Zmierzch ludzkości
Tak, losu nie ma,
To my go tkamy,
Z pomysłów naszych,
- W głowie  zrodzonych,
Więc nie szukajmy - winowajców,-
Ani też sił nadprzyrodzonych&
A to, co tkamy,
Widać na jawie,
Same szarości w różnych odcieniach,
Co świadczy o tym,
Że wszystko co czarne&
Zajęło miejsce w naszych marzeniach.
I nie pomogą już gusła, cuda&
I będę szczera  zmiany rządów -
Bo ludzkość stworzyła dziwną chorobę,
Zanik do piękna i wzniosłych prądów&
I wokół tylko pośpiech sieje,
Brzydotę, chaos zbiera  niczym żniwa -
I coraz bardziej na dno idzie,
- Krzycząc  jaka to ona nieszczęśliwa.
I. Iwańska
Warszawa 2016-05-26