1
Wykład 1
TECHNOLOGIA CHEMICZNA Siarka, azot, fosfor, przemysł solny oparty na NaCl
Technologia jest nauką o przetwarzaniu surowców i postaci energii znajdujących się w przyrodzie na produkty lub postaci energii bardziej dla człowieka użyteczne.
Technologia chemiczna zajmuje się metodami wytwarzania dóbr użytecznych na drodze procesów chemicznych.
Technologia chemiczna zajmuje się metodami wytwarzania dóbr użytecznych na drodze procesów chemicznych.
Technologia chemiczna jest nauką o efektywnych ekonomicznie i bezpiecznych dla środowiska naturalnego sposobach (metodach) i procesach przemysłowego przerobu łatwo dostępnych surowców naturalnych, półproduktów i surowców wtórnych w produkty użytkowe, półfabrykaty, czyli środki produkcji, w których dominują przemiany chemiczne.
Technologia chemiczna jest nauką interdyscyplinarną, której zadaniem jest doprowadzenie do wytwarzania określonych produktów w warunkach możliwie najkorzystniejszych.
Technologia chemiczna powinna:
- tłumaczyć podstawowe prawa operacji jednostkowych i procesów jednostkowych
- umożliwiać od parametrów urządzeń niezbędnych do realizacji procesów
- uzasadniać wybór najkorzystniejszego schematu łączącego poszczególne operacje i procesy jednostkowe w jeden ciąg technologiczny.
Procesy technologii chemicznej realizuje się w przemyśle chemicznym budowlanym, spożywczym, włókienniczym, paliw, metalurgii.
Technologia musi uwzględniać czynniki ekonomiczne, wartość produktów musi być wyższa od poniesionych strat tzn. kosztów. Nakłady inwestycyjne (koszty opracowania technologii, zakup licencji, opłat tytułem praw patentowych projektowania, itp.) muszą dać określone korzyści gospodarcze. Procesy te mogą polegać na:
•S wyodrębnieniu substancji S oczyszczaniu substancji S syntezie chemicznej (szeregiem syntez)
■S wydzieleniu produktu (-ów) z mieszanin otrzymanych w wyniku syntezy
Historia chemii: kwas siarkowy XVIII w, cement portlandzki XIX w, synteza amoniaku 1913 r.
Podstawy fizykochemiczne procesów technologicznych.
Kierunek reakcji chemicznych.
Wpływ różnych czynników (t, p, c) na położenie równowagi opierają się na prawie działania mas oraz regule przekory Le Chateliera- Brauna.
Zmiany położenia równowagi układu znajdującego się w stanie równowagi następuje w takim kierunku, który spowoduje zmniejszenie się wpływu dokonanej zmiany.