Administracja to organizatorska działalność państwa, oparta na prawie, dotycząca spraw społecznych. Pojęcie to pochodzi z łaciny - ministrae oznacza służyć, a administrae zarządzać, kierować, obsługiwać.
Starożytne Ateny nie stwarzały warunków do powstania państwa scentralizowanego. W rezultacie powstawały drobne organizmy państwowe tzw. polis (miasta-państwa). Każde z nich było odrębnym tworem ustrojowym i obejmowało miasto z jego niedaleką okolicą.
W V w p.n.e. po zwycięstwie w wojnie perskiej polis ateńska stała się bogata, co sprzyjało rozwojowi kultury. W tym okresie Kleistenes dokonał reform, tworzących podstawy polis demokratycznej. Podstawą było zlikwidowanie dotychczasowych 4 fyi plemiennych i zastąpienie ich 10 fylami terytorialnymi. Wewnętrznie dzieliły się na demy (gminy) na czele z demarchami (starostami). Demokrację opartą na 3 głównych zasadach wolności, równości i praworządności wprowadził Perykles.
Głównym organem administracji państwowej stała się Rada Pięciuset (bule). Był to organ wykonawczy. Jej członkiem mógł zostać pełnoprawny obywatel płci męskiej po ukończeniu 30 roku życia. Kadencja Rady trwała rok, po której była surowo rozliczana ze swej działalności (zasada kolegialności i kadencyjności). 50 wybranych z Rady (nazywano ich prytanami) zarządzało na bieżąco państwem. Spośród nich codziennie wybierano przewodniczącego.
Drugim ważnym organem było Zgromadzenie Ludowe, czyli Eklezja, która miała władzę ustawodawczą (?) i prawodawczą.
Ateńczycy powyżej 18 lat mieli wiele obowiązków obywatelskich np. musieli uczestniczyć w posiedzeniach lokalnych samorządów, które trwały ok. tygodnia.
Demokracja trwała 100 lat, nie sprawdziła się z powodu uciążliwości finansowej diet urzędników oraz czasu, który każdy musiał poświęcać sprawom publicznym
Genezę nowoczesnej administracji wiążemy z okresem panowania monarchii absolutnych, czyli z wiekiem XVII.