1 94 MATERIAŁY INŻYNIERSKIE
• * . • * * ' ' • : • . i Lód topi się w temperaturze 0°C. Lodowce, w pobliżu strefy umiarkowanej, znajdują się w temperaturze bliskiej 0°C, w której podlegają pełzaniu. Jest to powodem przemieszczania się lodowców. Nawet warstwa lodu pokrywającego Antarktykę, która wpływa na poziom wody w oceanach, zależy od pełzania lodu w temperaturze około ~30°C. ■ 1 '&-Mm TABLICA 17.1 |® Temperatury topnienia lub mięknięcia(M) 5 | ||||
Materiał |
r[K] |
Materiał |
n Kj |
■j |
Diament, grafit |
4000 |
Kwarc |
1100 |
* * r«rJS * * |
Wolfram |
3680 |
Aluminium |
933 |
A |
Tantal |
3250 |
Magnez |
923 |
V* |
Węglik krzemu, SiC |
3110 |
Szkło sodowe |
700-900 |
Ty |
l lenek magnezu |
3073 |
Cynk |
692 | |
Molibden |
2880 |
Poliamid |
580-630(M) | |
Niob |
2740 |
Ołów |
600 |
j rfJyę |
1 lenek berylu, BeO |
2700 |
Cyna |
505 |
• i t*u' 1 TV«i |
1 lenek aluminium, AI2O3 2323 |
Melamina |
400-480(M) | ||
A/olek krzemu, Si3N4 |
2173 |
Poliestry |
450-480(m) | |
( lirom |
2148 |
Poliwęglany |
400(M) |
y z łf", |
(’yi kon |
2125 |
Polietylen - dużej gęstości |
300(m) J m m V | |
Platyna |
2042 |
Polietylen - małej gęstości |
360<m) | |
1 ytan |
1943 |
Tworzywa piankowe, sztywne |
300-380-' | |
Żelazo |
1809 |
Epoksydy ogólnego przeznaczenia |
340-380(m) | |
K obali |
1768 |
Polistyren |
370-380(m) | |
Nikiel |
1726 |
Nylon |
340-380<m) | |
< 'ei metal |
1700 |
Poliuretan |
365(m) | |
K1 /.om |
1683 |
Akryl |
350(M) | |
\ 1 k u 1 iczne halogenki |
800-1600 |
GFRP |
340(m) | |
l hau |
1405 |
CFRP |
340(M) | |
Miedź |
1356 |
Polipropylen |
330(m) | |
/ lolo |
1336 |
Lód ( |
273 | |
>1 cbi 0 |
1234 |
Rtęć V |
235 |
Temperatura, w której materiał zaczyna pełzać, zależy więc od jego temperatury topnienia. Jako generalną zasadę należy przyjąć, że pełzanie rozpo-« yna się, gdy
T > 0,3 do 0,4 Tm dla metali,
T > 0,4 do 0,5dla ceramik,
9
rd/ie /'m - temperatura topienia w kelwinach. Zastosowanie specjalnych do-• I.tików stopowych może podwyższyć temperaturę, w której występuje pełzanie.
Również polimery podlegają pełzaniu - wiele z nich już w temperaturze pokojowej. Jak zaznaczono w rozdz. 5, większość polimerów jest niekrysta-11» nn i nie ma ściśle określonej temperatury topnienia. Dla tych materiałów
Rys. 17.2. Ołowiane rynny, które uległy znacznemu pełzaniu z biegiem lat
ważnym parametrem jest temperatura zeszklenia TG, w której ulegają wzmocnieniu wiązania Van der Waalsa. W znacznie wyższych temperaturach polimer będzie zachowywał się jak skóra lub guma i będzie pełzał pod obciążeniem. W temperaturach znacznie niższych od TG stanie się twardy (czasami kruchy) i praktycznie pełzanie nie wystąpi.
Na wstępie dokonamy przeglądu parametrów pełzania, a następnie uszeregujemy materiały pod względem ich odporności na pełzanie.
Badania pełzania wymagają dokładnego pomiaru temperatury/. Zazwyczaj próbka jest poddawana rozciąganiu lub ściskaniu, najczęściej pod stałym obciążeniem, wewnątrz pieca, w stałej temperaturze T. Wydłużenie jest mierzone w funkcji czasu. Na rys. 17.3 przedstawiono typowe wyniki z takiego badania. Metale, polimery i ceramiki wykazują krzywe pełzania tego właśnie kształtu.
Chociaż wstępne i początkowe odkształcenie w wyniku pełzania nie mogą być zaniedbane, zachodzą one szybko i mogą być traktowane jako sprężyste odkształcenie zależne od struktury. Następnie jednak materiał wkracza