2917919299

iłotony t «*»6b po

\_iX / o(Ab winiui po,

‘ Wicrc>

wU*P'ych    o

nunikacyinc j/ąioio) / k\\ku t amdcfcć Młj. p_rł \\ ora* inni c/W_mv

Członkowie /_c»

teitone /uiłinU

ftozdziuł II

KOMUNIK ACJ l DANYCH SKi

KO 1^><"^,S1A" ' JAtJ‘

■7

“ją

»>4

°0m,

•Pi*

prou id/cn'^IOSC Procesów- komunikacyjnych stanowi podstawę

t/y„._|tln)-*~^{111,1 u} sz-clkich ro/jnów. w tym zwłaszcza negocjacji.

h_t)Wi_i._/n ‘"^{lc stanow}‘sk i dochodzenie do porozumienia odbyta się proces Hyn*'* ^P°^przc/ rozmowę łub - mów uje bardziej ogólnie poznać podsuń ^,n,onnac^ Dlatego każdy negocjator powinien cyjnymi, abv*w°"^{C nKV,lani/,n}.^v rządzące pn.vesami komunika-

rozmów i skuiLT ***?⁶ *"^{iększać s}"°-)4 przewagę w trakcie ^CJ rca ,/°wać założone cele negocjacyjne.

I. Znaczenie komunikacji w negocjacjach

Słowo „komunikacja” pochodzi od łacińskiego terminu communicato. co oznacza komunikat lub doniesienie. Inny termin - conununicare ma znaczenie: „coś z kimś mieć wspólnego, brać udział, wspólnie naradzać się. udzielić komuś wiadomości, omawiać. czynić coś powszechnie w iadomym"¹'. W języku łacińskim conimmico oznacza „mieć z kimś coś wspólnego", a człon com w słowie komunikowanie znaczy „nawzajem”. Jak wskazuje /jihJłosiów, termin komunikacja zakłada istnienie zależności pomiędzy kilkoma uczestnikami tego procesu, w tym zaistnienie pewnej - choć chwilowej - wspólnoty, wynikającej z chęci przekazania informacji czy też tworzenia relacji międzyludzkich.

"Słownik hiańsko-połski, red K. Kunumccki. PWN. Warwa** im. s 101