Prawo rzymskie - notatki
Eneasz z płonącej Troi (historię opisał Owidiusz w „Eneidzie") uciekł do Kartaginy (tereny dzisiejszej Turcji i Libii), państwa nadmorskiego o silnych rządach Dydony. Eneasz wzgardził zakochaną w nim królową i dotarł na płw. Apeniński, do krainy zwanej Lacjum. Osiedlił się tam, ożenił i miał dwóch synów: Remusa i Romulusa. Legenda mówi, iż karmieni byli mlekiem wilczycy.
Remus i Romulus są prawdopodobnymi założycielami Romy.
(Poszukuje się podobieństw do Biblii, gdzie Kain i Abel założyli „civitas” - miasto, Rzym natomiast nazywany był „ civitas” - miasto obywateli)
Bracia wyznaczyli granice miasta (archaiczny i mitologiczny Rzym miał 15kmA2). Zarządzili, że bez zgody nie można było przekraczać linii „pramerium” - świętej ziemi rzymskiej. Remus, ciekawy skutków złamania swojego zarządzenia, przekroczy! granicę. Romulus kazał go zabić. Stąd nazwa „Roma" - Rzymu, od imienia Romulusa.
Epoki ustrojowe:
I. Królestwo
Posiadało 6-7 królów z plemienia Etrusków, tzw. „królowie Etruskowie”. Ostatnim z nich był Tarkwiniusz Pyszny, który bezwzględnie zwalczał konkurencję. Stało się to powodem rewolty i zmiany ustroju.
Rada królewska prawdopodobnie dała podwaliny pod senat rzymski (SQPR -„senatus qupes romanus"), gdzie lud miał uczestniczyć w rządzeniu państwem.
II. Republika
Państwo stanowiło rzecz wspólną, publiczną dla całego społeczeństwa rzymskiego. Dwaj konsulowie (tzw."kollegowie") sprawowali urząd wspólnie, kolegialnie. Nadzorowali siebie wzajemnie.
1