I. PODSTAWOWE WŁAŚCIWOŚCI WYTRZYMAŁOŚCIOWE MATERIAŁÓW.
1. Naprężenie - stosunek siły do powierzchni na którą działa ta siła (symbol-> ę - sigma)
Np.
2. Granica sprężystości - naprężenie, po
przekroczeniu którego powstają nieznaczne, rzędu 0.001 - 0.03% trwałe odkształcenia (symbol -
Osp,)-
3. Granica plastyczności - naprężenie, przy którym zachodzi płynięcie materiału, czyli wzrost wydłużenia przy stałym działaniu obciążenia (symbol - oe)
R, =^\MPc\
Re -» naprężenie w granicy plastyczności,
Fe -> siła obciążająca próbkę w granicy plastyczności, So -» początkowe pole przekroju próbki
4. Umowna granica plastyczności - naprężenie, które wywołuje trwałe odkształcenie 0.2%. Wyznaczamy ją dla materiałów, które charakteryzują się dużą wytrzymałością, a małą plastycznością.
5. Wytrzymałość na rozciąganie - stosunek największej siły Fm przenoszonej przez próbkę do pierwotnego pola So przekroju poprzecznego owej próbki.
R„ =tjL\MPa\
6. Wydłużenie (A) - przyrost długości próbki odniesiony do długości wyjściowej próbki, wyrażony w procentach.
A =—• 100% L
materiały o wysokiej plastyczności - wydłużenie powyżej 20% materiały o niskiej plastyczności - wydłużenie sięga do 2-3%
7. Przewężenie (Z) - zmniejszenie przekroju próbki odniesione do przekroju wyjściowego próbki, wyrażone w procentach.
Z =—*100%
S0
Materiały o małej zdolności do odkształcenia plastycznego, kruche, cechuje przewężenie Z od 0-10%, natomiast cechą materiałów ciągliwych jest przewężenie rzędu 80-90%.