Rozwój zrównoważony definiuje się na dwa sposoby. Po pierwsze, jako proces rozwoju (krajów, miast, biznesu, wspólnot itd.), który w sposób bezwarunkowy łączy potrzeby teraźniejszego pokolenia ze zdolnością do zaspokajania po-trzeb przyszłych pokoleń, a także potrzeby jednych
ludzi z potrzebami innych. A po drugie, rozwój zrównoważony określa się jako „ciąg zmian, w którym korzystanie z zasobów, struktura inwestycji, ukierunkowanie postępu technicznego oraz struktury instytucjonalne mają być dokonywane w taki sposób, żeby nie było sprzeczności między przyszły-mi a teraźniejszymi potrzebami"!.
Ta druga definicja jest rzadziej cytowana, W obu definicjach mówi się o „międzypokoleniowej sprawiedliwości ekologicznej", która legła u podstaw wszelkich umów międzynarodowych, jakie zawiera się w kwestii ochrony środowiska, W ustawodawstwie polskim obowiązuje następująca definicja zrównoważonego rozwoju: „Zrównoważony rozwój - to taki rozwój społeczno-gospodarczy, w którym następuje proces integrowania działań politycznych, gospodarczych i społecznych, z zachowaniem równowagi przyrodniczej oraz trwałości podstawowych procesów przyrodniczych,
w celu zagwarantowania możliwości zaspokajania podstawowych potrzeb poszczególnych społeczności lub obywateli zarówno współczesnego pokolenia, jak i przyszłych pokoleń"2.
Degradację gleby powoduje głównie człowiek w sposób bezpośredni, zniekształcając procesy glebotwórcze czy likwidując wierzchnią pokrywę glebową, czyli warstwę próchniczną. Działania pośrednie takie jak wielko powierzchniowe wycinki lasów (prowadzące do stepowienia), nadmierna intensyfikacja produkcji rolnej, emisja zanieczyszczeń pyłowych i gazowych przez przemysł, transport, gospodarkę komunalną, czy też obniżenie poziomu wód gruntowych wskutek nadmiernego ich eksploatowania również powodują degradację gleb.
Za degradację gleby odpowiedzialne mogą być także czynniki naturalne, głównie erozja gleby oraz zmiany klimatyczne.
Głównymi przyczynami degradacji gleb są skażenia przemysłowe i komunikacyjne, chemizacja rolnictwa, chemiczne metody walki ze szkodnikami pól i liasów oraz niewłaściwe metody uprawy. Skażenia przemysłowe i komunikacyjne dostają się do gleby przez powietrze lub za pośrednictwem wody, względnie też przy udziale obu tych czynników łącznie. Przykładem są kwaśne deszcze, zawierające związki siarki i prowadzące do zmiany kwasowości gleby i spadku jej żyzności. Pewnym paradoksem jest, że olbrzymi udział w degradacji gleb ma samo rolnictwo, którego podstaw są właśnie dobre i zdrowe gleby. Szkodliwy dla gleb wpływ mechanizacji i chemizacji rolnictwa bywa często negowany i bagatelizowany,
Degradacja (dewastacja) gleb jest głównie wynikiem:
• występowania zjawisk erozyjnych,
• przeznaczania gleb na cele nie przyrodnicze (urbanizacja, industrializacja, budowa szlaków komunikacyjnych itp.),
• odkrywkowego wydobywania surowców,
• niewłaściwej regulacji stosunków wodnych (melioracja, zmiana przebiegu cieków wodnych itp.),
• intensywnej gospodarki rolnej,
• użycia niewłaściwych maszyn rolniczych, dostawczych i innych,
• niewłaściwej chemizacji rolnictwa,
• zanieczyszczenia przemysłowego i komunikacyjnego oraz komunalnego,
• składowania odpadów w nie przygotowanych do tego obszarach,
• prac budowlanych, naruszających układ profilu glebowego.
Źródła hałasu w środowisku