1:1 Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat,
1:2 do świętych, którzy stanowią lud Boży i żyją w Kolosach jako wierni w Chrystusie bracia. Bóg, Ojciec nasz, niech was obdarzy łaską i pokojem.
1:3 Zawsze dzięki czynimy Bogu, Ojcu Pana naszego Jezusa Chrystusa, ilekroć modlimy się za was.
1:4 Słyszeliśmy bowiem o waszej wierze w Chrystusie Jezusie i o miłości, jaką okazujecie wszystkim wiernym ludu Bożego.
1:5 [Dziękujemy też Bogu] i za to, że możecie żyć nadzieją przyszłej nagrody, oczekującej na was w niebie. O nagrodzie tej słyszeliście już przedtem dzięki temu, że głoszono wam prawdę Ewangelii,
1:6 która dotarła także i do was i podobnie jak na całym świecie owocuje i rośnie od chwili, kiedy to wyście usłyszeli po raz pierwszy o łasce Bożej i poznali ją poprzez prawdę Ewangelii.
1:7 Waszym nauczycielem był umiłowany współsługa nasz Epafras, który zastępuje nas służąc z całą gorliwością Chrystusowi.
1:8 To właśnie on mówił nam o miłości którą obdarzył was Duch [Święty].
1:9 Tak też i my od dnia, w którym usłyszeliśmy o tym wszystkim, nie przestajemy modlić się za was, prosząc Boga, abyście mogli poznać dokładnie Jego wolę; abyście posiedli ową mądrość i duchowe zrozumienie konieczne do tego,
1:10 by postępować w sposób godny Pana; abyście się Mu w pełni podobali; byście wydawali owoce waszych dobrych czynów i stawali się coraz doskonalsi poprzez głębsze poznanie Boga.
1:11 A Jego moc pełna chwały niech na was zstąpi w całej obfitości, abyście mogli być zawsze niezachwiani w waszej cierpliwości.
1:12 Wy zaś sami, pełni radości, również dziękujcie Ojcu, który pozwolił wam uczestniczyć w dziedzictwie świętych w światłości.
1:13 To On wydobył nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna,
1:14 dzięki któremu dostąpiliśmy odkupienia, a nasze grzechy zostały nam darowane.
1:15 Chrystus jest obrazem [widzialnym] Boga niewidzialnego, jest pierworodnym w stosunku do wszelkiego stworzenia,
1:16 gdyż w Nim zostało stworzone wszystko: i to, co w niebie, i to, co na ziemi; i to, co widzialne, i to, co niewi-dzialne; i Trony, i Panowania, i Zwierzchności, i Władze. Bóg stworzył wszystko przez Niego i dla Niego.
1:17 On zaś sam istniał, nim cokol-wiek zaistniało, i wszystko w Nim ma swoje istnienie.
1:18 Jest On Głową Ciała
czyli Kościoła; jest także początkiem, pierwszym spośród tych, którzy wracają do życia; wszystko zaś po to, by był pierwszy we wszystkim.
1:19 Zechciał bowiem Bóg, aby w Jego Synu była cała Pełnia [Bóstwa]
1:20 i aby przez Niego wszystko znów zostało pojednane z Bogiem. Przez krwawą śmierć Jezusa na krzyżu wprowadził Bóg pokój między tym, co na niebie, i co na ziemi.
1:21 I wy również byliście niegdyś obcymi [dla Boga] i [nawet Jego] wrogami z powodu zła, którego dopuszczaliście się w myślach i w uczynkach waszych.
1:22 Lecz oto teraz Bóg, przez śmierć, jaką poniósł Jego Syn w swym ludzkim ciele, pojednał was ze sobą, abyście mogli stanąć przez Nim jako święci, czyści i bez skazy.
1:23 Trzeba jednak, byście trwali w wierze, byście byli ugruntowani w swych przekonaniach, niezachwiani, nie dający odwieść się od nadziei, którą żyjecie od czasu posłyszenia po raz pierwszy Ewangelii, głoszonej wszelkiemu stworzeniu, które jest pod niebem. Właśnie tej Ewangelii ja, Paweł, stałem się sługą.
1:24 Teraz nawet raduję się z tych cierpień, które znoszę dla was, bo wiem, że w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, czyli Kościoła.
1:25 Ja zaś stałem się sługą Kościoła, zgodnie z posłannictwem zleconym mi przez Boga dla waszego dobra: mam wypełniać nakaz głoszenia wam słowa Bożego,
1:26 czyli tajemnicy ukrytej od wieków i pokoleń, a teraz objawionej tym, którzy do Niego należą.
1:27 Im właśnie zechciał Bóg pokazać całe chwalebne bogactwo swoich planów wobec wszystkich narodów. Tajemnica zaś ta
to Chrystus przebywający wśród was jako rękojmia przyszłej chwały.
1:28 Tak więc głosimy Chrystusa każdemu człowiekowi, napominamy każdego, pouczając każdego z całą mądrością, aby wszyscy mogli okazać się doskonałymi w swoim zjednoczeniu z Chrystusem.
1:29 Dlatego właśnie trudzę się korzystając z przemożnego wsparcia Tego, którego moc potężna działa we mnie.

2:1 Chciałbym, żebyście wiedzieli, jak ciężki bój prowadzę o was; [jak walczę] o tych, którzy są w Laodycei, i o tych, którzy mnie nawet nigdy nie widzieli.
2:2 Pragnąłbym, by serca wszystkich ogarnęła otucha, by miłość stała się dla wszystkich źródłem pouczeń, dzięki którym mogliby osiągnąć bogactwo całkowitej pewności poznania, by wreszcie wskutek tego stała się dla wszystkich dostępną tajemnica Boga, to jest Chrystus,
2:3 w którym są ukryte wszystkie skarby mądrości i wiedzy.
2:4 Mówię zaś o tym dlatego, żeby was nikt nie omamił dowodami pozornie tylko przekonującymi.
2:5 I choć ciałem jestem od was daleko, to jednak duchem przebywam z wami i cieszę się widząc, że panuje między wami ład, a wy sami waszą wiarą trwacie mocno przy Chrystusie.
2:6 Jak więc przyjęliście prawdę o Jezusie Chrystusie jako Panu, tak też powinniście trwać w zjednoczeniu z Nim.
2:7 Usiłujcie też zapuścić w Nim korzenie waszego życia, na Nim opierajcie wszystko, umacniajcie waszą wiarę zgodnie z tym, czego was nauczono. I bądźcie zawsze pełni wdzięczności [względem Boga].
2:8 Miejcie się też na baczności, żeby was nie pozbawiono wolności [ducha] przez oszukańcze mędrkowanie oparte nie na Chrystusie, ale jedynie na wymysłach ludzkich i na żywiołach tego świata.
2:9 W Chrystusie przebywa na sposób cielesny Bóg w całej Pełni,
2:10 a wy macie wszystko przez to, że stanowicie jedno z Tym, który jest Głową wszelkiej Zwierzchności i Władzy.
2:11 W owym zjednoczeniu z Nim otrzymaliście też obrzezanie, lecz nie takie, którego dokonuje się ręką ludzką. Jest to obrzezanie dokonane przez Chrystusa i polegające na całkowitym uwolnieniu nas od ciała grzesznego.
2:12 Przyjmując chrzest, zostaliście bowiem razem z Nim współpogrzebani. Równocześnie jednak zostaliście z Nim współwskrzeszeni, dzięki wierze waszej w moc Boga, który zmartwychwskrzesił Chrystusa.
2:13 On też i was, umarłych na skutek występków i �nieobrzezania" waszego ciała
jako że byliście poganami
razem z Nim przywrócił do życia. Wszystkim nam darował nasze grzechy
2:14 i zniszczył zapis naszych długów, zaciągniętych wskutek przekraczania różnych nakazów, i to, co było naszym przeciwnikiem, usunął z drogi przybiwszy do krzyża.
2:15 A wszystkie Zwierzchności i Władze, po uprzednim obezwładnieniu ich, wystawił na publiczne widowisko, powiódłszy je [jak pokonane wojsko] w triumfalnym pochodzie Chrystusa.
2:16 Nie poozwalajcie więc, by ludzie wyrokowali o tym, co jecie i pijecie lub jakie zachowujecie święta, czy przestrzegacie nowiu [księżycowego] albo szabatu.
2:17 Wszystko to jest zaledwie cieniem [a nie rzeczywistością] spraw przyszłych, rzeczywistością zaś jest sam Chrystus.
2:18 Niech nie pozbawiają was wiecznej nagrody swoimi słowami ci, którzy się przechwalają przesadnym poniżaniem samych siebie oraz kultem aniołów, uzasadnionym jedynie ich prywatnymi widzeniami. Są to ludzie zadufani w swoim czysto ludzkim sposobie myślenia,
2:19 nie mający żadnej łączności z Chrystusem, z którego przecież całe Ciało, istniejące i utrzymywane w całości dzięki powiązaniu poszczególnych członków, wyrasta i powiększa się [ciągle] Bożym wzrostem.
2:20 Jeżeli umarliście już z Chrystusem i zostaliście wyzwoleni z mocy duchowych tego świata, to dlaczego
tak jakbyście nadal żyli na tym świecie
pozwalacie sobie znów narzucać nakazy w rodzaju:
2:21 Nie bierz tego! Nie próbuj tamtego! Nie dotykaj jeszcze czegoś innego!
2:22 A ciągle chodzi przecież o rzeczy, które wskutek spożycia ulegną zniszczeniu. Takie więc wskazania zrodziły się z zaleceń i nauk czysto ludzkich.
2:23 Są one wyrazem tylko pozornej mądrości, mądrości pielęgnującej pomysły czysto ludzkie, poniżającej człowieka, nie oszczędzającej ciała i nie okazującej żadnego zrozumienia dla jego cielesności.

3:1 Jeżeli więc razem z Chrystusem powróciliśmy do życia, zmierzajcie ku temu, co jest w niebie, tam, gdzie Chrystus zasiada po prawicy Ojca.
3:2 Troszcie się o to, co w niebie, a nie o to, co na ziemi.
3:3 Umarliście przecież i życie wasze jest ukryte z Chrystusem w Bogu.
3:4 A kiedy Chrystus, życie nasze, pojawi się kiedyś [w chwale], wtedy i wy ukażecie się również w Jego chwale.
3:5 Zabiegajcie więc o to, by obumarło w was to wszystko, co was pociąga ku ziemi, jak: rozpusta, lubieżność, złe żądze i chciwość
ta ostatnia jest zresztą pewną formą bałwochwalstwa.
3:6 To właśnie takie występki sprowadzają gniew Boży na tych, którzy się buntują.
3:7 Niegdyś wy również dopuszczaliście się tych wszystkich występków.
3:8 Teraz jednak odrzućcie już to wszystko: gniew, zapalczywość, złość, wzajemne znieważenie się i słowa hańbiące wasze usta.
3:9 Przestańcie okłamywać jedni drugich, bo przecież pozbyliście się już waszego starego człowieka razem z jego złymi nawykami,
3:10 a przyodzialiście się niejako w człowieka nowego, w takiego człowieka, który się odnawia bez przerwy na obraz swego Stwórcy, zmierzając do coraz głębszego poznania [Boga].
3:11 W tej sytuacji nie ma już podziału na Greków i Żydów, na obrzezanych i nie obrzezanych, na barbarzyńców i Scytów, na niewolników i wolnych. Chrystus jest wszystkim i we wszystkich.
3:12 Tak więc jako wybrani, uświęceni i umiłowani przez Boga powinniście się przyodziać w prawdziwe miłosierdzie, w dobroć, w pokorę, w cichość i w cierpliwość.
3:13 Znoście jedni drugich i wybaczajcie sobie nawzajem, gdyby ktoś miał jakiś żal do drugiego. Jak Pan wybaczył wam, tak i wy wybaczajcie jedni drugim.
3:14 Przede wszystkim zaś starajcie się o miłość, która zapewni wam zdobycie pełnej doskonałości.
3:15 A pokój, który pochodzi od Chrystusa, niech kieruje sercami waszymi, bo właśnie do owego pokoju w jednym ciele zostaliście wezwani. Bądźcie też pełni wdzięczności.
3:16 Słowo Chrystusa niech przebywa w was z całym swoim bogactwem. Kierując się roztropnością najwyższą, nauczajcie i budujcie jedni drugich. Ulegając zaś łasce śpiewajcie Bogu w waszych sercach psalmy, hymny i pieśni pełne ducha.
3:17 I czegokolwiek dokonujecie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, składając przez Niego dziękczynienie Bogu Ojcu.
3:18 Żony, bądźcie posłuszne waszym mężom, gdyż tak wypada wobec Pana.
3:19 Mężowie, kochajcie wasze żony i [nigdy] nie sprawiajcie im przykrości.
3:20 Dzieci, bądźcie posłuszne waszym rodzicom we wszystkim, gdyż to podoba się Panu.
3:21 Rodzice, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, żeby czasem nie upadły na duchu.
3:22 Niewolnicy, bądźcie we wszystkim poddani waszym panom ziemskim, i to nie tylko pozornie, na zewnątrz, żeby się przypodobać ludziom, lecz z całą szczerością, żyjąc prawdziwą bojaźnią Pana.
3:23 Cokolwiek czynicie, wkładajcie w to całe serce, tak jak zwykł człowiek trudzić się dla Pana, a nie dla ludzkiego oka.
3:24 Bądźcie też pewni, że otrzymacie za to wieczną zapłatę od Pana w postaci udziału w Jego dobrach. Służcie Chrystusowi, bo On jest waszym prawdziwym Panem.
3:25 Lecz kto się dopuszcza występków, otrzyma to, na co sobie zasłużył przez swoje czyny. A u Boga nikt nie może liczyć na żadne względy.

4:1 Wy zaś, panowie, traktujcie waszych niewolników sprawiedliwie i uczciwie, pamiętając o tym, że i wy macie Pana w niebie.
4:2 Bądźcie wytrwali na modlitwie, czuwajcie modląc się waszym dziękczynieniem.
4:3 Módlcie się również za nas, aby Bóg otworzył drogę dla naszego słowa i pozwolił nam opowiadać tajemnicę
Chrystusa. To właśnie dla tej tajemnicy przebywam obecnie w więzieniu.
4:4 Módlcie się więc, abym mógł ją głosić tak, jak powinienem to czynić.
4:5 Bądźcie też roztropni wobec tych, którzy nie są spośród was, wyzyskując w pełni każdą chwilę.
4:6 Niech słowo wasze będzie zawsze miłe i trafne, tak byście każdemu odpowiadali jak należy.
4:7 Tychik, umiłowany brat mój, wierny sługa i towarzysz wspólnego trudu dla Pana, opowie wam wszystko o mnie.
4:8 Posyłam go do was właśnie po to, żeby was powiadomił o moich sprawach i pokrzepił wasze serca.
4:9 Towarzyszy mu Onezym, wierny i umiłowany brat, jeden spośród was. [Obaj] opowiedzą wam wszystko o tym, co tu się dzieje.
4:10 Pozdrawia was Arystarch, przebywający ze mną w więzieniu, i krewny Barnaby, Marek, co do którego przekazałem wam już odpowiednie zlecenia; przyjmijcie go jak najlepiej, gdy przybędzie do was.
4:11 Pozdrawia was również Jezus, zwany także Justusem. Spośród nawróconych Żydów tylko ci trzej współtrudzą się ze mną dla królestwa Bożego i są dla mnie źródłem prawdziwej pociechy.
4:12 Pozdrowienia przesyła także rodak wasz Epafras. Ten sługa Jezusa Chrystusa modli się za was bardzo gorąco, abyście wytrwali w wierze i coraz doskonalej pełnili wolę Bożą.
4:13 Krótko tak mogę ocenić jego postawę: troszczy się nieustannie o was oraz o tych, którzy są w Laodycei i w Hierapolis.
4:14 Pozdrawiają was: Łukasz, najmilszy lekarz, i Demas.
4:15 Wy zaś ze swej strony pozdrówcie braci w Laodycei, [przede wszystkim] Nimfasa oraz Kościół gromadzący się w jego domu.
4:16 A gdy już list ten zostanie odczytany u was, postarajcie się, by zapoznano się z nim także w Laodycei. Laodycejczycy zaś niech prześlą wam list, który oni otrzymali.
4:17 Archipowi przekażcie te oto słowa: �Pamiętaj o starannym wypełnianiu posługi, którą powierzył ci Pan".
4:18 [Na koniec] słowa skreślone moją własną ręką: Pozdrowienia od Pawła. Nie zapominajcie, że jestem w więzach. Łaska [Boża niech będzie] z wami.