1300740400

Badała dzieci i młodzież szkolną, pacjentów sanatorium dziecięcego w Rabce, a także mieszkańców Nowej Huty i Skawiny.

Bardzo lubiłam przychodzić do Zakładu Antropologii przy Al. Słowackiego. Oprócz kolekcji czaszek były tam zwierzęta, hodowanie przez „Pana Frania”, (czyli Franciszka Kamińskiego): żółw, zaskrońce, rybki, białe myszy.

Wiedziałam, że Mama jest łubiana i szanowana, ale szczególnie uderzyła mnie jedna rzecz: sprawiedliwe traktowanie współpracowników i młodszych kolegów. Dbała o ich rozwój naukowy, włączała do wspólnych prac i badań. Podobnie rzecz się miała ze studentami, a doktoranci często zostawali jej przyjaciółmi.

Ostatnie lata życia były dla Niej trudne - na pewien czas straciła wzrok, cierpiała też na reumatyzm. Nigdy się nie skarżyła, bagatelizowała swoje choroby. Również tę ostatnią - zbyt późno zdiagnozowaną. Prawie do końca wierzyła, albo chciała wierzyć, że wyzdrowieje. Interesowała się sprawami Uczelni, swoich kolegów. Zostawiła po sobie wielki żal, ale nie opuściła nas całkiem. Jej publikacje są czytane i cytowane w pracach naukowych. Studenci uczą się w sali, która nosi jej imię. Uśmiecha się ze zdjęcia w swoim dawnym Zakładzie. Czasami, idąc długimi korytarzami, mam wrażenie, że jest gdzieś za zakrętem i wyjdzie mi naprzeciw.

16