3582324881

Prawo zwyczajowe.

Normy prawne trwale i jednolicie wykonywane w przekonaniu, że są obowiązującym prawem. Prawo zwyczajowe nie pochodzi od żadnej instytucji, lecz zostaje wykształcone przez społeczeństwo w toku historii. Zwłaszcza w czasach najdawniejszych, było prawem niepisanym przekazywanym ustnie z pokolenia na pokolenie. Z czasem normy były utrwalane w formie pisemnej (np. dokumenty stwierdzające dojście do skutku czynności prawnej, przywileje, wyroki sądowe). Normy prawa zwyczajowego odegrały szczególną rolę w rozwoju prawa międzynarodowego. Prawo zwyczajowe z reguły przechodzi proces kodyfikacji (lub inkorporacji).

Do wymogów, które musi spełnić zwyczaj, aby mógł stać się obowiązującym prawem, można zaliczyć:

■ praktykę [longa consuetudo) - ustaloną, jednolicie wykonywaną i trwałą praktykę postępowania w określonej sytuacji,

* przekonanie o mocy prawnej (opinio iuris sive necesitatis) - powszechne

przekonanie społeczeństwa o prawnie wiążącym oraz potrzebnym charakterze normy zwyczajowej.

Źródła prawa powszechnie obowiązującego w RP.

Art. 87. Konstytucji RP:

1.    Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

2.    Źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są na obszarze działania organów, które je ustanowiły, akty prawa miejscowego.

( patrz p.17)

Akty normatywne pochodzące od organów władzy wykonawczej -rozporządzenie z mocą ustawy (np. stan wojenny)

PREZYDENT RP

-rozporządzenia -zarządzenia, postanowienia -akty urzędowe

RADA MINISTRÓW

-rozporządzenia i ustawy-

Akty prawa, normatywne pochodzenie od organów administracji rządowej: -akty prawa miejscowego

Akty normatywne pochodzące od organów samorządu terytorialnego

-prawo miejscowe w postaci uchwał(rada gminy) i zarządzeń(wójt itd.) -przepisy porządkowe

Konstytucja.