3582469025

JAK CZŁOWIEK REALIZUJE PROGRAM INDYWIDUALNY - psychologia humanistyczna Psychologia humanistyczna zaowocowała teorią osobowości zdrowej, silnej, szczęśliwej i koncepcją potencjału rozwojowego organizmu. Organizm wyposażony jest w mechanizm samoregulacji i samorozwoju. Zapewnia to plastyczność reakcji oraz utrzymywanie tendencji rozwojowych w sprzyjających i niesprzyjających warunkach. Główna właściwością organizmu jest tendencja do samorealizacji. Cechą psychologii humanistycznej jest holistyczne spojrzenie na człowieka.

James Bugental (1978)

-    człowiek jest czymś więcej niż sumą swoich części

-    istnieje w środowisku ludzkim -jest świadomy

-    dysponuje wyborem

-    działa celowo

Teoria samoaktualizacji Abrahama Maslowa Podstawowe tezy

Specyfika relacji między osobą a środowiskiem, stawia wysokie wymagania. Kultura i środowisko mogą sprzyjać spontanicznemu rozwojowi przez zapewnianie odpowiednich warunków, w tvm przede wszystkim akceptacji i szacunku dla obranej ścieżki rozwojowej, jednak presja otoczeni może blokować zdrowy rozwój, zgodny z wewnętrznym programem samoaktualizacji i powodować zaburzenia. Gdy kultura i środowisko pogwałca naturę człowieka.

-    człowiek ma wrodzoną, biologicznie uwarunkowaną naturę

-    natura jest częściowo indywidualna, częściowo gatunkowa

-    możliwe jest naukowe zbadanie wewnętrznej natury

-    natura jest neutralna lub dobra, złe właściwości są reakcją przeciw frustracji potrzeb

-    rozwój zgodny z naturą jest zdrowy, owocny, szczęśliwy

-jeżeli rdzeń osobowości (natura) zostanie odrzucony lub stłumiony jednostka zachoruje

-    natura jest słaba, delikatna i subtelna, łatwo ustępuje nawykowi, presji kulturowej i środowiskowej

-    mimo swej słabości odrzucona natura nie zanika, ale trwa w głębi i domaga się aktualizacji

Wszystkie twierdzenia dotyczące wewnętrznej natury muszą być połączone z koniecznością stosowania dyscypliny i wyrzeczeń oraz frustracją, cierpieniem i tragedią. O ile doświadczenia te odkrywają, rozwijają i spełniają naszą wewnętrzną naturę, o tyle są to doświadczenia pożądane. Coraz bardziej widoczne jest, że doświadczenia te wiążą się z poczuciem dokonania i wzmocnienia naszego Ja, a przez to z poczuciem zdrowego szacunku dla samego siebie i większej pewności.

Podstawowe potrzeby

Człowiek z natury dąży do samoaktualizacji, jednak istnieją co najmniej cztery bardziej podstawowe potrzeby człowieka: -fizjologiczne- pożywienia, wody, snu

-    bezpieczeństwa - stabilności, braku zagrożeń, unikania bólu, cierpienia i lęku

-    przynależności i miłości - akceptacji, tworzenia związku, przynależności do grupy lub wspólnoty

-    szacunku - szacunku dla siebie samego i ze strony innych, bycia postrzeganym jako osoba kompetentna i skuteczna Zaspokojenie potrzeb podstawowych jest konieczne dla prawidłowego funkcjonowania, ich znacząca i długotrwała frustracja może powodować zaburzenia zdrowia psychicznego.

Depresja anaklityczna - zachodzi w przypadku przerwania więzi symbiotycznej pomiędzy matką a niemowlęciem, w wieku od 6 do 18 miesięcy, która trwa dłużej niż 3 miesiące.

Samoaktualizacja

Zaspokojenie potrzeb podstawowych pozwala na ujawnienie sie dążenia do samoaktualizacji i pojawienie sie grupy potrzeb wyższych, do których należą potrzeby estetyczne, poznawcze, moralne i religijne. Potrzeba samoaktualizacji motywuje człowieka do spełniania gatunkowych i indywidualnych ootencialności. Im bardziej potrzeby podstawowe były zaspokajane w dzieciństwie tym większa odporność na ich frustracie w dorosłości.

Samoaktualizacja to proces zaspokajania potrzeb wynikających z dążenia jednostki do zajmowania się tym, do czego czuje się powołana, do zaspokajania własnych ambicji. Zaspokajać potrzebę samoaktualizacji oznacza zaspokajać potrzebę nabywania wiedzy, rozumienia świata, poszukiwania doznań estetycznych. To potrzeby związane z wykorzystywaniem własnego potencjału i osiąganiem celów, które przynoszą satysfakcję. Potrzeby te dają możliwość ciągłego, indywidualnego doskonalenia się. Są to potrzeby, które nigdy nie będą w pełni zaspokojone. Po zaspokojeniu jednej potrzeby pojawiają się kolejne stanowiące o rozwoju jednostki. Potrzeby tego poziomu zaspokajane są w głównej mierze przez działania indywidualne.

Potrzeba podstawowa

Potrzeba podstawowa jest odczuwana jako świadoma lub nieświadoma tęsknota, której towarzyszy dotkliwe uczucie braku.

-jej brak rodzi chorobę

-jej obecność zapobiega chorobie