Podstawową różnicą pomiarów pierwotnych i wtórnych jest przedmiot pomiaru. Przedmiotem pomiaru pierwotnego jest cecha rzeczy, osoby, zdarzenia łub stanu. Przedmiotem pomiaru wtórnego są dane, czyli wyniki wcześniejszych pomiarów pierwotnych lub wtórnych.
Pomiarem wtórnym /potocznie są używane takie nazwy, jak „badania wtórne", „badania gabinetowe", „prace przy biurku"/ nazywamy zbieranie, poszukiwanych danych będących wynikiem pomiarów pierwotnych lub wtórnych, przeprowadzonych uprzednio do innych celów przez określone osoby lub instytucje.
Istota pomiaru wtórnego polega na wyborze i ocenie dostępnych danych źródłowych. W wyniku pomiaru wtórnego, przeprowadzonego określonymi metodami, otrzymuje się dane wtórne.
Do zalet tego rodzaju badań należy zaliczyć: szybkość, są tanie, łatwe do przeprowadzenia, są najbardziej użytecznym pomiarem w przypadku badań prowadzonych własnymi siłami oraz przy ograniczonym budżecie.
Natomiast do wad w niektórych przypadkach należy zaliczyć: brak wiarygodności źródła, brak dokładniejszych informacji na dany temat; najczęściej badania gabinetowe dają tylko ogólny pogląd na dane zagadnienie, brak „obiektywności" danych.
O wiarygodności wyników pomiaru wtórnego decydują następujące czynniki: dostępność, dokładność, aktualność, odpowiedniość (trafność), porównywalność.
Do źródeł w pomiarach wtórnych zalicza się:
• publikacje książkowe,
• przeglądy bibliograficzne i dokumentacyjne (słowniki, encyklopedie, itp.),
• wydawnictwa statystyczne GU S,
• informatory statystyczne ministerstw,
• sprawozdania finansowe firm,
• wydawnictwa firmowe, promocyjne,
• wyniki badań instytutów resortowych, ośrodków badań rynku, a także laboratoriów
branżowych,