Lekcja 15 - hiperłącza, komentarze i wykresy.

Zadanie 27
Wstaw arkusz Menu do skoroszytu Kurs. W dowolnych komórkach utwórz hiperłącza
do reszty arkuszy. Utwórz także łącze do strony www.matiaszekp.republika.pl .

Zadanie 28
W komórce z łączem do strony www wstaw komentarz "Jest to łącze do strony z
kursem Excel'a."

Zadanie 29
Stwórz w arkuszu Kurs5 wykres przedstawiający ile i jakich medali zdobyła każda
osoba. Wykres powinien mieć nazwę "Zdobyte medale", legendę i nazwy osi.
Opis wykonania
Lekcja to poświęcona jest ułatwieniom w pracy na arkuszach.

Hiperłącza
Hiperłącza to forma skrótów do wyznaczonych przez użytkownika miejsc. Odwoływać
się można do innego miejsca w arkuszu, innego arkusza, innego skoroszytu lub
całkiem innego pliku, a nawet stron sieci Web. Zanim omówię jak wstawiać łącze
muszę uprzedzić użytkowników wcześniejszych wersji Excel'a, że okno właściwości
Hiperłącza znacznie się różni w wersji 2000. Dlatego sposób wstawienia może
delikatnie różnić się między wersjami. Zasada jest taka sama, ale pola do
wypełnienia są różne.
Polecenie wstawiania hiperłącza znajduje się w menu Wstaw, Hiperłącze. Po tym
pokazuje się okno właściwości łącza.



Po lewej stronie znajdują się miejsca, z którymi można się połączyć. Klikając
na jedną z ikon wybieramy odpowiednią grupę. Wstawienie łącza wymaga
wypełnienia dwóch pół. Pierwsze to tekst do wyświetlania. Drugi krok to
wpisanie nazwy pliku lub wybranie miejsca w bieżącym. Podać trzeba nazwę ze
ścieżką dostępu. Jeśli nie znamy dokładnej nazwy i miejsca to możemy użyć
przeglądania. Przeglądać można wśród plików na komputerze, stron www i zakładek
bieżącego pliku. Przy łączu do innego arkusza w bieżącym skoroszycie można
ustalić do której komórki chcemy się odwołać. Standardowo jest to A1. Tak
tworzymy łącza z wykorzystaniem polecenia z menu. Excel ma też wbudowaną
funkcję automatycznego przekształcania tekstu na hiperłącze. Dzieje się tak
przy wpisaniu @ lub www. Excel interpretuje to jako adres internetowy i
automatycznie tworzy łącze. Każde naciśnięcie lewym przyciskiem myszy na
komórkę z łączem spowoduje przejście do miejsca wyznaczonego przez nie. Aby
zmienić właściwości komórki lub usunąć łącze musimy kliknąć prawym przyciskiem
myszy, aby wywołać menu komórki.

Komentarze
Komentarze są bardzo pomocne, gdy z arkusza korzysta wiele osób. Można
traktować je jako podpowiedzi jakie dane mają być wpisane w danym miejscu lub
czego dotyczy cały arkusz. Podobnie jak łącza, komentarze znajdują się w tym
samym menu. Po wybraniu polecenia pojawia się pole komentarza, gdzie edytujemy
tekst. Po wprowadzeniu tekstu przechodzimy do innej komórki. Tak wykonany
komentarz jest ciągle widoczny i zasłania komórki znajdujące się pod nim. Po
naciśnięciu prawym przyciskiem myszy na komórkę z komentarzem możemy to
zmienić. Wybierając polecenie ukryj komentarz spowodujemy pojawienie się w
prawym górnym rogu komórki czerwonego trójkąta. Oznacza on, że w tej komórce
jest komentarz. Pokazuje się on przy każdym przesunięciu kursora myszki na pole
komórki. Wyżej wymienione menu pozwala także na usunięcie, zmianę tekstu i
formatu komentarza.

Wykresy
Wykresy są podstawowym narzędziem graficznej analizy danych. Excel posiada
bardzo rozbudowaną funkcję tworzenia wykresów. Mamy do wyboru wiele rodzajów
wykresów. Wybór zależy od naszych upodobań i rodzaju danych. Żeby można było
stworzyć wykres musimy mieć blok danych źródłowych. Są dwa sposoby na
stworzenie wykresu. Możemy zaznaczyć dane przed wywołaniem polecenia lub po.
Jak się domyślacie polecenie wstawiania wykresu znajduje się w menu Wstaw.
Uruchamia ono kreatora wykresów. Kreator składa się z 4 kroków, z czego 3 są
obowiązkowe. Pierwszy krok to wybór typu wykresu. Mamy do wyboru kilka typów w
każdej kategorii. Jeśli wybierzemy jakiś typ przechodzimy dalej. Drugi krok to
wybór danych źródłowych. Jeśli zaznaczyliśmy je przed uruchomieniem kreatora to
pole jest już wypełnione i możemy przejść dalej. Jeśli nic nie zaznaczyliśmy to
wpisujemy tu odpowiednie zakresy lub używamy myszki do zaznaczenia (czerwona
strzałka po prawej). Dane zaznaczamy razem z etykietami. Jeśli chcemy opuścić
jakiś wiersz lub dane źródłowe składają się z dwóch bloków to zaznaczamy je w
następujący sposób: najpierw zaznaczamy pierwszy blok, następnie przytrzymując
klawisz Ctrl zaznaczamy drugi i każdy następny. Zaznaczanie wielu zakresów przy
użyciu Ctrl jest bardzo pomocne w wielu sytuacjach - nie tylko przy wykresach.
Jest to ogólne ułatwienie. Można tak zaznaczyć nawet kilka arkuszy. Mamy także
do wyboru, czy serie układają się w kolumny czy w wiersze. Trzeci krok to opcje
wykresu. Jest tu sześć zakładek służących do ustalania tytułów, osi, etykiet,
legendy itd. Wszystkie opcje służą do dostosowania wykresu do naszych potrzeb.
Jeśli chcemy, aby wykres znajdował się w bieżącym arkuszu to możemy nacisnąć
Zakończ. Przejście dalej do kroku 4 daje nam możliwość wstawienia wykresu jako
osobny arkusz lub wstawienia go do dowolnego arkusza. Tak tworzy się wykres.
Nie zawsze odpowiada on naszym wymaganiom. Możemy go poprawiać już po
utworzeniu. Naciśnięcie prawym przyciskiem myszki na konkretny element wykresu
pozwala na jego zmianę. Zmieniać można praktycznie wszystko. Na przykład
kliknięcie na jedną z osi umożliwia zmianę skali lub usunięcie linii
pomocniczych itd. Kliknięcie na wolnym polu wykresu pozwala na zmiany całego
wykresy. W menu które się rozwija są takie opcje jak typ, dane źródłowe, opcje
itd. Jeśli klikamy lewym przyciskiem myszy na obszar wykresu to w rogach i na
środku każdej krawędzi pojawiają się czarne kwadraty. Kliknięcie na jeden z
nich, przytrzymanie i przesunięcie kursora spowoduje zmianę wielkości wykresu.
Kliknięcie lewym przyciskiem myszy na wolny obszar wykresu, przytrzymanie i
przesunięcie kursora powoduje przesunięcie całego wykresu. Nie będę omawiał
każdego typu i opcji po kolei, ponieważ wszystkiego uczy się najlepiej przy
rozwiązywaniu praktycznych problemów. Pokazuję tylko gdzie znajduję się
odpowiednie opcje i jak z nich skorzystać.

Podsumowanie
Ta lekcja uczy jak:
- zastosować hiperłącza
- użyć komentarzy
- sporządzić wykres
Generalnie są to usługi ułatwiające pracę na arkuszach. Ich znajomość nie jest
niezbędna, ale bardzo przydatna.