Przestępczość seksualna (jako specyficzna forma przemocy) jest poważnym problemem społecznym. Podstawowy mechanizm utrwalający tę patologię społeczną ma charakter transmisji międzypokoleniowej, stąd skuteczne oddziaływania interwencyjne i profilaktyczne (mające na celu redukcję szkód i rozmiarów zjawiska) muszą obejmować zarówno osoby poszkodowane, jak i sprawców, najlepiej w wymiarze systemowym. Wyniki badań dotyczących czynników ryzyka recydywy wśród przestępców seksualnych wskazują, że kara pozbawienia wolności sama w sobie nie zmniejsza znacząco prawdopodobieństwa powrotu do zachowań dewiacyjnych (a więc również przestępczych o charakterze seksualnym). W związku z tym skuteczne działania prewencyjne powinny zawierać rozwiązania kompleksowe i wielokierunkowe izolację, specjalistyczną terapię, opiekę medyczną, wsparcie, nadzór i kontrolę po opuszczeniu zakładu karnego.
Ogromne społeczne koszty przestępczości seksualnej, szczególnie wobec dzieci, często idą w parze z bardzo emocjonalnymi i odwetowymi reakcjami wobec sprawców. Poziom emocjonalnego zaangażowania nierzadko utrudnia rzeczową dyskasję na temat istoty problemu, a zamiast faktów zaczynają się pojawiać różnego rodzaju mity i uprzedzenia. Trudności w analizie szeroko rozumianej problematyki przestępczości seksualnej wzmacnia dodatkowo fakt, że krzyżują się tutaj dwie, częściowo nieprzystające do siebie perspektywy aspekt kliniczny i praw ny. Kiedy jest mowa o terapii sprawców przestępstw seksualnych w zakładzie karnym, to najczęściej chodzi z jednej strony o izolację i resocjalizację przestępcy, a z drugiej leczenie osoby cierpiącej na specyficzny rodzaj zaburzeń. Karze towarzyszy terapia. A ukarany jest pacjentem.
Od 2006 roku zespół psychologów na oddziale terapeutycznym dla skazanych z niepsychotycznymi zaburzeniami psychicznymi lub upośledzonych umysłowo Zakładu Karnego w Rawiczu realizuje „Program oddziaływań terapeutycznych i resocjalizacyjnych wobec sprawców przestępstw przeciwko wolności seksualnej i obyczajności". Podjęto próbę przybliżenia oraz wstępnego podsumowania kwalifikowanych oddziaływań terapeutycznych zmierzających do zmniejszenia prawdopodobieństwa powrotu do przestępstw o charakterze seksualnym.
Skuteczne programy terapeutyczne i resocjalizacyjne opierają się na podejściu interdyscyplinarnym, skoncentrowanym na rozpoznanych czynnikach ryzyka podejmowania szkodliwych,‘przestępczych zachowań (tzw. podejście transteoretyczne. Prezentowany