3582334153

Gospodarstwo domowe to jednostka organizacyjna, uslugowo-przetwórcza (wytwórcza) w ramach, której wykonywane są czynności, których celem jest bezpośrednie zaspokojenie potrzeb.

Wśród gospodarstw domowych można wyróżnić:

-    gospodarstwa domowe rodzinne,

• gospodarstwa domowe rodzinne uzupełnione itmymi osobami,

-    gospodarstwa domowe zespołów lub grap opierających swoją wspólnotę na innych kryteriach niż rodzina biologiczna, np. komuna hipisowska,

-    gospodarstwa domowe osób samotnych

Istotą gospodarstw domowych jest prowadzenie działalności gospodarczej na podstawie środków będących własnością osobistą jednostek lub zespołów żyjących w gospodarstwie domowym.

Środki można sklasyfikować w trzech zasadniczych grupach:

-    przychody i zasoby pieniężne

-    wyposażenie gospodarstwa domowego

-    siła robocza członków gospodarstwa domowego

Gospodarstwa domowe spełniają funkcje o charakterze społeczno-ekonomicznym. Gospodarstwo domowe jest mikrojedostką gospodarczą, w której zbiegają się wszystkie decyzje zarówno społeczne jak i indywidualne dotyczące: hierarchii potrzeb, struktury wydatków, sposobu ich zaspokojenia.

W gospodarstwach domowych zapadają decyzje jak mają być rozdysponowane dochody Na przestrzeni lat obserwuje się zmiany w gospodarstwie domowym- dotyczą one bazy materialnej, pozycji społecznej, liczebności, struktury osobowej.

Czynnikiem wielopłaszczyznowym, który wpływa na znaczenie gospodarstwa domowego jest wzrost aktywności zawodowej kobiet.

Między gospodarstwem domowy™ i gospodarka narodową istnieje sprzężenie:

-    gospodarstwa domowe dostarczają siły roboczej i pieniądza,

-    gospodarka narodowa dostarcza pieniądza w postaci plac, towary i usługi Rozmiary produkcji zależą od rozmiarów konsumpcji.

W warunkach rynkowych zachowaniami nabywców' i wytwórców rządzi identyczny motyw'-maksymalizacja korzyści materialnych:

w przypadku producentów- zysk w przypadku konsumentów- użyteczność dóbr oferowanych na rynku.

Celem działalności gospodarstwa domowego jest maksymalizacja użyteczności czerpanej ze spożycia koszyka dóbr oraz z czasu wolnego

5. UŻYTECZNOŚĆ KRAŃCOWA.

Wartość, którą konsument przywiązuje do poszczególnej jednostki danego dobra zależy od ilości już spożytych jednostek tego dobra- tak zwana użyteczność krańcowa.

Użyteczność każdej kolejnej jednostki konsurnow'anego dobra jest coraz mniejsza- występuje stan nasycenia.

Użyteczność krańcowa (UK) przyjmuje wartości ujemne w miarę jak spożycie dóbr rośnie to ich użyteczność krańcowa maleje; jeśli zjemy trzy jabłka nie pragniemy tak bardzo c7.wartego- ich użyteczność jest coraz to mniejsza.