Rachunkowość jest najstarszym , ściśle ukształtowanym i sprawdzonym systemem ewidencji gospodarczej oraz przetwarzania danych liczbowych dotyczących szeroko pojętej działalności podmiotów gospodarczych. Ma ona wytyczony podstawowy cel, którym jest dostarczenie prawdziwego i rzetelnego obrazu sytuacji majątkowej i finansowej podmiotu gospodarczego.
Do bieżącej ewidencji operacji gospodarczych mogą służyć specjalne tabele, których kolumny oznaczają identyfikatory operacji gospodarczych, zaś wiersze - chronologicznie zapisane kolejne operacje. W rachunkowości takie tabele noszą nazwę konta księgowego. Konto księgowe jest urządzeniem księgowym służącym do grupowania jednorodnych operacji gospodarczych w celu odzwierciedlenia stanu i zmian określonego składnika aktywów, pasywów lub wyników (kosztów, przychodów, strat i zysków nadzwyczajnych). Każde konto ma swoją nazwę dostosowaną do istoty ujmowanych na nim składników lub zjawisk gospodarczych. Zapisy na kontach dokonywane są najczęściej w mierniku pieniężnym. W praktyce każde konto księgowe posiada symbol cyfrowy , ułatwiający jego identyfikację. Konto ma dwie przeciwstawne strony:
- stronę lewą nazywaną „Winien"(Wn) lub z łaciny ,,Debet"(Dt)
- stronę prawą określaną jako „Ma" lub ,,Credit"(Ct)
Konto księgowe zawiera następujące elementy:
1. symbol i nazwę konta
2. dwie przeciwstawne części (strony) konta
3. saldo początkowe (debetowe lub kredytowe)
4. zapisy operacji gospodarczych (obroty debetowe lub kredytowe)
5. saldo końcowe
Etapy funkcjonowania konta księgowego obejmują następujące czynności:
1. założenie konta - wpisanie jego nazwy oraz symbolu cyfrowego z planu kont. Nazwa określa jego treść ekonomiczną