1060439917

w opracowywaniu programów imprez o zróżnicowanych standardach usług (a zatem i cenach) i różnorodnych okresach trwania, imprez cyklicznych (tj. odbywających się w określonych terminach), adresowanych do różnych środowisk. Świadczą o tym m ,in. katalogi ogólnopolskich czy regionalnych giełd turystycznych .

W turystyce możemy planować imprezy: perspektywicznie i sezonowo. Imprezy perspektywiczne obejmują zwykle okresy kilkuletnie najczęściej 4 - 5 lat natomiast imprezy sezonowe to zwykle imprezy półroczne, które dzielimy na dwa okresy: wiosna i lato oraz jesień oraz zima. Programowanie imprezy touroperatorskiej rozpoczyna się na minimum 18 miesięcy, przed wystawieniem imprezy do katalogu.

Ustalając termin imprezy należy stosować następujące zasady:

—    imprezy pobytowe organizowane w cyklu tygodniowym powinny zaczynać się w sobotę; umożliwia to łączenie kilku turnusów przez osoby zainteresowane dłuższym wypoczynkiem;

—    początek turnusów wypoczynkowych powinien być dostosowany do terminu zakończenia roku szkolnego lub rozpoczęcia np. ferii zimowych;

—    szczególną uwagę należy zwrócić przy ustalaniu terminów imprez świątecznych - powinny zaczynać się dzień lub dwa przed głównymi świętami, ale w dostosowaniu do układu kalendarza;

—    w okresie świąteczno - noworocznym często imprezy organizowane są w dwóch terminach - świątecznym i noworocznym, ale z możliwością ich łączenia;

—    imprezy typowo objazdowe, jak i pobytowe powinny rozpoczynać się w takich terminach, aby można było wykorzystać jak największą liczbę dni wolnych (np. wykorzystując tzw. wydłużone weekendy);

—    wycieczki szkolne natomiast planuje się w takich terminach, żeby nie łączyły się z sobotami i niedzielami lub świętami wypadającymi w środku tygodnia.

W programowaniu nowych tras bardzo ważna jest wiedza osoby programującej, jej doświadczenia wyniesione np. z wyjazdów studyjnych bądź pilotażu, wiedza z geografii Polski i świata. Szczególnej troski wymaga programowanie imprez specjalistycznych. Należy pamiętać,

0    konkretnym przeznaczeniu tego programu - dla osób z danej branży, o konkretnych zainteresowanych, wytrawnych turystów, specjalistów. Odmiennie opracowuje się program wycieczek specjalistycznych dla środowisk zawodowych lub naukowych. Głównym ich celem jest bowiem zwiedzanie np. obiektów przemysłowych, rolniczych, instytutów naukowych

1    innych zakładów w celu zapoznania się z procesami produkcji, technologii oraz najnowszymi osiągnięciami technicznymi i naukowymi, jakie uzyskano w tych obiektach. W przygotowywaniu tego rodzaju wycieczek należy korzystać z pomocy wyspecjalizowanych organizacji bądź fachowców z danej dziedziny. W 1993 roku Światowa Organizacja Turystyki przy ONZ sklasyfikowała kolejną grupę celów podróży, pojawiających się już od dawna w turystyce krajowej i zagranicznej, a mianowicie cele religijne i pielgrzymkowe. Stanowią one podstawę funkcjonowania turystyki religijnej i pielgrzymkowej. Motywy uprawiania turystyki religijnej są przede wszystkim natury religijno - poznawczej lub poznawczej. Natomiast w turystyce pielgrzymkowej dominuje motyw religijny. Są to w większości podróże do świątyń i sanktuariów. Czas pielgrzymki wypełniają modlitwy i medytacje, a ze względu na to, że uczestnicy nie wykazują chęci zwiedzania, trasa ich wędrówki zazwyczaj omija większe miasta lub ośrodki turystyczne.

Trasę wycieczki podaje się syntetycznie, wymieniając te miejscowości, w których świadczone są usługi, oraz nazwy przejść granicznych. Przy określaniu wycieczki autokarowej oprócz map, niezbędny jest dokładny opis trasy m.in. stanu dróg. Przy wyborze terminu organizowania wycieczki referent powinien znać warunki klimatyczne jakie w tym okresie przeważają w kraju czy regionie tego kraju.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego" 11