kem124

Bibliografia ogólna (wybór) 246

Ellis I)avidson H.R., Pagon Scandincwia, London-New York 1967.

El lis Davidson H.R., Scandinavian Mythology, London 1982.

Faraday L.W., Gustom:s and Beliefs in the Icelandic Sagas, „Folk-Lorę’' 1906, 17.

Feist S., Indogermanen und Germanen, Halle 1924^.

Foote P.G., Wilson D., Wikingowie, Warszawa 1975.

Funk and Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology and Legends, eds. M. Leach.

J. Fried, New York 1972.

Frazcr J.G., /Jota gałąź, Warszawa 1962.

Genzmer F., Die Edda, Regensburg 1956.

Genzmer F., Die Gótter des zweiten Merseburger Zauberspruchs, „Arkiv for nordisk filolegi” 1948, 63.

Gerstein M., Germanie Warg: The Outlaw as Werwolj\ (w pr. zb.:) Myth in Indo-European Anticjuity, eds. J. Larson, C. Scott Littleton, Berkeley 1974.

Gordon S., Popularna encyklopedia mitów i legend, Warszawa 1998.

Green R.L., Mity skandynawskie wedle starych poematów i podań Północy, Warszawa 1976.

Grimm ) ., Deutsche Mythologie, I-I 11, Berlin 1875-1878¹ (przekład angielski: Teutonic Mythology, I-1V, London 1880-1888).

Guerber II. A., Myth oj the Mor semen, London 1908.

Guriewicz A.J., „Edda” i saga, Moskwa 1979.

Guriewicz A.J., Pochody wikingów, Moskwa 1966.

Grant J., An Introduction to Viking Mythology, London 1990.

Grant J., Yiking Mythology, (w:) l). Bellingharn, C. Whittaker, J. Grant, Myths and Legends. Yiking - Oriental - Greek, Secaucus (N.J.) - London 1992.

H aavio M., Mitologia fińska, Warszawa 1979.

Hallberg R, Den isldndiska sagan, Stockholm 1956.

Hannesson S., The Sagas of Icelanders, Ithaca 1957.

Haugen E., The Mythical Structure of the Ancient Scandinaipans. Sonie Thought on Reading Dumezil, (w pr. zb.:) Po Honor Roman Jakobson, II, The Hague - Paris 1967.

Heggstad L., Hodnebo F., Simensen E., Norr&n ordhok, Oslo 1993.

Herrmann P., Nordische Mythologie in gemeinverstandlicher Darstellung, Leipzig 1903. Herwig W., Germanie, Kraków 1996.

Heusler A., Geschichtliches und Mythisches in der germanischen Heldensage, (w:) Kleine Schńf ten, li, Berlin 1969.

Hófler O., Kultische Gehe im bundę der Germanen, Frankfurt am Main 1934.

Hveberg FI., Of Gods and Giants, Oslo 1961.

Jones G., A History oftiw Yikings, London 1968.

Jones G., Scandincwian Legends and Folk Taks, London 1956.

Kadećkova H., Dejiny Islandii, Praha 2001.

Kempiński A.M., Encyklopedia mitologii ludów indoeuropejskich, Warszawa 2001.

Krohn K., Skandinauisk mytologi, Stockholm 1922.

Krohn K., Meyer R., AItgerrnanische Religionsgeschichle, Berlin 1912.

Kuhn H., Das nordgermanische Ueidentum in den er sten christlichen Jahrhunder len, „Zeit* schrift fur deutsches Alt.ertuin und deutsche Literatur” 1942, 79.

Labuda G., Źródłu, sagi i legendy do najdawniejszych dziejów Polski, (Warszawa) 1960.

Labuda G., Źródła skandynawskie i anglosaskie do dziejów Słowiańszczyzny, Warszawa 1971.

Lebiediew G.S., Pogriebalnyj ohrjad skandinawow epochi wikingów, Leningrad 1972.

Leciejewicz L., Normanowie, Wrocław 1979.

Ljungberg H., Die nordische Religion and das Christentum. Słudien iiber den nordischen Reli-gionswechsel zur Wikingerzeit, Gutersloh 1940.

Łowmiański II., Rodzime i obce elementy w religii Germanów według danych Tacyta, (w pr. zb.:) Cultus et cognito. Studia z dziejów średniowiecznej kultury (Księga pamiątkowa A. Gieysztora), Warszawa 1976.

Maciszewski R., Ality skandynawskie, Warszawa 1998.

MacCulloch J.A., Eddic Mythology, Boston 1930.

Mannhardt W., Die Gótterwelt der deutschen und nordischen Yólker, Berlin 1860.

Mannhardt W., Wald* und Feldkulte der Germanen und ihrer Nachbarstdmme, I-II, Berlin 1904-1905.

Margul T., Bogowie skandynawskiej Północy, (w:) Miły z pięciu części świata, Warszawa 1989.

Mieletinskij K.M., „Edda" i rannije formy eposa, Moskwa 1968.

Mieletinskij L.M., O siemantikie mifołogiczeskich sjużetow w dńewnieskandinaioskoj (eddicze-skoj) poezii i prozie, „Skandinawskij sbornik” 1970, 18.

Mieletinskij E.M., Skandinawskaja mifołogija kak sistiema, (w pr. zb.:) Trudy Czikagskogo elnograficzeskogo kongriessa, Moskwa 1973.

Mieletinskij E.M., Guriewicz A.J., Giermano-skandinawskaja mifołogija, (w pr. zb.:) Mijy narodow mim. Encikłopiedija, I, Moskwa 1987.

Mielnikowa J.A., Driewnieskandinawshije gieograficzeskije soczinie ni ja. 7 teksty, pierieiuod, kommientarij, Moskwa 1986.

Mielnikowa J.A., Skandinawskije runiczeskije nadpisi. Tieksty, pieriewod, kommientarij, Moskwa 1977.

Mifołogiczeskij słowar\ red. E.M. Mieletinskij, Moskwa 1990.

Mify narodow mira. Encikłopiedija, I-II, red. S.A. Tokariew, Moskwa 1987-1988.

Mogk E., Germanische Religionsgeschichte und Mythologie, Berlin-Leipzig 1921.

Mogk E., Novellistische Darstellung mythologischer Stoffe Sriorris und seiner Sekule, Helsinki 1923.

Munch P.A., Norse Mythology. Legends of Gods and Heroes, New York 1970.

Munch P.A., Jankuhn II., Die Germania des Tacitus, Heidelberg 1967.

Mundi P., Norse Mythology, New York 1926.

Niedner F., Der Mythus des zweiten Merseburger Spruches, „Zeitschrifl fiir deutsches Altertum und deutsche Literatur” 1899, 43.

Nielsen K., Hver tidendi eru at segja urn ragnarokr? The debate over Christian Influences in Norse Indo-European Tmdition, „Journal of Indo-European Studies” 2002, 30.

Norden E., Die germanische Urgeschichte in Tacitus Germania, Berlin-Leipzig 1926.

Paff W.J., The Geograpkical and Ethnic Nantes in the Licheks Saga. A Study in Germanie Herok Legends, Cambridge (Mass.) 1959.

Philippson E.A., Die Genealogie der Gótter in germanischer Religion, Mythologie, und Theologie, Urbana 1953.

Piekarczyk S., Barbarzyńcy i chrześcijaństwo. Konfrontacje społecznych postaw i wzorców u Germanów, Warszawa 1968.