Życie do swego  kresu
  Po co tak chodzisz za mną?
Grając uparcie mój cień,
Czy to w blasku księżyca,
Czy w jasno  słoneczny dzień.
Po co, gdy nie idę  ja  wcale ku tobie,
I przestań psuć mi wszystko& ,
- Tak  doba& , doba& , po dobie& ,
Bo nasze światy dzieli,
Wprost niebotyczna tama,
I  proszę  nie szukaj mych furtek,
I nie rozpytuj nikogo& ,
Gdzie jest ku mnie  jakaś  brama.
I pamiętaj o tym, iż nas dzieli,
Dosłownie wszystko& , wszystko..,
Że moim hymnem jest światło,
A wraz z nim  najwyższe wzloty& ,
I muzyka, przy której tańczą,
Galaktyczne - Kosmosu  sploty,
A nade wszystko serc bicie&
Co miłością ku sobie pałają,
I wielobarwne kwiaty,
Co me zjawisko - na Ziemi -
Tak pięknie upiększają&
Więc żegnaj!
I nie wchodz
 nigdy  tam,
Gdzie biegnie droga moja,
Bo wszystkim rządzi ruch&
- Więc życie -
A nie martwota twoja,
Boś ty jest niczym dla świata,
Bo ciebie wogle nie ma,
Więc nie udawaj, wręcz nie graj  proszę -
Cieniem własnego cienia.
I tak się oto wszystko splata& ,
Że jam jest całą Rzeczywistością,
A moje berło Wszechświat omiata,
Życiem& co woła:  Precz z nicością!!!...
I. Iwańska
Warszawa 2015-11-5