3582325604

Dr Krzysztof Żuk, Mikroekonomia, Wykład 12, (sem. I) Wykład 12

O przebiegu izokoszt decydują możliwości finansowe firmy oraz ceny czynników wytwórczych. Wzrost zasobów finansowych firmy przesuwa izokoszty równolegle dalej od środka układu współrzędnych. Natomiast zmiana relacji cen miedzy czynnikami wytwórczymi powoduje zmianę nachylenia izokoszt. Nałożenie izokoszty na mapę izokwant umożliwia znalezienie najtańszej kombinacji nakładów dla uzyskiwania danej wielkości produkcji. Kombinacje tą wyznacza punkt styczności izokoszty z najdalej położoną izokwantą.

Optymalna kombinacja czynników produkcyjnych opisana przez punkt styczności izokoszty i izokwanty określona jest następującą formułą:

MRTS=^,ń’—== fi*-ńl MP_k P_e

Warunek na optimum producenta. Niezachowanie powyższej równości np.

MPt. v Pt. MP_k ^x P_k

oznaczać będzie, że firma wybierze metody bardziej pracochłonne gdyż przynosiłyby one większy produkt końcowy. Opłacalne byłoby w tej sytuacji dalsze zwiększanie zatrudnienia w miejsce zakupu maszyn i urządzeń. Jednak zgodnie z prawem malejących przychodów powiększanie nakładów pracy przy stałym nakładzie kapitału będzie stopniowo dawało coraz mniejsze przyrosty produkcji. W konsekwencji produkt końcowy maleje. Podobnie też im mniej kapitału zużywamy na jednostkę produktu tym wyższy produkt końcowy brutto. Dostosowania te będę trwały tak długo aż osiągnięta zostanie równość na optimum producenta.

W powyższym równaniu produkty marginalne poszczególnych czynników produkcji (MPu MP_k) informują producenta o możliwościach technicznych będących w jego dyspozycji. Natomiast ceny wykorzystywanych czynników informują o sytuacji na rynku czynników wytwórczych.

Producent, może poprawiać swoja sytuację podejmując decyzję o zmianie kombinacji czynników produkcji.

Zmiany cen czynników produkcji.