14
2. METODA SYMPLEKSOWA
(i) B~la,j < O,
(ii) v = A((—B~1dj)T, eJ)T, gdzie ej jest wektorem mającym n — m współrzędnych z których tylko j-ta współrzędna jest różna od zera i równa się jeden.
Dowód. Niech v = A((—B~1aj)T, eJ)T i B~laj < 0. Pokażemy, że v jest wektorem kierunkowym. Zauważmy, że v > 0, v 7^ 0 oraz
Av = [BJV]A 1<t3j = + \Nej = A(-a, + a,) = 0.
Zatem na mocy Lematu 2.9 wektor v jest kierunkowy.
Niech V\,V2 będą wektorami kierunkowymi oraz niech v — Aitą + X2v2, gdzie Ai, A2 > 0. Zauważmy, że n — m — 1 współrzędnych wektora v jest równe 0. Zatem odpowiednie współrzędne wektorów V\ i v2 są również zerowe i wektory te mogą być zapisane w postaci vj = ot\[yjx, ej], vj = a2 , ej], gdzie cui, Of2 > 0. Wiemy, że Av\ — Av2 = 0 zatem mamy
0 = Avi = [BN]o>i[vJ1,eJ]T = + NeJ) = a^ByJ + aj),
stąd Vn = —B~laj. Podobnie y2\ = —B~laj, mamy więc V\\ = %, a w konsekwencji V\ = Xv2, gdzie A = ^. Ostatecznie otrzymujemy, że wektor v jest ekstremalny.
Niech v będzie wektorem ekstremalnym, v = \y\,v2,..., Vk, 0,..., 0, Vj, 0,..., 0]T, Vi > 0 dla i = 1,2,..., A; oraz i = j. Pokażemy, że kolumny a\, a2,..., ak macierzy A są liniowo niezależne. Załóżmy, że tak nie jest tzn. istnieją Ai, A2,..., A& € M takie, że Yli=1 7^ Ya=i = 0.
Niech A = [Al5 A2,..., A*, 0, 0,..., 0]T. Rozpatrzmy wektory z/1) = v + rA, v(2) = v — r\, gdzie r > 0, z/1), > 0, r = mini=i)2,...1fc{fL; A* > 0} = yi.
Zauważmy, że
k
Av^ = A(v + (—l)z_1rA) = Av + (—l)*_1rA\ = 0 + (—l)*-1r JJa^A* — 0,
i—1
Ponieważ r > 0, to z/1) 7^ 7^ v. Zatem v = |z/b + co przeczy te
mu, że v jest wektorem ekstremalnym. Czyli kolumny ai, 02,..., a* są liniowo niezależne. Dodatkowo rz (A) = m, stąd k <m więc możemy wybrać m — k wektorów ze zbioru {a*; i = k 4- 1, k + 2,..., m, i 7- j}, które razem z kolumnami ai,a2, ■ ■. ,ak są liniowo niezależne. Oznaczmy B = [a\,a2,...,am]