Długość pomiarową Lu mierzy się między skrajnymi ryskami naniesionymi przy pomiarze L0, jeżeli rozerwanie znajduje się:
a) w środkowej 1/3 długości pomiarowej L0 dla wskaźnika wielokrotności
b) w odległości od skrajnej ryski, nie mniejszej niż 1/4 długości pomiarowej dla wskaźnika wielokrotności p > 5.
Jeżeli rozerwanie nastąpiło poza tymi granicami, wprowadza się umowną długość Lu, określoną w następujący sposób (rys. 2.6).
Rys. 2.6
Po złożeniu zerwanej próbki mierzy się długość od skrajnego znaku A na krótszym odcinku próbki do znaku B na dłuższym odcinku próbki. Liczba działek od kreski A do miejsca rozerwania powinna być równa liczbie działek od miejsca rozerwania do kreski B. Liczba działek na długości pomiarowej wynosi N, a liczba działek od A do B równa jest n. Mogą mieć miejsce dwa przypadki:
a) liczba N - n jest liczbą parzystą; wówczas długość pomiarową Lm określa się na podstawie zależności (rys. 2.6a)
gdzie:
/,' - długość odcinka AB,
l" — długość odcinka BC zawierającego (A/ - n)/2 działek;
b) liczba N - n jest liczbą nieparzystą; wówczas długość pomiarową oblicza się ze wzoru (rys. 2.6b)
(2.13)
gdzie:
l" — długość odcinka BC1 zawierającego {N-n-1)/2 działek,
— długość odcinka BC" zawierającego (N-n * iyi działek.
Powyższy sposób pomiaru wynika z faktu, że największe wydłużenia trwałe powstają w okolicach szyjki. Wyjaśniono to za pomocą wykresu (rys. 2.7) rozkładu wydłużeń poszczególnych działek próbki. Ich długość przed próbą wynosiła lQ, po próbie jest różna i wynosi lr Zatem względny przyrost wydłużenia poszczególnych działek
e
lmm] ‘ V 'lo
0
0
2365 67 89 10
1 działki]
(2.14)
■o-
Rys. 2.7
Z wykresu wynika, że największe wydłużenia działek występują w obszarze szyjki. Na podstawie wielokrotnych badań stwierdzono ponadto, że wydłużenia w tym obszarze zależą tylko od rodzaju materiału i pola przekroju próbki, a nie zależą od długości pomiarowej. Długość szyjki dla różnej długości próbek wykonanych z tego samego materiału oraz o tych samych przekrojach poprzecznych będzie w przybliżeniu niezmienna. Jej udział w wielkości sumarycznych wydłużeń będzie tym większy, im mniejsza jest długość pomiarowa próbki. Jeżeli przez A/s = const oznaczyć wydłużenie próbki w obszarze szyjki (jest to wielkość stała dla próbek różnej długości), przez A /0 wydłużenie pozostałej części, zaś przez A L wydłużenie całkowite, to wydłużenie względne całkowite wyrazi się wzorem
(2.15)
przy czym A/q można określić jako e0I0 (jest proporcjonalne do długości pomiarowej L0). Stąd
39