3236691282

5)komunikaty stałej lub zmiennej długości.

INNE SPOSOBY? Procesy nieświadome swojego istnienia. Pojawia się problem współzawodnictwa w dostępie do zasobów krytycznych (niezbędna jest synchronizacja procesów); Procesy współpracujące przez "dzielenie". Może to być dzielenie pliku lub pamięci operacyjnej; Procesy współpracujące przez wysyłanie komunikatów

61.    RODZAJE UPRAWNIEŃ W STOSUNKU DO PLIKU.

W systemach UNIX projektowanych dla wielu użytkowników, pliki mają indywidualne i grupowe prawo własności. Prawa do odczytu (read), zapisu (write) i wykonania (execute) pliku nadawane są osobno właścicielowi pliku, właścicielowi grupowemu i pozostałym użytkownikom. Prawa własności i dostępu odnoszą się także do kartotek. Do zmiany atrybutów służą polecenia systemowe chown i chmod.

W systemie sieciowym Novell obowiązuje rozbudowany system atrybutów, obejmujący np.: prawo skanowania (zauważania nazwy pliku) oraz prawo do udzielania praw. Do zmiany służy polecenie rights.

W DOS/Win atrybuty systemowe występują w formie szczątkowej: read, system, archive, hidden. Do zmiany służy polecenie attrib. W Win jest możliwe wprowadzenie zakazu odczytywania lub zapisywania plików w kartotece dla wybranego użytkownika lub grupy użytkowników

62.    ROZWIŃ SKRÓT FIFO.

FIFO - ang. First In First Out, czyli Pierwszy Przyszedł Pierwszy Odszedł, jest sposobem obsługi kolejki procesów, który gwarantuje skończone czekanie, w przeciwieństwie do LIFO (Last In First Out - Ostatni Przyszedł Pierwszy Odszedł), które może wywoływać blokowanie i "głodzenie" procesu

63.    RÓŻNICA MIĘDZY PLIKIEM A ZBIOREM.

PLIK: wartość zmiennej plikowej jest ciągiem wartości danego typu, z pliku nie można usunąć pojedynczej pozycji, można wymazać całą zawartość pliku; Plik jest ciągiem bitów, bajtów, wierszy lub rekordów, których znaczenie określa twórca pliku i jego użytkownik. Wszystkie informacje w systemie komputerowym muszą mieć postać plików.

ZBIÓR: kolekcja elementów określona zwykle za pomocą pewnej reguły. Zbiór plików przechowywanych w jednym miejscu jest opisany za pomocą katalogu i zawiera identyfikator pliku, atrybuty pliku, uprawnienia do pliku, informacje lokalizujące fizyczne rekordy pliku, informacje pomocnicze (data czas utworzenia, modyfikacji)

64.    RÓŻNICA MIĘDZY KOMPILATOREM I INTERPRETEREM.

Translator to "tłumacz" programu napisanego w języku wysokiego poziomu lub asemblerowym na program w języku wewnętrznym. Wyróżnia się: kompilatory i interpretery. Przy kompilacji uzyskuje się w pamięci komputera przekład całego programu źródłowego, zwany programem wynikowym. Dopiero po zakończeniu procesu kompilacji można przystąpić do wykonania tego programu. Translacja interpretacyjna polega na tym, że tłumaczenie poszczególnych jednostek składniowych programu źródłowego następuje wtedy, gdy przychodzi kolej ich wykonania, czyli można wykonywać program, nie czekając na zakończenie translacji całego programu źródłowego. Nie ma tu więc czegoś takiego jak program wynikowy, który jest charakterystyczny dla techniki kompilacyjnej. Ponadto, programy interpretowane, aby działały wymagają stałej obecności interpretera np.: w Win98 WSH musi być zainstalowany, aby tworzyć skrypty.

Technika kompilacyjna jest szybsza, a technika interpretacji prostsza. Różnica szybkości widoczna jest w programach zawierających pętlę, gdyż w technice interpretacyjnej