska, kurza, krzy wieża, tozedmowa).

Obwody klatki pietsiowej mierzymy taśmy centymetrowy na wysokości:

a)    dołu pachowego u chotego stojącego Ir ib siedzącego swobodnie z. opuszczonymi wzdłuż tułowia kończynami,

b)    brodawek sutkowych u mężczyzn, a u kobiet na wysokości stawów czwartej pary żeber,

c)    dolnego brzegu klatki piersiowej.

Ruchomość oddechowy klatki piersiowej mierzymy oznaczając w centymetrach różnicę między najgłębszym wdechem i wydechem.

badanie kręgosłupa

Oglydajyc chorego z. boku zwracamy uwagę na wygięcia kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej, a to: łordozę szyjny, kifozę piersiowy, lotdozę lędźwiowy. Oceniamy zmiany w ukształtowaniu wymienionych krzywizn, jak: zmniejszenie wszystkich krzywizn (plecy płaskie), pogłębienie kifoz.y piersiowej i zmniejszenie lordozy lędźwiowej (plecy okrygłe) oraz. zwiększenie kifoz.y piersiowej i pogłębienie lordozy lędźwiowej (plecy okrągło-wklęsłe). Na rysunku 4 oznaczono literami:

a) prawidłowe ukształtowanie krzywizn kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej,

o) plecy płaskie,

c)    plecy okrygłe,

d)    plecy okrygło-wklęsłc.

Przy ocenie wymicnionyclt wad postawy pomocne jest badanie pionem wyprowadzonym z otsvoru słuchowego zewnętrznego. W warunkach prawidłowych pion ten przebiega pi zez środek stawu barkowego, krętarz większy kości udowej, nieco ku przodowi od stawu kolanowego i przez środek stępu. Niewielkie odchylenia od pionu mieszczą się jeszcze w granica* h normy ze względu na indywidualne cechy kompensacji i nawyku postawy.

Oglydajyc badanego z tyłu oceniamy odchylenia ktęgosłupa w płaszczyźnie czołowej, określane mianem bocznych skrzywień kręgosłupa. Uprzednie oznaczenie linii wyrostków kolczystych dermografem uwidacznia lepiej przebieg i wielkość skrzywienia bocznego oraz stopień kompensacji. I3la dokładniejszej oceny stopnia kompensacji używamy pionu wyprowadzonego z gurowTrośupinylić^ń^ zewnętrznej- Przy bocznym skrzywieniu skompensowanym pion przebiega przez szparę pośladkowy i pada na środek-linii łyczyCcj guzy piętowe (rys. 5).

|*i zy bocznym skiżywieniu kięgosłtrpa nieskompensowanym pion pr/el»iega z boku od szpary pośladkowej (rys. 6).

/.wracamy również uwagę na nieprawidłowości w zakresie tułowia, występujące przy bocznych skrzywieniach kręgosłupa, uwidocznione na rysunku 7.

Na rysunku tym oznaczono litciaini następujące nieprawidłowości:

A - powiększenie kyta zawartego między szyj.} a barkiem,

U - spłaszczenie żeber po stronie wklęsłości skrzywienia piersiowego,

C - położenie dolnego kyta łopatki po stronic wklęsłości skrzywienia piersiowego.

U.

17