PRZEKAZ 21
RAJSCY SYNOWIE STWÓRCY
Synowie Stwórcy tworzą wszechświaty lokalne czasu i przestrzeni i nimi władają. Ci stwórcy i
władcy wszechświatów mają podwójne pochodzenie, uosabiają cechy Boga-Ojca i Boga-Syna.
Jednak wszyscy Synowie Stwórcy są odmienni, każdy jest unikalny, tak w swej naturze jak i w
osobowości, każdy jest  jedynym zrodzonym Synem doskonałego, Boskiego ideału, od którego
pochodzi.
Ojciec Uniwersalny zawsze aprobuje i umacnia tych wysokich Synów, kiedy prowadzą swe
szeroko zakrojone dzieło organizacji, rozwoju i doskonalenia wszechświata lokalnego. Związki
wzajemne Synów Stwórcy z ich Rajskim Ojcem są bliskie i doskonałe. Bez wątpienia głębokie
uczucie Boskich rodziców do Boskiego potomstwa jest obfitym z
ródłem tej pięknej i nieomal
boskiej miłości, jaką nawet ziemscy rodzice żywią wobec swych dzieci.
Rajscy Synowie pierwszej klasy uosabiani są jako Michałowie. Kiedy wychodzą z Raju, aby
zakładać swe wszechświaty, nazywani są Stwórcami Michałami. Kiedy ustanowieni zostają jako
najwyższa władza wszechświatów, zwani są Mistrzami Michałami. Czasami nawiązujemy do
władcy waszego wszechświata Nebadonu, jako do Chrystusa Michała. Nieustannie i wiecznie
panują ci Synowie, zgodnie z  klasą Michała , tak nazwaną według pierwszego Syna ich klasy i
natury.
Pierwszy czy pierworodny Michał nigdy się nie wcielił w istotę materialną, jednak siedem
razy przeszedł on doświadczenie wznoszenia się istoty duchowej na siedmiu orbitach Havony,
posuwając się od sfer zewnętrznych do najbardziej wewnętrznej orbity kreacji centralnej. Klasa
Michała zna wielki wszechświat od krańca do krańca; nie istnieje żadne istotne doświadczenie
jakiegokolwiek dziecka czasu i przestrzeni, w którym Michałowie osobiście nie braliby udziału;
faktycznie podzielają oni nie tylko Boską naturę, ale także waszą naturę, to znaczy wszystkie
natury, od najwyższej do najniższej.
Kiedy Rajscy Synowie zbierają się na naradę, w centrum wszystkich rzeczy, pierwszy Michał
jest ich szefem i im przewodniczy. Nie tak dawno zarejestrowaliśmy na Uversie wszechświatową
transmisję o niezwykłym zgromadzeniu na wiecznej Wyspie, stu pięćdziesięciu tysięcy Synów
Stwórcy, zebranych tam w obecności rodziców i zajmujących się omawianiem postępów w
jednoczeniu i stabilizacji wszechświata wszechświatów. Była to wybrana grupa Władców
Michałów, Synów siedmiokrotnego obdarzenia.
1. POCHODZENIE I NATURA SYNÓW STWÓRCY
Kiedy pełnia absolutnego, duchowego wyobrażenia w Wiecznym Synu, napotka pełnię idei
absolutnej osobowości w Ojcu Uniwersalnym, gdy taki stwórczy związek zostanie ostatecznie i
w pełni osiągnięty, kiedy pojawia się taka absolutna tożsamość ducha i taka nieskończona
jedność idei osobowości, wtedy, dokładnie wtedy i tam, bez utraty czegokolwiek z osobowości
czy prerogatyw każdego z nieskończonych Bóstw, rozbłyskuje w pełni rozwiniętą istotę nowy i
oryginalny Syn Stwórcy, jedyny zrodzony Syn doskonałego ideału i wspaniałej idei, których
związek wytwarza tę nową, stwórczą osobowość mocy i doskonałości.
Każdy Syn Stwórcy jest jedynym zrodzonym i jedynym możliwym do zrodzenia
potomstwem doskonałego związku oryginalnych idei dwu nieskończonych, wiecznych i
doskonałych umysłów, zawsze istniejących Stwórców wszechświata wszechświatów. Nigdy nie
będzie innego, podobnego Syna, gdyż każdy Syn Stwórcy jest nie uwarunkowaną, skończoną i
ostateczną ekspresją oraz uosobieniem pełni każdego stadium, każdej cechy, każdej możliwości,
każdej Boskiej rzeczywistości, jaką kiedykolwiek można by znalez
ć w całej wieczności, w tych
Boskich stwórczych potencjałach, wyrażoną przez nie czy rozwinięta z nich, potencjałach
połączonych po to, aby powołać do istnienia Syna Michała. Każdy Syn Stwórcy jest absolutem
tych zjednoczonych idei boskości, które stanowią o jego Boskim pochodzeniu.
Boskie natury Synów Stwórcy są wyprowadzone, w zasadzie w równym stopniu, z cech obu
rajskich rodziców. Wszyscy podzielają w pełni Boską naturę Ojca Uniwersalnego i stwórcze
prerogatywy Wiecznego Syna, ale jak przyglądamy się praktycznej działalności Michałów we
wszechświatach, dostrzegamy oczywiste różnice. Niektórzy Synowie Stwórcy wydają się być
bardziej podobni do Boga-Ojca, inni bardziej do Boga-Syna. Na przykład: tendencje
administracyjne we wszechświecie Nebadon sugerują, że jego Stwórca i rządzący Syn jest
jednym z tych, których natura i charakter przypominają raczej Wieczną Matkę-Syna. Dalej
należy zaznaczyć, że pewne wszechświaty są kierowane przez Rajskich Michałów, którzy wydają
się być w równym stopniu podobni do Boga-Ojca i Boga-Syna. Takie obserwacje w żadnym
sensie nie zakładają krytycyzmu; jest to po prostu stwierdzenie faktu.
Nie wiem, ilu jest dokładnie Synów Stwórcy, ale mam pewne powody przypuszczać, że jest
ich ponad siedemset tysięcy. Otóż wiemy, że jest dokładnie siedemset tysięcy Jednoczących
Czasu i nie stwarza się ich więcej. Zauważamy także, że plany sporządzone dla obecnej epoki
wszechświata wydają się wskazywać na to, że jeden Jednoczący Czasu ustanowiony jest w
każdym wszechświecie lokalnym jako doradca-ambasador Trójcy. Dalej zauważamy, że wciąż
zwiększająca się liczba Synów Stwórcy już przekroczyła niezmienną liczbę Jednoczących Czasu.
Nigdy jednak nie zostaliśmy poinformowani o przeznaczeniu Michałów, przekraczających
liczbę siedmiuset tysięcy.
2. STWÓRCY WSZECHŚWIATÓW LOKALNYCH
Rajscy Synowie pierwszej klasy są projektantami, stwórcami, budowniczymi i
administratorami swoich indywidualnych domen, wszechświatów lokalnych czasu i przestrzeni,
podstawowych jednostek stwórczych siedmiu ewolucyjnych superwszechświatów. Syn Stwórcy
może wybrać miejsce w przestrzeni na swoją przyszłą, kosmiczną działalność, ale zanim będzie
mógł chociażby rozpocząć fizyczną organizację swego wszechświata, musi spędzić długi czas na
obserwacji wysiłków swych starszych braci, prowadzonych w rozmaitych kreacjach,
znajdujących się w tym superwszechświecie, gdzie planuje swoją działalność. Na długo
przedtem, Synowie Michałowie muszą ukończyć swą długotrwałą i unikalną praktykę
obserwacyjną w Raju i szkoleniową w Havonie.
Kiedy Syn Stwórcy odlatuje z Raju, aby zacząć przygodę tworzenia wszechświata, aby stać się
głową  faktycznie Bogiem  wszechświata lokalnego przezeń organizowanego, wtedy, po raz
pierwszy, nawiązuje bliski kontakt z Trzecim y
ródłem i Centrum i w wielu aspektach uzależnia
się od niego. Nieskończony Duch, choć mieszka z Ojcem i Synem w centrum wszystkich rzeczy,
działa jako ważny i efektywny pomocnik każdego Syna Stwórcy. Dlatego też każdemu Synowi
Stwórcy towarzyszy Stwórcza Córka Nieskończonego Ducha, ta istota, która ma się stać Boską
Opiekunką, Matką Duchem nowego wszechświata lokalnego.
Odlot Syna Michała oddziela na zawsze jego prerogatywy stwórcze od Rajskich y
ródeł i
Centrów; prerogatywy te poddane są tylko pewnym ograniczeniom, właściwym preegzystencji
tych y
ródeł i Centrów oraz pewnych innych, nadrzędnych mocy i obecności. Ograniczenia
wszechmocnych skądinąd prerogatyw stwórcy Ojca wszechświata lokalnego są między innymi
następujące:
1. Energia-materia zdominowana jest przez Nieskończonego Ducha. Zanim będzie można
tworzyć jakiekolwiek nowe formy rzeczy, wielkich czy małych, zanim można będzie próbować
nowych przeobrażeń energii-materii, Syn Stwórcy musi dostać zgodę i pozyskać roboczą
współpracę Nieskończonego Ducha.
2. Plany istot i ich rodzaje są pod kontrolą Wiecznego Syna. Zanim Syn Stwórcy będzie mógł
stworzyć jakikolwiek nowy rodzaj istoty, jakąkolwiek nową formę istoty, musi uzyskać na to
zgodę Wiecznej i Pierwszej Matki-Syna.
3. Osobowość jest kształtowana i nadawana przez Ojca Uniwersalnego.
Typy i formy umysłu są określane poprzez czynniki egzystencji, poprzedzające stworzenie
istoty. Potem czynniki te się łączy, aby uformować istotę (osobową czy inną); umysłem obdarza
Trzecie y
ródło i Centrum, powszechne z
ródło służby umysłu dla wszystkich istot poniżej
poziomu Rajskich Stwórców.
Kontrola projektów i rodzajów ducha zależy od poziomu jego przejawiania się. W końcowym
podsumowaniu, projekt duchowy kontrolowany jest przez Trójcę, albo przedtrójcowe, duchowe
nadania osobowości Trójcy  Ojca, Syna i Ducha.
Kiedy doskonały, boski Syn bierze w swe posiadanie miejsce w przestrzeni, dla wybranego
przez siebie wszechświata, kiedy wstępne problemy materializacji wszechświata i jego ogólnej
równowagi zostają rozwiązane, kiedy nawiązuje on efektywną i roboczą współpracę z
dopełniającą go Córką Nieskończonego Ducha  wtedy ów Syn Wszechświata i Duch
Wszechświata inicjują ten związek, który ma dać początek niezliczonym zastępom ich dzieci we
wszechświecie lokalnym. W związku z tym wydarzeniem, zogniskowanie Stwórczego Ducha,
pochodzące od Rajskiego Nieskończonego Ducha, zostaje zmienione w swej naturze, nabierając
osobowych własności Matki Ducha wszechświata lokalnego.
Pomimo, że wszyscy Synowie Stwórcy są boscy, podobnie jak ich rajscy rodzice, nie ma ich
dwóch identycznych, każdy jest unikalny, odmienny, wyjątkowy i oryginalny, zarówno w swej
naturze jak i osobowości. Ponieważ planują oni życie w swych poszczególnych domenach i
realizują te plany, ta właśnie różnorodność daje gwarancję, że ich domeny także będą
zróżnicowane w każdej formie i stadium żywego bytu, wywodzącego się od Michała bytu, który
może zostać stworzony czy póz
niej ukształtowany w takiej domenie. Dlatego też klasy istot,
rodzimych dla wszechświatów lokalnych, są raczej urozmaicone. Nie ma dwóch wszechświatów,
zarządzanych czy zamieszkałych przez istoty rodzime podwójnego pochodzenia, które byłyby
identyczne we wszystkich aspektach. W jakimkolwiek danym wszechświecie, połowa
właściwych mu cech jest w pełni ujednolicona, gdyż wywodzi się od jednorodnych Stwórczych
Duchów; natomiast druga połowa jest urozmaicona, gdyż wywodzi się od różnorodnych Synów
Stwórcy. Jednak taką różnorodnością nie odznaczają się istoty, pochodzące wyłącznie od
Stwórczego Ducha, ani też istoty przybyłe z wszechświata centralnego czy superwszechświatów.
Kiedy Syna Michała nie ma w jego wszechświecie, rządy sprawuje pierworodna, zrodzona w
tym wszechświecie istota, Gwiazda Jasna i Poranna, główny administrator wszechświata
lokalnego. W takim czasie wskazówki i porady Jednoczącego Czasu są bezcenne. W czasie swej
nieobecności, Syn Stwórcy może powierzyć towarzyszącej mu Matce Duchowi kontrolą jego
obecności duchowej na światach zamieszkałych i w sercach jego śmiertelnych dzieci. Matka
Duch wszechświata lokalnego zawsze pozostaje w swej siedzibie, rozpościerając swą wspierającą
opiekę i służbę duchową na najodleglejsze części takiej ewolucyjnej domeny.
Syn Stwórcy niekoniecznie musi przebywać w swoim wszechświecie lokalnym, aby stabilna
kreacja materialna była prowadzona bez zakłóceń. Ci Synowie mogą podróżować do Raju a ich
wszechświat wciąż się obraca w przestrzeni. Mogą zawiesić linie swej mocy, żeby się wcielić w
formę dziecka czasu, a ich domeny nadal wirują wokół odpowiednich centrów. Żadna struktura
materialna nie może być niezależna od absolutnego uchwytu grawitacji Raju, czy od kosmicznej
kontroli, nieodłącznej obecności w przestrzeni Absolutu Nieuwarunkowanego.
3. WA
ADZA WE WSZECHŚWIECIE LOKALNYM
Syn Stwórcy otrzymuje dziedzinę wszechświatową za aprobatą Rajskiej Trójcy i z
potwierdzeniem Ducha Nadrzędnego, nadzorującego dany superwszechświat. Taki akt jest
prawem fizycznego posiadania, kosmicznej dzierżawy. Jednak wyniesienie Syna Michała od tego,
wstępnego stadium władania z ograniczeniami przez siebie nałożonymi, do empirycznej
supremacji samodzielnie zdobytej władzy, następuje w wyniku jego własnej, osobistej pracy nad
stwarzaniem wszechświata oraz jego obdarzenia w formie cielesnej. Przed przejęciem władzy,
którą Syn zdobywa w wyniku swego obdarzania, rządzi on jako namiestnik Ojca Uniwersalnego.
Syn Stwórcy może przejąć pełną władzę nad swą własną kreacją w dowolnym czasie, ale
roztropnie tego nie czyni. Gdyby przejął niezasłużoną, najwyższą władzę, przed dokonaniem
obdarzeń w formie istoty stworzonej, przebywające w jego wszechświecie lokalnym osobowości
rajskie odeszłyby stamtąd. Jednak nie zdarzyło się to nigdy, w całej kreacji czasu i przestrzeni.
Fakt kreatywności implikuje pełnię władzy, ale Michałowie wolą zdobywać ją empirycznie,
zapewniając sobie tym samym pełną współpracę wszystkich rajskich osobowości,
przydzielonych do administracji wszechświata lokalnego. Nie znamy Michała, który
kiedykolwiek zrobiłby inaczej, ale wszyscy mogą to uczynić, są oni naprawdę Synami
obdarzonymi wolną wolą.
Władza Syna Stwórcy wszechświata lokalnego przechodzi sześć, być może siedem, stadiów
empirycznego przejawiania się. Stadia te występują w następującym porządku:
1. Wstępna władza namiestnika  samotna, tymczasowa władza, sprawowana przez Syna
Stwórcy, zanim związany z nim Stwórczy Duch nie nabędzie cech osobowości.
2. Wspólna władza namiestnika  wspólna władza rajskiej pary, w następstwie osiągnięcia
osobowości przez Matkę Ducha Wszechświata.
3. Poszerzona władza namiestnika  zaawansowana władza Syna Stwórcy, w okresie
dokonywania przez niego siedmiu obdarzeń w charakterze istoty stworzonej.
4. Najwyższa władza  stabilna władza po ukończeniu siódmego obdarzenia. W Nebadonie
najwyższa władza datuje się od ukończenia obdarzenia Urantii przez Michała. Trwa ona już
ponad dziewiętnaście wieków waszego czasu planetarnego.
5. Poszerzona najwyższa władza  zaawansowana współzależność, powstała w wyniku
ustanowienia w światłości i życiu większości domen zamieszkałych przez istoty stworzone.
Stadium to jest stanem jeszcze nieosiągniętym; to jest przyszłość waszego wszechświata
lokalnego.
6. Trójcowa władza  sprawowana w wyniku ustanowienia w światłości i życiu całego
wszechświata lokalnego.
7. Nie objawiona władza  nieznane zależności w przyszłej epoce wszechświata.
Przejmując wstępną władzę namiestnika projektowanego wszechświata lokalnego, Stwórca
Michał składa Trójcy przysięgę, że nie przejmie najwyższej władzy, zanim nie ukończy siedmiu
obdarzeń w formie istoty stworzonej, poświadczonych przez władców superwszechświata.
Gdyby jednak Syn Michał nie mógł z własnej woli przejąć takiej, niezasłużonej władzy,
składanie przysięgi, że nie będzie tego robić, nie miałoby sensu.
Nawet w epokach przedobdarzeniowych Syn Stwórcy rządzi swoją domeną nieomal
absolutnie, kiedy w żadnej z jej części nie ma sprzeciwu wobec jego władzy. Ograniczone
władanie byłoby prawie niezauważalne, gdyby ta władza nie była nigdy kwestionowana. Władza
sprawowana przez Syna Stwórcy przed obdarzeniami, we wszechświecie bez buntu, nie jest
większa niż w tym wszechświecie, gdzie wybuchł bunt, ale w pierwszym przypadku ograniczenia
tej władzy nie są tak dostrzegalne, jak w drugim.
Jeśli władza albo administracja Syna Stwórcy kiedykolwiek jest kwestionowana, atakowana
lub narażona na niebezpieczeństwo, jest on wiecznie zobowiązany zachowywać, zabezpieczać,
bronić, a gdy zajdzie potrzeba, odzyskać swą osobistą kreację. Synowie ci mogą być nękani lub
niepokojeni tylko przez istoty przez nich stworzone, albo przez wyższe istoty przez nich
wybrane. Można się domyślać, że byłoby raczej nieprawdopodobne, aby te  wyższe istoty ,
pochodzące z poziomów ponad wszechświatem lokalnym, przysparzały kłopotów Synowi
Stwórcy i jest to prawdą. Jednak mogą one to robić, gdyby zechciały. Cnota u osobowości jest
sprawą wolicjonalną; prawość nie jest automatyczna u istot obdarzonych wolną wolą.
Przed ukończeniem misji obdarzającej Syn Stwórcy rządzi z pewnymi ograniczeniami swej
władzy, które sam sobie narzuca, ale gdy skończy służbę obdarzania, rządzi na mocy swego
aktualnego doświadczenia, nabytego w formach i na podobieństwo wielorakich istot przez niego
stworzonych. Gdy Stwórca siedem razy przebywał wśród stworzonych przez siebie istot, gdy
misja obdarzania jest zakończona, wtedy zostaje on ugruntowany ostatecznie we władzy
wszechświata, zostaje Synem-Mistrzem, suwerenem i najwyższym władcą.
Procedura zdobywania najwyższej władzy we wszechświecie lokalnym obejmuje siedem
następujących stopni empirycznych:
1. Empiryczne zgłębianie siedmiu poziomów bytu istot stworzonych, metodą obdarzania,
poprzez wcielenie się we właściwą formę istoty stworzonej, żyjącej na danym poziomie.
2. Empiryczna konsekracja dla każdego stadium siedmiorakiej woli Rajskiego Bóstwa, tak
jak wola ta jest uosobiona w Siedmiu Duchach Nadrzędnych.
3. Doświadczenie każdego z siedmiu poziomów istoty stworzonej, wraz z jednym z tych
siedmiu poświęceń się woli Rajskiego Bóstwa.
4. Na każdym poziomie egzystencji istoty stworzonej, empirycznie przedstawienie punktu
kulminacyjnego życia takiej istoty Rajskiej Trójcy oraz wszystkim wszechświatowym istotom
inteligentnym.
5. Na każdym poziomie istoty stworzonej, empiryczne objawienie temu, obdarzanemu
poziomowi i całemu wszechświatowi, jednego stadium siedmiorakiej woli Bóstwa.
6. Empiryczne zjednoczenie siedmiorakiego doświadczenia, nabytego w charakterze istoty
stworzonej, z siedmiorakim doświadczeniem objawienia natury i woli Bóstwa.
7. Osiągnięcie nowego i wyższego związku wzajemnego z Istotą Najwyższą. Reperkusje
całościowego doświadczenia Stwórca-stworzony poszerzają superwszechświatową rzeczywistość
Boga Najwyższego oraz czasowo-przestrzenną władzę Wszechmocnego Najwyższego, jak
również urzeczywistniają najwyższą władzę Rajskiego Michała we wszechświecie lokalnym.
Syn Stwórcy, ustalając swą władzę we wszechświecie lokalnym, nie tylko demonstruje własną
zdolność rządzenia, ale objawia także naturę i obrazuje siedmiorakie stanowisko Rajskich Bóstw.
Skończone zrozumienie Ojca i uznanie jego prymatu przez istotę stworzoną, jest przedmiotem
troski Syna Stwórcy podczas tego zadania, kiedy zniża się on do form i doświadczeń
stworzonych przez siebie istot. Rajscy Synowie pierwszej klasy są prawdziwymi objawicielami
przepełnionej miłością natury i wyrozumiałej władzy Ojca, tego samego Ojca, który w
powiązaniu z Synem i Duchem, jest uniwersalnym zwierzchnikiem całej mocy, wszelkiej
osobowości i całego rządu we wszystkich domenach wszechświata.
4. OBDARZENIA DOKONYWANE PRZEZ MICHAA
ÓW
Jest siedem grup obdarzających Synów Stwórcy a klasyfikowani są tak zgodnie z tym, ile razy
obdarzali sobą istoty ze swych domen. Przedział tych grup rozciąga się od doświadczenia
wstępnego i dalej, przez pięć dodatkowych zakresów progresywnych obdarzeń, aż do siódmego i
końcowego doświadczenia stworzonego-Stwórcy.
Obdarzenia Avonali zawsze są w formie ciała śmiertelnego, ale siedem obdarzeń Syna
Stwórcy obejmuje pojawianie się jego na siedmiu poziomach bytu istoty stworzonej i odnosi się
do objawienia siedmiu zasadniczych ekspresji woli i natury Bóstwa. Wszyscy bez wyjątku
Synowie Stwórcy przechodzą to siedmiokrotne dawanie siebie swoim stworzonym dzieciom,
zanim przejmą trwałą i najwyższą jurysdykcję nad wszechświatem przez siebie stworzonym.
Chociaż w różnych sektorach i różnych wszechświatach to siedem obdarzeń nie jest
identyczne, zawsze obejmują one obdarzenie w formie śmiertelnika. W takim, końcowym
obdarzeniu, Syn Stwórcy zjawia się w jednej z wyższych ras śmiertelnych, na pewnym
zamieszkałym świecie, przeważnie jako członek tej grupy rasowej, która posiada najwięcej
dziedzictwa gatunku adamicznego, sprowadzonego uprzednio, aby poprawić status fizyczny
ludzi pochodzących od zwierząt. Tylko raz, w swej siedmiorakiej misji Syna obdarzającego,
Rajski Michał zrodzony jest z kobiety, jak to podają wasze zapisy o dziecięciu z Betlejem. Tylko
raz żyje on i umiera jako członek najniższej klasy istot ewolucyjnych, obdarzonych wolną wolą.
Po każdym obdarzeniu Syn Stwórcy przystępuje do  prawicy Ojca , aby tam otrzymać
Ojcowską akceptację obdarzenia i dostać instrukcję, przygotowującą go do następnego etapu
służby wszechświatowej. W następstwie siódmego i końcowego obdarzenia, Syn Stwórcy
otrzymuje od Ojca Uniwersalnego najwyższą władzę i jurysdykcję nad swym wszechświatem.
Jest zapisane, że boski Syn, który ostatnio zjawił się na waszej planecie, był Rajskim Synem
Stwórcy, który ukończył sześć stadiów swojej misji obdarzającej; kiedy tracił świadomość swego
wcielonego życia na Urantii, mógł konsekwentnie, zgodnie z prawdą powiedzieć i powiedział:
 Wykonało się . To było dosłownie wykonane. Jego śmierć na Urantii skończyła misję jego
obdarzeń; był to ostatni stopień wypełniania świętej przysięgi Rajskiego Syna Stwórcy. I kiedy
Synowie Stwórcy zdobędą takie doświadczenie, są najwyższymi władcami wszechświata; nie
rządzą już jako namiestnicy Ojca, ale na swoim własnym prawie i w swoim imieniu, jako  Król
Królów i Pan Panów . Za wyjątkiem pewnych, określonych przypadków, tacy Synowie po
siedmiorakim obdarzeniu są absolutnie najwyżsi w swoich wszechświatach. W przypadku
waszego wszechświata lokalnego,  cała moc w niebie i na ziemi została oddana temu,
tryumfującemu i osadzonemu na tronie Synowi-Mistrzowi.
Po ukończeniu swych misji obdarzających, Synowie Stwórcy zaliczają się do oddzielnej klasy,
do siedmiorakich Synów-Mistrzów. Synowie-Mistrzowie, jako osoby, są identyczni z Synami
Stwórcy, ale przeszli oni tak unikalne doświadczenia obdarzenia, że są zazwyczaj uznawani za
odmienną klasę. Kiedy Stwórca planuje obdarzenie, planowana jest prawdziwa i trwała zmiana.
Prawdę mówiąc, obdarzający Syn nadal nie jest niczym innym niż Stwórcą, ale dodał on do swej
natury doświadczenie istoty stworzonej, które na zawsze wyklucza go z boskiego poziomu Syna
Stwórcy i wynosi na empiryczną płaszczyznę Syna-Mistrza, tego, który zdobył pełne prawo
rządzenia wszechświatem i administrowania jego światami. Istota taka zawiera w sobie wszystko
to, co może wywieść ze swego boskiego pochodzenia i posiada wszystko to, co może zyskać z
doskonałego doświadczenia istoty stworzonej. Dlaczego człowiek miałby narzekać na swoje
niskie pochodzenie i narzuconą mu drogę ewolucyjną, kiedy to właśnie Bogowie muszą przejść
takie samo doświadczenie, zanim zostaną ostatecznie i w pełni uznani za empirycznie
odpowiednich i kompetentnych do sprawowania władzy nad swymi wszechświatowymi
domenami!
5. STOSUNEK SYNÓW-MISTRZÓW DO WSZECHŚWIATA
Władza Mistrza Michała jest nieograniczona, gdyż pochodzi od empirycznego związku z
Rajską Trójcą, jest niezaprzeczalna, gdyż wywodzi się z rzeczywistego doświadczenia takiej
właśnie istoty, jaka podlega tej władzy. Natura władzy siedmiorakiego Syna Stwórcy jest
najwyższa gdyż:
1. Obejmuje siedmioraki punkt widzenia Rajskiego Bóstwa.
2. Uosabia siedmioraką postawę istot czasu-przestrzeni.
3. Doskonale syntetyzuje rajskie stanowisko i punkt widzenia istoty stworzonej.
Empiryczna władza jest zatem wszechobejmującą boskością Boga Siedmiorakiego, osiągającą
swą kulminację w Istocie Najwyższej. Osobista władza siedmiorakiego Syna podobna jest do
przyszłej władzy Istoty Najwyższej, gdy się kiedyś dopełni, i zawiera jako taka najszerszą z
możliwych moc i władzę Rajskiej Trójcy, jaka może się przejawiać w zakresie ograniczeń
czasowo-przestrzennych.
Wraz ze zdobyciem najwyższej władzy wszechświata lokalnego, uchodzi z Syna Michała moc
i zdolność stwarzania nowych rodzajów istot w obecnej epoce wszechświata. Jednak utrata
przez Synów-Mistrzów zdolności zapoczątkowywania zupełnie nowych klas istot, w żaden
sposób nie koliduje z zadaniem wypracowywania życia wcześniej stworzonego, będącego w
trakcie rozwoju. Szeroki program ewolucji wszechświata posuwa się naprzód bez zakłóceń czy
ograniczeń. Zdobycie przez Syna-Mistrza najwyższej władzy pociąga za sobą obowiązek
osobistego zajmowania się, wspierania i zarządzania tym, co zostało uprzednio zaplanowane i
stworzone, oraz tym, co zostanie póz
niej wytworzone przez tych, którzy zostali zaplanowani i
stworzeni. Z czasem może ukształtować się ewolucyjnie prawie nieskończona ilość
różnorodnych istot, ale żadna zupełnie nowa forma czy typ istot inteligentnych, nie będzie
odtąd pochodził bezpośrednio od Syna-Mistrza. Jest to początek, pierwszy krok, zrobiony w
kierunku stabilnej administracji każdego wszechświata lokalnego.
Wyniesienie siedmiorakiego Syna obdarzającego do poziomu niezaprzeczalnej władzy w jego
wszechświecie, oznacza początek końca epokowej niepewności i względnej dezorientacji. Po tym
wydarzeniu, to co nie może być kiedyś uduchowione, będzie w końcu zdezorganizowane; to, co
nie może być kiedyś skoordynowane z rzeczywistością kosmiczną, będzie w końcu zniszczone.
Kiedy zapasy bezkresnego miłosierdzia i niewysłowionej cierpliwości się wyczerpią, podczas
prób zjednywania lojalności i oddania obdarzonych wolą istot z danych domen, zapanuje
sprawiedliwość i prawość. To, czego miłosierdzie nie zdoła zrehabilitować, sprawiedliwość w
końcu unicestwi.
Mistrzowie Michałowie, gdy raz zostaną niezależnymi władcami, są najwyżsi w swych
własnych wszechświatach lokalnych. Do kilku ograniczeń ich władzy zalicza się te, które są
właściwe kosmicznej preegzystencji pewnych sił i osobowości. Poza tym, Synowie-Mistrzowie są
w swych poszczególnych wszechświatach najwyżsi we władzy, odpowiedzialności i mocy
administracyjnej; są jak Stwórcy i Bogowie, prawdziwie najwyżsi we wszystkim. Nie ma
możliwości przewyższenia ich mądrości, gdy idzie o funkcjonowanie danego wszechświata.
Rajski Michał, po wyniesieniu do poziomu niezależnej władzy we wszechświecie lokalnym,
ma pełną kontrolę nad wszystkimi innymi Synami Boga, działającymi w jego domenie i może
rządzić bez ograniczeń, zgodnie z własnymi ideami, gdy idzie o potrzeby jego domeny. Syn-
Mistrz może, kiedy zechce, zmieniać porządek duchowego orzecznictwa i ewolucyjne
dopasowanie zamieszkałych planet. Synowie tacy sporządzają i wprowadzają w życie swoje
własne plany we wszystkich sprawach, dotyczących specjalnych potrzeb planetarnych, zwłaszcza
odnoszące się do tych światów, gdzie przebywali jako istoty stworzone a jeszcze bardziej
światów swego końcowego obdarzenia, planet wcielenia w formie ciała śmiertelnego.
Synowie-Mistrzowie wydają się być w doskonałej łączności z tymi światami, które obdarzali,
nie tylko z tymi światami, gdzie przebywali osobiście, ale ze wszystkimi światami, które
obdarzali sobą Synowie-Arbitrzy. Kontakt ten utrzymywany jest przez ich własną, duchową
obecność, przez Ducha Prawdy, którego potrafią  wylać na wszelkie ciało . Synowie-Mistrzowie
utrzymują też nieprzerwaną łączność z Wieczną Matką-Synem, w centrum wszystkich rzeczy.
Posiadają oni zakres zrozumienia, rozpościerający się od Ojca Uniwersalnego na wysokości, do
skromnych gatunków żyjących na planetach w domenach czasu.
6. PRZEZNACZENIE MISTRZÓW MICHAA
ÓW
Nikt nie może z pełnym autorytetem omawiać zarówno natury jak i przeznaczenia
siedmiorakich Mistrzów-Władców wszechświatów lokalnych, tym niemniej wszyscy sporo
myślimy o tych sprawach. Jesteśmy poinformowani i w to wierzymy, że każdy Rajski Michał jest
absolutem idei podwójnego Bóstwa, od którego pochodzi; tym samym uosabia aktualne stadia
nieskończoności Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna. Michałowie muszą być w częściowym
związku z nieskończonością całościową, ale są prawdopodobnie absolutni w odniesieniu do tej
części nieskończoności, która dotyczy ich pochodzenia. Kiedy jednak obserwujemy ich
funkcjonowanie w obecnej epoce wszechświata, nie dostrzegamy działalności wyższej nad
skończoną; jakiekolwiek ich domniemane, nadskończone możliwości, muszą być przez nich
samych powściągane i jak dotychczas nie objawione.
Zakończenie misji obdarzania istot stworzonych oraz wyniesienie Michała do najwyższej
władzy wszechświatowej, musi oznaczać całkowite wyzwolenie u niego możliwości działań
skończonych, wraz z pojawieniem się możliwości służby wyższej niż skończona. W związku z
tym zauważamy, że Synowie-Mistrzowie są wtedy ograniczeni, gdy idzie o stwarzanie nowych
rodzajów istot; jest to ograniczenie bez wątpienia konieczne, w związku z wyzwoleniem ich
nadskończonych potencjałów.
Jest bardzo prawdopodobne, że te nieujawnione moce stwórcze pozostaną ograniczone w
obecnej epoce wszechświata. Wierzymy jednak, że kiedyś, w odległej przyszłości, w
organizujących się teraz wszechświatach przestrzeni zewnętrznej, łączność pomiędzy
siedmiorakim Synem-Mistrzem a Stwórczym Duchem siódmego stopnia może wejść na
absoniczne poziomy służby, wraz z pojawieniem się nowych rzeczy, znaczeń i wartości na
transcendentalnych poziomach ostatecznego znaczenia wszechświata.
Tak jak Bóstwo Najwyższości aktualizuje się dzięki służbie empirycznej, tak również Synowie
Stwórcy osobiście realizują potencjały rajskiej boskości, związane z ich niezgłębionymi naturami.
Chrystus Michał powiedział kiedyś, gdy przebywał na Urantii:  Ja jestem drogą, prawdą i
życiem . My wierzymy, że w wieczności, Michałowie literalnie będą  drogą, prawdą i życiem ,
wciąż będą oświetlać drogę wszystkim osobowościom wszechświata, jak wiedzie ona od boskości
najwyższej, poprzez ostateczny absonit, do wiecznego finalizmu Bóstwa.
[Przedstawione przez Perfektora Mądrości z Uversy].
powrót do spisu treści