Ekonomia skali to spadek kosztów w długim czasie wraz ze wzrostem produkcji i wielkości firmy. [Dyzekonomia skali - wzrost kosztów...]
[ruch po obwiedni (długookresowej krzywej kosztu przeciętnego) - linii łączącej minimalne koszty przeciętne; Dkp pokazuje najniższe koszty wynikające z dopasowania czynników produkcji i wielkości firmy.]
• Maksymalny zysk osiągamy gdy utarg krańcowy równa się kosztowi krańcowemu Kk = Uk;
• W krótkim czasie produkcja (A MOŻE „PRODUKOWAĆ”???) do momentu, w którym cena będzie większa niż koszt przeciętny zmienny P > Kpz;
• W długim czasie produkcja (J.W.) do momentu, w którym cena będzie większa niż koszt przeciętny P > Kp.
Przedsiębiorstwo powinno zwiększać produkcję do poziomu, przy którym koszt krańcowy zrówna się z utargiem krańcowym, który z kolei równy jest cenie rynkowej produkcji. Kk = Uk = P
Zysk = Uc - Kc; Uc = Q * P; Kc = Q * Kp
Maksymalizacja zysku - cena jest większa od kosztów (min. Kp);
Minimalizacja strat - koszty (min. Kp) są większe od ceny ale strata jest mniejsza niż koszty stałe;
Rezygnacja z produkcji - strata większa niż koszty stałe.
• (1) Na rynku jest wielu kupców i tylko jeden sprzedawca;
• (2) Na rynku brak jest substytutów towarów produkowanych przez monopolistę;
• (3) Pojedynczy sprzedawca i wszyscy nabywcy posiadają doskonałą wiedzę o cenach towarów i ich ilości na rynku;
• (4) Możliwość wejścia na rynek nowego producenta jest utrudniona bądź zablokowana (bariery prawne, technologiczne itp.);
Brak jest konkurencji producentów, bo producent w danej gałęzi przemysłu jest tylko jeden; monopolista, może wyznaczać cenę swojego produktu i wytwarzać wybraną wielkość produkcji;
• Bariery prawne:
• Ograniczenia wejścia na rynek: koncesje i licencje;
• Patenty - są przyznawane wynalazcom, wyłączność na użytkowanie opatentowanego produktu lub procesu;
• Ograniczenia w handlu zagranicznym - cła i kwoty importowe dla zagranicznych producentów;
• Bariery ekonomiczne: