3236691031

zeszklenia, wysoką wytrzymałość i sztywność, ale niską plastyczność i niską odporność na pękanie w porównaniu z polimerami termoplastycznymi (tablica 5-3). Mają doskonałe właściwości elektroizolacyjne. Wadą ich jest niemożność ponownego formowania, ponieważ nie przechodzą w stan płynny podczas ogrzewania, ale zmieniają się w gumę (z powodu wiązań sieciujących), a dalsze ogrzewanie powoduje ich rozkład chemiczny.

a)    b)

Rys. 5-14. Utwardzanie żywicy poliestrowej: a) stan dostawy, b) stan usieciowany

Typowymi polimerami termoutwardzalnymi są na przykład fenoplasty i aminoplasty, z których najczęściej stosowana jest żywica fenolowo-formaldehydowa (FF - stosowana na porowate opakowania transportowe i twarde powłoki).

Przedstawicielami polimerów chemoutwardzalnych są niektóre poliuretany (PUR) oraz żywice epoksydowe (EP) i nienasycone żywice poliestrowe (SP).

W przemyśle opakowaniowym duroplasty znajdują zastosowanie głównie w postaci lakierów, proszków, klejów (patrz tab. 4-3) oraz laminatów (patrz rozdz. 7). W tablicy 5-5 podano budowę chemiczną przykładowych duroplastów.

Tablica 5-5. Budowa chemiczna wybranych duroplastów

Nazwa, oznaczenie	Budowa chemiczna i postać	Zastosowanie
Żywica fenolowo-formaldehydowa, FF	OH 1 -c6h2-ch2- 1 CH2 amorficzna	Opakowania transportowe porowate, laminaty, gniazdka, wtyczki
Żywica epoksydowa, EP	ch3 oh I 1 -0-C6H4-C-C6H4-0-CH2-CH-CH2- 1 CH3 amorficzna	Osnowa kompozytów, laminaty, powłoki, wypraski elektroizolacyj ne
Żywica poliestrowa, UP	0 0 CH2OH II II 1 -C-(CH2)m-C-0-C-1 amorficzna CH2OH	Osnowa kompozytów, laminaty, powłoki, pudła porowate; tańsza niż żywica epoksydowa