Prasa2

oświaty np. p«*fiiJawiiib'~utw>iiiue~to5iii^    ’ zakładaniem szkól i

kursów na wsi. Program „N” sformułowany został najpełniej w 2 głośnych art. Pruka-jfco ‘o iest soclalizrKitSzkic [programu w warunkach Obecnego rozwoju spnłenyeA.ttwn ^ i    "

_nSlowoJ’ s- od 1882 r.. red. Juliusz Niemirycz, następnie Henryk Sienkiewicz, wydawca — Antoni Zaleski. Kolejni red.: "Władysław Olendzki 7 Mścisław Godlewski. Naiwieks™ pńwnUyfrnift „S” za czasów H. Sienkiewicza, drukowano wtedy Trylogię w odcinkach.(duże zainteresowanie czytelników). Pod koniec IWl r. drukowanoTono Wołodyjowskiego. Z gazetą współpracowali m.in. Szymanowski, Edward Lubowski., prfesorowie UJ: Józek Kleczyński, Józef Mycielski, Józef Rostafiński. 1884 r- połączenie „Słowa” z „Echem". Sienkiewicz starał się by pismo głosiło idee patriotyzmu i przywiązania do ojczyzny. Tematy: polityczne, społeczne i kulturalne życie Galicji. Program „S": zachowawczo-postepowy. w tonie umiarkowanym głosiło program pracy organicznej.

V i Tygodni

24\bo(L

- Tygodniki z lat 60., z których najważniejszy był ^^^^Hgljwdbuowy^st^siete^^nidbowego^poru ijłęreślan^o^^Ś^walłś^znłódei” i.^u^tarej^j^sy.¹ organem^^M^roSyB^^Sj^^lSach

iS^p^iny^praso^'^odydh^^vra”,*!iop^^nDomowy” pismo naukowe: „Przyroda i Przemyk”, w późnych yatach: Ateneum”, „Prawda” i„jtowny”-*;

Pisma „starych”: „Przegląd Katolicki”;. „Kronika Rodzinna”, „Biblioteka Warszawska”, dzienniki: „Gazeta l Pplska”, „GazetaWarszawka’’, „Kurier Codzienny”, „Kuri^Wą^awstó^. .

^^^^^jjjggmMyc^zeStórwniJrozggjjgJg^^®67) i dotyczyła

(poc^tkowo)pro^en^^ia^1rteraclaer^Przedmiotern^^Scu^!*T^r^lllep!g^^^WToni^uy^^^^^Rn_jjprzcz^,,n'iłod>^!ch

idealistami »Wyjngtrzyłaaięy DOSzerzvła^3^śtiSpołeeao^e^|»raz"poljtycżńp. Do najważniejszych wypowiedzi „młodych” w tym okresie należą

Poszanowanie oraęy cykl z I^eonoldem Mikulskim Pracaupodstaw, Nasze rjrt9gTp^^^^ćjiP^^h^eIo^skiegO'

w literaturze^. Feliksa Bogackiego, Antoniego Pileckiego i -Pod koniec lat 7qpo%w^!f^^^j!51!^óźmćnTOh'się wskutek noyyg,sytuacji społeczno-politycznej «a określenie „młodzi i [starzy” przestało być~aktualne\

y>ŁPrżęglad Tygodniowy” - główny organ młodych pozytywistów warszawskich. Założyciel, wydawca i red.iA.dam ' 'Wiślicki' Jego otwartość i szerokość' zainteresowań spowodowały, że w latach 60. i~~70. pismo skupiało BvJ

I

taj wybitniej szych publicystów i krytyków (początkowo ze . S zkoły. Głównej). Idea: walka z konserwatyzmem Społeczeństwa. ^łówriyddeolog: ^iętocj^jj§^ (potniał glóiyfikowanie obyczajów szlacheckich i przywiązanie do tradycyjnychform życia społecznego). Sprawyiiprzyrodnicze i-filozoficzne -Julian Ochorowicz, jiaukowe.-Ł'eogoMSłliMlski5spr3.wnzdania i recenzja p™aągsci ^^tr Chmielowski,. Oprócz nich wielu innych publicystów.

I    Warszawskieftiie wahano się* w nnFltt-ÓMĆOT^ tośmieszać dogmatyzmu i tradycjonalizmu

I myślana) W1872 r zwięksŹónyftirmat, winieta przedstawiała pociąg wyjeżdżający z tunelu. „PT” odpbczątku swojego istnienia posiadał bogate działy kulturalne, oświatowe, naukowe. Zamieszczano systematyczne przeglądy publikacji polskich i obcycET nowele lub odcinki powieściowe., artykuły o koncepcjach filozoficznych T MtuitdhyGh^osriych mylriciełi^ahcuślacKagingfTA". Comte. J.S7 Mili. H. Spencer, T. Buckie). Wiele miejsca przeznaczano na p'T^mlarY⁷'"*'ąriil‘ najnnwgyych osiągnięć przyrodoznawstwa (m.in. teorii'Darwina - wyraźna tendencja" setentvstvczna pisma). Współpracownicy „PT” wierzyli w harmonijny rozwój społeczeństwa kapitalistycznego i uważali, ze prowadzi on ku dobrobytowi powszechnemu. Inne kwestie poruszane na łamach „PT’: postulat krzewienia oświaty na wsi, kwŁsfej^ffijp (hasła emancypacji. „PT” jako pierwsze pismo w Warszawie wypowiadał się za dowszczenfertrlffliieTdo szkor wyższych ), idee-pracy-organicznej .

^PratPda^ ^1881-1915 r., wydawcą i red. był Świętochowski. Organ okresu dojrzałości i schyłku pozytywizmu Charakter społeczno-polityczny i kulturalny^ Stały felieton redaktora pt. Liberum veto - ostra krytyka konserwatyzmu w kulturze.-! obyczajowości społeczeństwa "polskiego. ,JP’ wpłynęła na kształtowanie się świadomości nowego pokolenia inteligencji (czytelnicy, studenci..drobne^-ziemiaństwo. dużo odbiorców.w Rosji). Współpracownicy „P” m.in.: Jan Boudouin de Courtenay. Feliks Bogacki. Jan Karłowicz. "“j⁵””popierała program „pracy organicznej”. Początkowo pismo głosiło program legalizmu, zaniechany w połowie lat 80, wskutek zmian w polityce taratuTlFogram społeczny „P”: zasada solidaryzmu, wszystkich stanów.J._.grup narodowościowych: demokratyczny liberalizm, wg koncepcji J.S.Milla; w dziedzinie nauki- pozytywistyczny scientyzm. „P” uczestniczyła w tyciu kuljturateym, .inicjując i prowadząc dyskusje..oraz-potetild (np. wokół oceny ruchu pozytywistycznego, modernizmu). Organizowała akcje jubileuszowe, popularyzowała najnowsze osiągnięcia literatury obcej (Naturalistów, pisarzy „Młodej Skandynawii”).

„Niwa” '- od. 1872 r.. dwutygodnik założony przez bardziej umiarkowaną część...obozu młodych” zarażoną napasfnwością ataków osobistych .i niechętną radykalizmowi Świętochowskiego! Charakter naukowy, literacki