3582374671

Jakub Jakubowski

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Rekwizyt jako narzędzie komunikowania politycznego

„Pieczołowicie wypracowany wizerunek sceniczny powinien on uznać za swą naturę. [...] Grać znaczy tyle, co stać się nim. Granica pomiędzy być i grać jest granicą pozorną”.

Niccoló Machiayelli, Książę

1. Wstęp

Zmiana ustroju politycznego, powstanie niezależnych mediów, ewolucja prawa wyborczego, w końcu szeroko pojęte przekształcenia standardów życia społecznego stanowią główne przyczyny głębokich przemian w procesie komunikowania politycznego w Polsce. Przez ponad dwadzieścia lat rozwoju instytucji demokratycznych, wzotując się na dojrzałości w tej dziedzinie państw zachodnich, umiejętność posługiwania się przez aktorów rodzimej sceny politycznej narzędziami marketingu politycznego ulegała systematycznej ewolucji. Doprowadziło to do znacznej profesjonalizacji w dziedzinie relacji na linii aktor-widownia. Jednym z licznych przejawów rozwoju w dziedzinie komunikacji politycznej jest pojawienie się rekwizytu jako wielofunkcyjnego narzędzia, wpisującego się w standardy życia politycznego ujmowanego w ramy analogii do gry scenicznej. Warto wobec tego zadać kilka pytań i podjąć rozważania, na temat roli oraz funkcji rekwizytu, w szczególności biorąc pod uwagę jego marketingowe zastosowanie.

Po pierwsze, istotna wydaje się kwestia na ile zabiegiem świadomym i zaplanowanym jest wykorzystanie rekwizytu w komunikacji na linii aktor-widownia. Wydaje się, biorąc pod uwagę wszechobecność kultury obrazu oraz media pełniące funkcję gale keepera, iż w coraz większym stopniu aktorzy są zmobilizowani do podejmowania rywalizacji o czas