skanowanie0012

194

wet istoty jego zamieszkiwania na    nie

sięga <lo podstaw ludzkiego istnienia, Issftmehie to jest' u swych.¹ podstaw „poetyckie”. Poezję . rozumiemy! zaś obecnie - jako stanowiące nazywanie bogów i istot^irzęćzy;^ „Mieszkać. poetycko” to^: przebywać w obecności bogówll^być 'poruszonym- bliskością istoty-rzeczy. Twierdzenie,- że ludzkiej&śtnięńię jest, u swych podstaw „poetyckie”, oznacza ' jednóęz^śr|ie^ : ’ją|coHŚt.ąp.Qwipne |(ugruntowy-; Iwane) nie, jest ono zasługą, lecz^Marem*. iii' ll)i„±L    ^

po p^pstu:, pr|elotnyn^

czy rozry^kff^;ępezjVl;3eątj]p^

\ jąc4 dzieje i cUatęgę nię jęs||rówpięż|po ^mostu;jaWn^Łwejąwęmp

kultury, tym bardziej 'zaśj^ szykultury”.!

sfi

Podstawową, poetyckość^naszegof istnienia- nief*ozńacża|wresz^^ cie, żę jest brio tylko nieszko^^gr^- Czynędnak saraJHollderlin^ w przytoczonym na początku|f|.a|j^^^

' iiajbardziej ;r    }j! j[ak,. Jb i.p&go^ćj

z - wyłożohą-|t!er^-:':iisfófefee^^^^pl^^^keWdo^^ćiytfe^^ odłożonego • .^anią. ^    te^źzjlspr^buj^^^r^

razem ogarnąć ?ijśdnymT)śj5ó^r|pj^    ':?ę

Najpierw okazało się,v^rze^i^    :|^ężją?po^d^

db, żyjcia iswęrdzieła, jest mowa. Istotę poezji ttzeba zatem pojąć; biorąc za podstawę istotę mowy.! Lecz wedle późniejszych rożrf ważan Ipoezja to stanowiące nazywanie fciyęia i' istoty wszystkich; rzeczy — nie. dowolna wypowiedź,¹ i ale taka, cb wyprowadza: na otwartą przestrzeń wszystko, to, co omawiamy i dyskutujemy .potem ,w mowie codziennej. Dlatego^ mowa nie - jest zastanym przez poezję materiałem do óbróbki^^i tp ■ poezja .-umożliwia dopiero | mowę. Poezją-jest pramową dziÓjSy/ę^b ludu. Ą zatęm w rzeczy-; wistości ije^.jbdwrotnie, niż; dS^pi^po^ątkowoIzd^wa^ot-r-^stiotą f.. _; mowy trzęti^Jrozuriiieć|qpierą$if^

: dzianie[

bycia.' ! MjoWaf ■■ jest :^r wśżelakóffflpfjm^^

A więc poezją¹ 'jest;- najnie^roieć^^ży^ld^^^i^:g4^^aSSraaainl-„najbardziej niewinnym W irlsećzy^.lsąiiiej ślenia jakB ijednbść,; pojmiemy

'    ^:    f OD* FW^OMENOLOOII DO EOZY8TENCJALI2MU

195

;Czy; jednak^:: poezja | jest rzeczywiście najniebezpieczniejszym dziełem? Bezpbśrednio.^rzed wyruszeniem w ostatnią wędrówkę do Francji pisze Hblderjinldo;przyjaciela:

O przyjacielu!; Swiąt^le^r .przede mną jaśniejszy i poważniejszy niż .kiedykolwiek! Po.dptoiJ^. Ąisj~ .jako' takie- — to, co się idzieje, podoba mi się,jak ów czaę w lepię,^: gdy, „stary, święty ojciec sppkojną ręką strząsasz • czerwonawych^ chmur-błogosławiące• błyskawice’'. Albo-„wiem: ten |włąśnie znak^o^tą|; dląl mnie wybrany spośród wszystkiego,

, co jż Boga mogę *ógląąać|||a^^f j^teogłem ‘radośnie Wykrzykiwać o no-k•'żpęąw^ei.ijoi lepszym! wglądzieW to, co jest ponad nami i wokół _f,ttas, tęra^Jbbją eię, ,ęzy; ze^‘m|ią|nie. będzie ₍w| kjońcu tąlj:, jak ze starym Ntantalęib,'|k1:óf^mu    jbogów więcej. niż I mógł straWić (V,

£0 _jtyiń ^iersz, jj

;|4i|Śjćzystizą poezji 'istoty' poezji,. Wiersz

:^Djd|^:|5Sh    r ^^:p"I i iii; i v

: ^4* ' • ’• •    ¹ :    i ’•

:^v:• Jałt w'dzień; święta; kiedy> gospodarz ' • j_v;

-•. t--- -.^Wychodzi, ąby_vp;ołe;.obejrzeć-nad ranem.- (IV, 151 nri.):|

^wlbśtbtnie jstrofie mówi, się tti: i * :    j-J - i

f£SHp^| IfliiKPf ^:

. : i    . ■ ;-‘it’‘Iiććź nam trzeba -pod burzami:;Boga i i

■c--;¹ • •:.    ’ '^: r Stać; z głową odkrytą, poeci! ; i •' /

■ ’ •    ; U Piorun Ojca, Jego samego

: i. UchWycic własną ręką i wręczyć ludowi • - ■ •

' "    ■ f Dar nieba, śpowity w poezję¹;

:fA w^ rb^'późnię|irgrcf: powrocie do domu matki,, pisze i^awie-.dzóny^ttfciObłąka^    do tego samego przyjaciela,

Ws^mina^ąc;póbytl^e|^ranćji; j

ii llzh^lwhatefanail^f j’a| mogę Opowie

p%S$r    liWSf5-p'r^;

; ^Ogarniał nipie gwałtowny żywioł, ogień niebios i uciszenie ludzi, ich iiy^e w|przygodzie,|icH^ograniczoność i zadowolenie —'i jak się mówi 5 ipqw|edzieć, że poraził mnie: Apollo (V, 327).

wif
		lilii