3582334333

Pytania z Logiki - dr Jerzy Zamojski

4.	Co uniósł do logiki Józef Maria Bocheński? Józef Maria Bocheński (1902-1995) polski dominikanin, żołnierz, filozof, teolog, logik sowietolog Studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, ekonomię polityczną na uniwersytecie w Poznaniu, filozofię we Fryburgu (Szwajcaria) i teologię w Rzymie. W wieku 24 lat wstąpił do seminarium duchownego, a rok później do zakonu dominikanów. Uzyskał doktoraty z filozofii i teologii, a habilitację z logiki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej i w II wojnie światowej. Po drugiej wojnie światowej osiadł w Szwajcarii, gdzie rozpoczął pracę naukową na uniwersytecie we Fryburgu, gdzie w roku 1964 został Rektorem. Założył we Fryburgu Instytut Europy Wschodniej oraz wydawał czasopismo i serię książek poświęconych sowietologii. Zyskał sławę jako jeden z najwybitniejszych filozofów i logików. Za nowatorskie i ceruie uznano jego prace nad zastosowaniem logiki formalnej do analizy filozofii scholastycznej i teologii. W dziedzinie ekonomii zajął się aplikacją teorii systemów we współczesnych przedsiębiorstwach.
5.	Co uniósł do logiki Tadeusz Kotarbiński? Tadeusz Kotarbiński (1886-1981), polski filozof, profesor Uniwersytenr Warszawskiego (1919-1961), pierwszy rektor uniwersytetu w Lodzi, członek PAU od roku 1946, a PAN od 1952 (w latach 1957-1962 był jej prezesem). Logik i etyk, twórca etyki niezależnej. W swojej pracy Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk (1929), zaprezentował koncepcję modernistyczną, zaprzeczającą istnieniu nie tylko przedmiotów psychicznych, ale także „zdarzeń", „stanów rzeczy”, „stosunków”, „własności". Naprawdę istnieją tylko rzeczy. Stanowisko swoje nazwał reizmem. Kotarbiński rozwinął teorię etyczna, zapoczątkowana zainteresowaniami etyka utylitarystyczna.
6.	Co uniósł do logiki Jan Lukasieuicz? Jan Łukasiewicz (1878-1956), filozof, logik, matematyk uczeń K. Twardowskiego. 1906-1915 profesor Uniwersytetu Lwowskiego, 1915-1939 profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1937 członek PAU. Od 1945 profesor logiki Irlandzkiej Królewskiej Akademii Nauk w Dublinie. Stworzył w Warszawie silny ośrodek matematyczny. Zajmował się problemami determinizmu (pogląd w filozofii, że fakt, moment i miejsce zajścia każdego zdarzenia oraz jego przebieg określone są jednoznacznie przez zdarzenia, które je poprzedziły w czasie i które z nami współwystępują), logikę podstaw rachunku prawdopodobieństwa. Odkrył system logik wielowartościowych. Budując teorię dedukcji, zbudował aksjomatyczne systemy rachunku zdań. Wprowadził beznawiasową symbolikę rachunku zdań, zwaną „notacją logiczną”. Odkrył, niezależnie o E. Posta, metodę dowodzenia niesprzeczności układów aksjomatów systemów dedukcyjnych. Prowadził badania nad historią logiki.
7.	Co uniósł do logiki Alfred Tarski i co to była szkoła luousko-uarszauska? Alfred Tarski (1901-1983), wybitny logik i filozof matematyki, przedstawiciel szkoły lwowsko-warszawskiej. W latach 1926-1939 docent na Uniwersytecie Warszawskim. Do 1946 profesor uniwersytenr w Berkeley. Prowadził badania nad semantyką i metodologią. Słynne są jego prace z zakresu definicji prawdy w matematyce. Poglądy Tarskiego wywarły wpływ na neopozytywizm i filozofię analityczną. Szkoła Luousko-Warszauska - polska szkoła filozofii, powstała w okresie Młodej Polski we Lwowie przez skupienie się filozofów wokół Kazimierza Jerzego Twardowskiego. Ostatecznie ukształtowała się w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Grupowała filozofów o orientacji logicznej. Szkoła zajmowała się głównie analizą pojęć jako zadaniem podstawowym, a mogącym być wykonywanym ściśle naukowa W analizie tej uwzględniała aspekt subiektywny i obiektywny, czyli psychologiczny i logiczny. Wśród uczniów Twardowskiego nastąpił podział: jedni stali się specjalistami w zakresie psychologii.